Επαναστατικός μήνας ο Μάρτιος!
Επαναστατικός μήνας ο Μάρτιος! Οσο και αν η εξουσία τρέχει γονυπετής στο «Hilton» για να δώσει αναφορά στο κουαρτέτο, τόσο ο λαός μας δείχνει με κάθε τρόπο το… ζορμπαλίκι του. Το έδειξε ακόμη και στα καρναβάλια με αυτό το πρωτοφανές ξέσπασμα χαράς. Το έδειξε με την ασυγκράτητη αγάπη του στην οικογένεια και στα παιδιά. Το δείχνει κάθε ημέρα με αυτή την ξεφωνημένη περιφρόνηση προς όλους όσοι τον διαφεντεύουν ή φιλοδοξούν να τον διαφεντέψουν, όπως σωστά υπενθύμισε ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης.
ΑΝΑΤΡΕΧΟΥΝ οι Ελληνες στα σπουδαία εθνικά γεγονότα του Μαρτίου. Και αυτές τις ημέρες ετοιμάζονται να γιορτάσουν με μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά συμμετοχή την επέτειο του «’21», έτσι για να μπουν στο μάτι των δανειστών και ιδιαίτερα εκείνης της Ρουμάνας με το τσουλούφι που δεν μας χωνεύει καθόλου, όπως άλλωστε και σύσσωμο το ΔΝΤ, αδελφωμένο με τον μισέλληνα Σόιμπλε… Αντίθετα, την επέτειο θα τιμήσει ο απρόβλεπτος Αμερικανός Πρόεδρος με συμβολική παρουσία του στην εκδήλωση της ομογένειας. Και ποιος ξέρει τι άλλο έχει στον νου του!
ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ της ανά τους αιώνες ξενοκρατίας, η ατίθαση Ελλάδα όλο και επαναστατεί, όλο και ξεσηκώνεται, όλο και μεγαλώνει, ιδιαίτερα δε κατά μήνα Μάρτιο. Και πράγματι Μάρτιο του 1881 η Ελλάδα προσάρτησε τη Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου. Μάρτιο του 1905 ξέσπασε το Κίνημα της Θερίσου που οδήγησε στην ένωση της Κρήτης. Μάρτιο του 1942 κορυφώθηκε η αντίσταση κατά των κατακτητών με τεράστιες κινητοποιήσεις στις πόλεις και φούντωμα του αντάρτικου. Τέλος, Μάρτιο του 1955 ο στρατηγός Γρίβας ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα στην Κύπρο με σύνθημα την ΕΝΩΣΗ. Είναι, λοιπόν, να μην καμαρώνει κανείς έναν λαό που επί εκατό χρόνια αγωνίζεται ακατάπαυστα για το καλό της πατρίδας του;
ΥΠΗΡΞΑΝ, βέβαια, σε αυτό το διάστημα και γεγονότα που έπαιξαν δύσκολους ρόλους στη δημόσια ζωή και που αξίζει να τα θυμόμαστε γιατί συνέβησαν και αυτά τον Μάρτιο μήνα: Η δολοφονία του λαοφιλούς βασιλιά Γεωργίου Α’ στη Θεσσαλονίκη. Η κήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας από τον Παπαναστασίου το 1924. Το αποτυχημένο κίνημα Πλαστήρα υπέρ του Βενιζέλου το 1933. Η μεγάλη εκλογική νίκη του Πλαστήρα το 1950. Ο θάνατος του βασιλιά Παύλου από καρκίνο του 1964. Η αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές του 1946 που οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο….
ΜΕ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ γεγονότα ξεκίνησε και ο τρέχων Μάρτιος με εκείνο το φοβερό τροχαίο στην εθνική οδό, δυστύχημα που έφερε στο φως ανατριχιαστικές διαπιστώσεις, όπως ότι στα τελευταία 50 χρόνια 150.000 άνθρωποι έπεσαν νεκροί από τροχαία και 2.000.000 τραυματίστηκαν, εκ των οποίων ποιος ξέρει πόσοι έμειναν ανάπηροι… Οι αριθμοί, λοιπόν, λένε ότι τα τελευταία χρόνια το άνθος του πληθυσμού, δηλαδή οι ρωμαλέες ηλικίες των 18-45 ετών, χάνονται στην άσφαλτο, φεύγουν στην ξενιτιά, σπρώχνονται στην εγκληματικότητα, ακόμη και στην αυτοκτονία. Που σημαίνει ότι οι ευθύνες της πολιτείας και των εξουσιών της είναι τεράστιες όσο και ασυγχώρητες…
ΥΠΑΡΧΟΥΝ, πράγματι, αμείλικτα ερωτήματα: Ποια κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση έως σήμερα είδε το πρόβλημα των τροχαίων δυστυχημάτων ως κορυφαίο πρόβλημα; Ποια εξουσία έλαβε δρακόντεια μέτρα και θέσπισε αυστηρές ποινές για τους παραβάτες; Ποιος υπουργός επέβαλε στα σχολεία συστηματική κυκλοφοριακή εκπαίδευση. Πόσοι αξιωματούχοι τιμωρήθηκαν για «σβήσιμο» προστίμων και για ρουσφέτια στη χορήγηση διπλωμάτων;
ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ντροπής ομολογώ ότι και του λόγου μου έλαβα δίπλωμα οδήγησης το 1951 με ένα «ΟΚ» του εξεταστή μου… εκ του μακρόθεν!
ΜΕ ΑΥΤΑ και με αυτά, όμως, τελειώνει και η σημερινή γραφή γραμμένη από το νοσοκομείο, όπου, όπως μου είπαν οι γιατροί, «ζω παρανόμως», καθώς είμαι φορτωμένος με δύσκολες παθήσεις, αλλά επιμένω να αντιστέκομαι όπως με δίδαξαν οι παλιοί καπεταναίοι της αντίστασης. Για αυτό και εύχομαι σε όλους όσοι γράφουν «ενάντια στο ρεύμα» να συνεχίσουν με το κεφάλι ψηλά, γιατί τότε μόνο η ζωή είναι ωραία. Και προπαντός ΕΛΕΥΘΕΡΗ!