ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε αυτή τη Γερμανία του βελούδινου ολοκληρωτισμού (συνέχεια εκείνης που τόσα και τόσα δεινά έχει προκαλέσει στην Ελλάδα), οι άνθρωποι της εξουσίας, είτε της αποδώ είτε της αποκεί πλευράς, δεν τολμούν να υψώσουν ανάστημα, αλλά ούτε καν να της τρίξουν τα ήδη κουνημένα δόντια τους, έστω… για τα μάτια του κόσμου! Οι μεν «αποδώ» φοβούμενοι εκδικητικά χαστούκια του Σόιμπλε (που δήλωσε ότι «δεν μας αντιπαθεί»!), οι δε «αποκεί» μην και δεν σιγουρέψουν την εύνοιά του όταν έλθει η σειρά τους για την εξουσία...

ΟΣΟ για τον λαό, τραβά τα μαλλιά του πώς όλοι αυτοί οι υψηλά ιστάμενοι ηγέτες του, αν και γνώστες των παθών του, όχι μόνο τρώγονται κάθε ημέρα στη Βουλή για ανούσιες καθημερινότητες, αλλά δεν βρίσκουν ούτε λεπτό να παρηγορήσουν, έστω και προσποιούμενοι, τους δύστυχους πολίτες που κάθονται ώρες στην ουρά για ένα χαρτάκι προτεραιότητας, ή για ένα κύπελλο συσσιτίου, ή για μια αναβολή της δόσης. Τέτοια απόσταση μεταξύ λαού και ηγεσίας ουδέποτε υπήρξε...

ΔΕΝ ΕΙΔΕ ο πολίτης, αλλά ούτε και ο φακός, τον πρωθυπουργό να παρηγορεί τη μάνα που αντίκρισε το παιδί της κρεμασμένο στο ταβάνι. Ούτε τον αρχηγό της αντιπολίτευσης να χαϊδεύει την πλάτη του καταστηματάρχη που βάζει λουκέτο στο χρεοκοπημένο μαγαζί του. Δεν είδε-εδώ που τα λέμε- ούτε τους λοιπούς αρχηγούς (πλην Παυλόπουλου, Γεννηματά και Κουτσούμπα ) να παρακινούν αγωνιστικά τη λαβωμένη πατρίδα. Το «μεράκι» των περισσότερων είναι πάντα η θέση στην ιεραρχία της Βουλής, ποιος να μην μείνει απ’ έξω...

ΓΙΑ ΑΥΤΑ και για άλλα πολλά είναι απόλυτα δικαιολογημένη η περιφρόνηση προς την πολιτική ηγεσία που δηλώνουν οι πολίτες στις σφυγμομετρήσεις. Η κοινή γνώμη βαθμολογεί απορριπτικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα. Εύχεται και περιμένει την μεγάλη πολιτική αλλαγή ή έστω τη ριζική μεταμόρφωση των σημερινών σε ηγέτες που αγαπούν ειλικρινά τον πολίτη, δεν τρέμουν μη χάσουν την καρέκλα τους, δεν λατρεύουν το χρήμα, δεν ζουν για ένα καλοθρεμμένο «πόθεν έσχες»…

ΟΣΟ για τη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε (και όχι βέβαια της μεγάλης πλειονότητας των Γερμανών που αγαπούν και θαυμάζουν την Ελλάδα ), όλα δείχνουν ότι δεν θα μείνει για πολύ κυρίαρχος της Ευρώπης. Η νεότερη ιστορία προδιαγράφει τη μοίρα της. Πάνω από τον ουρανό της πλανάται αυτό το απρόβλεπτο γεράκι που ακούει στο όνομα Ντόναλντ Τράμπ. Και που θυμάται ότι σαν σήμερα, στις 12 Μαρτίου του 1947, ο Χάρυ Τρούμαν εξήγγειλε εκείνο το περίφημο «Δόγμα Τρούμαν» που με 400 εκατομμύρια δολάρια αποσπούσε την Ελλάδα και την Τουρκία από το σοβιετικό εναγκαλισμό…

ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ που η Αγγλία, λόγω οικονομικού μαρασμού, παρέδιδε στην Αμερική την «ευθύνη» της κατεστραμμένης Ελλάδας… Θα ακολουθούσε το «Σχέδιο Μάρσαλ», η οικονομική ανόρθωση της χώρας και η μόνιμη υπαγωγή της στην αμερικανική «σφαίρα επιρροής». Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς αν αυτή η ιστορία θα επαναληφθεί με άλλους πρωταγωνιστές και άλλα σενάρια. Και αν η Αγγλία, που διατηρεί μόνιμες βάσεις στην Κύπρο, και η Αμερική, με ακόμη πιο σημαντικές στην Κρήτη, θα πουν με διπλωματικά λόγια στη Γερμανία της Μέρκελ: «Ξεκουμπίσου από εδώ, γιατί τα δικά μας στρατηγικά συμφέροντα είναι απείρως σοβαρότερα από τα δικά σου»!...

ΤΟ ΘΕΜΑ είναι αν η πολιτική ηγεσία καταφέρει να αποσπάσει δυνατά ανταλλάγματα, από την επερχόμενη αλλαγή. Ιδιαίτερα στον τουρισμό που αγγίζει τα 30 εκατομμύρια με… πρώτους τους Γερμανούς και ήδη τους Αμερικανούς, λόγω Αντετοτούμπο. Πώς να το καταφέρει, όμως, όταν αντικρίζει τα ξένα αφεντικά γοναστιστή, με το μέτωπο χαμηλά; Και πώς όταν δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις για πέντε-δέκα χρόνια μπροστά; Και πώς όταν τα οπίσθιά της είναι κολλημένα στην καρέκλα, η δε γλώσσα της πανέτοιμη για καυγά με τους... γείτονες;