Η σκηνή διαδραματίστηκε πριν από λίγες μέρες σε πολυσύχναστη ταβέρνα, σε μικρό νησί του Αιγαίου.
Η σκηνή διαδραματίστηκε πριν από λίγες μέρες σε πολυσύχναστη ταβέρνα, σε μικρό νησί του Αιγαίου. Ο ιδιοκτήτης με πλησιάζει και συστήνεται: «Νίκο, είμαι ο Πέτρος, φανατικός ακροατής σου, μέσω διαδικτύου, που σου έστελνα όλο τον χειμώνα μηνύματα στο ραδιόφωνο. Με θυμάσαι; Σου έγραφα για τη λίστα Λαγκάρντ και για την προκλητική φοροδιαφυγή των πλουσίων». Ακολουθεί πεντάλεπτος «φιλιππικός» του Πέτρου -σε πολύ υψηλούς τόνους- κατά του «άθλιου ελληνικού κράτους που αφήνει τα μεγάλα ψάρια να σκίζουν τα δίχτυα και πιάνει μόνο τα μικρά», με εμένα να συμφωνώ και να συμπληρώνω ότι σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες υπήρξαν σημαντικά κρατικά έσοδα από τη συγκεκριμένη λίστα και τους ελέγχους που ακολούθησαν, ενώ στην Ελλάδα δεν εισπράξαμε ούτε ευρώ! Ο Πέτρος ικανοποιείται από το σχόλιό μου, με χτυπά φιλικά στην πλάτη και αποσύρεται στα ενδότερα της «θαυματουργής» κουζίνας του. Λίγο αργότερα και αφού μας κερνά τα γλυκά, ζητώ τον λογαριασμό. Και... ω του θαύματος, ο Πέτρος τον φέρνει σε ένα τσαλακωμένο και ελαφρώς λαδωμένο κουρελόχαρτο, κομμένο από μπακαλοτέφτερο του παλιού καλού καιρού... Απόδειξη; Ούτε για δείγμα!
Η ΙΔΙΑ ΣΚΗΝΗ, με μικρές παραλλαγές, επαναλήφθηκε τις επόμενες μέρες και σε άλλα καταστήματα και σε άλλα νησιά. Απλώς οι ιδιοκτήτες τους απέφευγαν να παριστάνουν τους τιμητές ή το έκαναν σε λίγο πιο χαμηλούς τόνους από τον συγκεκριμένο ρηξικέλευθο και επαναστάτη ακροατή μου... Το πρόβλημα, όμως, ήταν παντού το ίδιο: Εκτεταμένη φοροδιαφυγή, που τείνει πλέον να αποτελέσει τον εθνικό μας κανόνα και όχι την εξαίρεση. Και πράγματι, αν ανατρέξει κανείς στα υπάρχοντα στοιχεία, η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι με διαφορά η μεγαλύτερη σε σχέση με όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. Υπολογίζεται μεταξύ 25% και 37% του ΑΕΠ, δηλαδή μεταξύ 47,5 και 70 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με τα ίδια αυτά στοιχεία, που προέρχονται από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Καταπολέμησης της Φοροδιαφυγής, το οποίο συνέταξαν πριν από τρία χρόνια τα υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης, Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, η ετήσια απώλεια φορολογικών εσόδων εξαιτίας αυτού του φαινομένου ανέρχεται στα 15 δισ. ευρώ! Σημειώστε ότι στα 4 χρόνια από την ένταξη της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων έχουν ληφθεί μέτρα συνολικού ύψους 63 δισ. ευρώ. Είναι απολύτως σαφές ότι αν «συλλαμβάναμε» τη φοροδιαφυγή θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει τη σκληρή λιτότητα που μας επιβλήθηκε...
