«Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της» γράφει ο Ντοστογιέφσκι. Προφανώς είχε στο νου του την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στα «σοφρωνιστικά καταστήματα» της εποχής του, αλλά εξακολουθεί να είναι ακόμα επίκαιρη στον τόπο μας. Η φυλακή του Κορυδαλλού εδώ και χρόνια δυναστεύει τόσο τους κρατούμενους, όσο και τους κατοίκους της περιοχής. Το γκρέμισμα μιας πτέρυγας της φυλακής και η απόδοση της στην τοπική κοινωνία, ανακουφίζει τους κατοίκους που αποκτούν ένα χώρο αναψυχής και ικανοποιεί ένα αίτημα που χρόνιζε. Η έστω και «μερική αποφυλάκιση του Κορυδαλλού» οδήγησε ταυτόχρονα σε εσωτερική αναδιάταξη που απέδωσε περισσότερο χώρο στις κρατούμενες, που στερούνταν μια δική τους πτέρυγα, επειδή σε αυτή φιλοξενούνταν οι χρυσαυγίτες. Η αναδιάταξη συνδυάστηκε με αποσυμφόρηση, αφού θα εφαρμοστεί το μέτρο της ημιελεύθερης διαβίωσης για καταδικασθέντες που δεν θεωρούνται επικίνδυνοι για διάπραξη νέων αδικημάτων. Η σωστή ιεράρχηση και ο πολιτισμός μπορούν να διατηρούν την ασφάλεια για όλους και να οδηγούν σε περισσότερο ελεύθερο χώρο για τους ελεύθερους, και πιο ανθρώπινες συνθήκες για τους κρατουμένους.