Quantcast

Δύο «Καθόλου» και ένα «Οχι»

Η ΚΡΙΣΗ οδηγεί κάθε φορά σε μια νέα αξιολόγηση και μετά από κάθε αξιολόγηση εμφανίζεται η κρίση ακόμα πιο σκληρή σε ένα αδυσώπητο σπιράλ που πονάει πολύ. Το κακό είναι ότι σε κάθε αξιολόγηση όλα τα διακυβεύματα, όσο και αν τα βαπτίζουμε «μεταρρυθμίσεις», καταντούν να είναι χρηματοοικονομικά. Είναι αδύνατον να εντοπίσει κανείς «ανθρωποκεντρικότητα» στις αξιολογήσεις παρά μόνο «χρηματοκεντρικότητα».

Ωστόσο, όταν ερωτώνται οι πολίτες με ποιο πράγμα θα μπορούσε να βγει η Ελλάδα από την κρίση, τότε η λίστα που δίνουν είναι: αξιοκρατία 54%, κοινωνική ευαισθησία 50%, αξιοπρέπεια 33%, συνεργατικότητα 33%, μακροχρόνια προοπτική 32%, ομαδικότητα 20%, συστηματικότητα 19%, εμπιστοσύνη 19% και ποιότητα 12%. Στους άνδρες είναι ενισχυμένη η αξιοπρέπεια, στις γυναίκες η συνεργατικότητα, στους μικρούς και στην περιφέρεια η αξιοκρατία, στους μεγάλους και στην Αθήνα η κοινωνική ευαισθησία.

Ας αναρωτηθούμε, όμως, ποια από τις παραπάνω διαστάσεις υπάρχει ως διακύβευμα στις αξιολογήσεις που έχουμε βιώσει μέχρι σήμερα; Μάλλον καμία.

Πόσο αξιοκρατικές είναι μέχρι σήμερα οι αξιολογήσεις, πόση κοινωνική ευαισθησία δείχνουν και κυρίως λαμβάνουν υπόψη και προστατεύουν την αξιοπρέπεια των πολιτών; Τελικά, αν το δούμε αντισταθμιστικά, τι παίρνουμε μετά από κάθε αξιολόγηση; Δύο «Καθόλου» και ένα «Οχι».