ΣΗΜΕΡΑ όλοι (εντός/εκτός Ελλάδας) σχεδιάζουν την πολιτική τους στηριζόμενοι στο «Blame Game»/«Δεν φταίω εγώ, αυτός φταίει πιο πολύ».

Ωστόσο, όταν χρησιμοποιείται μόνο αυτή η προσέγγιση, οι Ελληνες πολίτες πολώνονται και δεν μετακινούνται κομματικά, αισθανόμενοι ότι κρίνονται για τις προηγούμενες επιλογές τους, κάτι που δεν αντέχουν.

Σε καταστάσεις, λοιπόν, που ένα κόμμα ό,τι είχε να πάρει το πήρε, θα πρέπει να προχωρήσει περαιτέρω στη διατύπωση «συγχωρητικών/παρηγορητικών» αληθειών, που μάλιστα θα ειπωθούν με «αντισυστημική» ρητορική για να έλξει περισσότερους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους.

Η κίνηση της Ν.Δ. να διατυπώσει την άποψη ότι «η διευθέτηση του χρέους είναι εθνικός στόχος», αφενός προσχωρώντας στη λογική της κυβέρνησης και αφετέρου συγκρουόμενη με δικά της λεγόμενα στο παρελθόν, είναι άκρως σωστή τόσο επί της ουσίας για τη χώρα όσο και επικοινωνιακά.

Ενδέχεται να βγάλει από το ψυχολογικό αδιέξοδο αρκετούς από τους εγκλωβισμένους στην αδιευκρίνιστη ψήφο ψηφοφόρους που αναζητούν ένα ηθικό αντιστυστημικό άλλοθι για να πάρουν τις αποφάσεις τους.

Οι Ελληνες πολίτες, σωστά ή λάθος, έχουν επιλέξει ότι ο κύριος εχθρός της χώρας δεν είναι τα πράγματα που κάναμε ή δεν κάναμε επί δεκαετίες, αλλά οι «εξωτερικοί κακοί» και αυτό θα πρέπει να γίνει τελεσίδικα πολιτικά αποδεκτό.