ΠΟΙΟΣ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ, λοιπόν, ότι τα βάρη των έντιμων φορολογουμένων -και ιδίως των μισθωτών και των συνταξιούχων- αυξάνονται διαρκώς και μάλιστα με παράλογο τρόπο, λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής των υπολοίπων; Ποιος αμφιβάλει ότι ο δρόμος των φορολογικών ελαφρύνσεων στα οικονομικά αδύναμα στρώματα του πληθυσμού περνά μέσα από τη σύλληψη των προκλητικών κατά σύστημα φοροφυγάδων; Τα ποσοστά παραβατικότητας στα νησιά και στους άλλους τουριστικούς προορισμούς της χώρας είναι υπερδιπλάσια των άλλων χωρών της Ε.Ε. Υπερβαίνουν το 50% και σε πολλές περιοχές φθάνουν ακόμη και το 90%! Οσο για τους ελέγχους στις μεγάλες φορολογικές υποθέσεις -λίστα Λαγκάρντ, λίστα Λουξεμβούργου, λίστα Λιχτενστάιν, ακίνητα Λονδίνου, εμβάσματα εξωτερικού-, προχωρούν με ρυθμούς χελώνας. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο εξάμηνο του 2014 η εφορία εισέπραξε μόλις 5 ευρώ στα 100 που έχει βεβαιώσει κατά τους ελέγχους φυσικών προσώπων μεγάλου πλούτου! Συνολικά βεβαιώθηκαν φόροι ύψους 377 εκατ. ευρώ σε 344 υποθέσεις και εισπράχθηκαν μόλις 19,1 εκατ. ευρώ, ενώ με βάση τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας θα έπρεπε να έχουν εισπραχθεί τουλάχιστον τα μισά, δηλαδή 188,5 εκατ. ευρώ...
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η αδυναμία -ή μήπως η απουσία ισχυρής βούλησης;- του ελληνικού κράτους να πατάξει τα φαινόμενα φοροδιαφυγής και διαφθοράς επηρεάζει αρνητικά τη φορολογική συνείδηση των πολιτών. Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ένας στους δύο πολίτες θεωρεί ότι σε ένα διεφθαρμένο κράτος η φοροδιαφυγή αποτελεί μια λογική αντίδραση, ενώ οκτώ στους δέκα ερωτηθέντες πιστεύουν ότι όσοι φοροδιαφεύγουν το κάνουν επειδή υπάρχει μικρή πιθανότητα εντοπισμού τους από τις φοροελεγκτικές Αρχές. Στην ίδια έρευνα, 9 στους 10 λένε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν πιο ευνοϊκά έναν πλούσιο που φοροδιαφεύγει σε σχέση με έναν φτωχό ή μικρομεσαίο. Παράλληλα, ένας στους δύο πιστεύει ότι η φοροδιαφυγή είναι «ηθική πράξη» όταν το μεγαλύτερο μέρος των φόρων που εισπράττει η πολιτεία το σπαταλά άσκοπα. Και βέβαια, η άμβλυνση της φορολογικής συνείδησης των πολιτών επιτείνεται από την οικονομική κρίση, την υπερβολική αύξηση της φορολογίας και τη συνεχή επιβολή σκληρών μέτρων λιτότητας. Η ανάγκη βιοπορισμού, οικονομικής επιβίωσης των νοικοκυριών, που βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται συνεχώς, χαλαρώνει τα φορολογικά ήθη και απειλεί τα δημόσια έσοδα με νέα μείωση.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ απλό: Απαιτείται να εκφρασθεί άμεσα ισχυρή πολιτική βούληση για την στοιχειώδη αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης, ώστε να ακυρωθούν στην πράξη τα επιχειρήματα που σήμερα επικαλούνται κατά κόρον οι φοροφυγάδες. Πρέπει επειγόντως να αρχίσουν να πληρώνουν οι ισχυροί, για να κοπάσουν οι διαμαρτυρίες των οικονομικά ασθενέστερων. Και βέβαια, το κράτος πρέπει να φορολογεί δίκαια, με βάση δηλαδή τη φοροδοτική ικανότητα κάθε πολίτη και να «επιστρέφει» στον φορολογούμενο υπηρεσίες ανάλογης αξίας και ποιότητας με όσα εισπράττει από αυτόν. Διαφορετικά, θα συνεχίσει να «ξυπνάει» κάθε τόσο στη μνήμη του Ελληνα ο καταπιεσμένος και αγρίως «χαρατσωμένος» από την τουρκοκρατία ραγιάς... Και ενώ στην πραγματικότητα αγαπά την πατρίδα, θα συνεχίσει να μη δίνει «απόδειξη» γι’ αυτό... Και έτσι η χώρα θα βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά στον φαύλο κύκλο της κρίσης και της ύφεσης...