Ο ΑΠΡΙΛΙΟΣ, όμως, που τελειώνει αύριο, αφήνει και κάποια αισιόδοξα μηνύματα: Η Γαλλία, με 8ο Πρόεδρό της τον 39άρη Εμανουέλ Μακρόν, έδειξε ότι περνάει σφουγγάρι στην πολιτική μούχλα του παρελθόντος, ότι ανεβάζει στην εξουσία νέους ανθρώπους και ότι υψώνει ανάστημα στην αυταρχική Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Θυμίζοντάς τους ίσως ότι σαν αύριο, στις 30 Απριλίου του 1945, ο ηττημένος Χίτλερ έθετε τέρμα στη ζωή του μαζί με την Εύα Μπράουν… Αισιόδοξα μηνύματα και για τη δόλια Ελλάδα, που βλέπει τους δανειστές της να τσακώνονται ποιος έκανε τα περισσότερα λάθη σε βάρος της και επιτέλους να λυγίζουν στα θέματα της αξιολόγησης και του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε η χώρα να ελπίζει ότι θα βγει εντός του έτους από τα μνημόνια και θα περάσει στην ανάκαμψη. Θα περίμενε κανείς να το εύχεται και η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά η ηγεσία της μάλλον χρειάζεται τη… «θεία φώτιση» για να ξεπεράσει παλαιές και νέες αγκυλώσεις της…

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΑΣ, αναμένει τη μεθαυριανή Δευτέρα για να το ρίξει λίγο έξω και να στολίσει τις εξώθυρές του με τα πατροπαράδοτα στεφάνια. Οχι όμως και οι συνειδητοί Ελληνες αριστεροί... Αυτοί έχουν λόγους να τιμούν, όχι μόνο την πατροπαράδοτη «Εργατική Πρωτομαγιά», όπως ξεκίνησε το 1889 με τα αιματηρά γεγονότα του Σικάγου, αλλά και την 73η επέτειο της φοβερής εκείνης εκτέλεσης των 200 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους χιτλερικούς την Πρωτομαγιά του 1944.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ αγωνιστές και του λόγου μας (ανάμεσά μας η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελερ, η Αννα Συνοδινού και ο Μάνος Χατζιδάκις), μαζεύαμε τα αποχαιρετιστήρια μηνύματα που έριχναν στον δρόμο οι 200 θανατοποινίτες καθώς μεταφέρονταν στην Καισαριανή. Μαζί τους και ο γενναίος Ναπολέων Σουκατζίδης, που αρνήθηκε να εξαιρεθεί όταν ο Γερμανός στρατοπεδάρχης του Χαϊδαρίου του το πρότεινε γιατί ήταν ο διερμηνέας, αφού μιλούσε τέσσερις γλώσσες. Οι θηριώδεις χιτλερικοί τον έβαλαν στην τελευταία εικοσάδα για να μεταφράζει τις διαταγές τους!

ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ μέρα για την ελληνική Αριστερά και η Πρωτομαγιά του 1958, όταν η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, παρατάσσοντας 79 βουλευτές. Τόσους και περισσότερους θα παρέτασσε και τον Απρίλιο του 1946 αν ο Ζαχαριάδης δεν είχε διατάξει αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου. Και αν δεν είχε επιλέξει τον φοβερό εκείνο εμφύλιο, ξεκινώντας με την επίθεση του καπετάν Υψηλάντη στο Λιτόχωρο. Αμφότεροι οι εμφύλιοι (του Δεκέμβρη 1944 και του Απρίλη 1946-49) ήσαν κορυφαία λάθη του ΚΚΕ. Για τα οποία ο θανατοποινίτης, επί δίκης Μπελογιάννη, Τάκης Λαζαρίδης έγραψε το αθάνατο βιβλίο του «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε, σύντροφοι»!

ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ οι ανένταχτοι Ελληνες αριστεροί πώς η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ μένει «αγκυροβολημένη» σε αυτό το πενιχρό 5,5% και δεν επιχειρεί ιστορική υπέρβαση: Που θα σήμαινε πριν από όλα μια πολύ αυστηρή κρίση στο παρελθόν του. Εν συνεχεία παραμερισμό με τον δέοντα σεβασμό των παλαιών συντρόφων, όσων τουλάχιστον αποτελούν τροχοπέδη στην υπέρβαση. Και το σπουδαιότερο, θα καλούσε στις γραμμές του νέα παιδιά, με προοπτική να στήσει ένα παντοδύναμο αριστερό μέτωπο. Οχι για να κυβερνήσει (αφού ως κυβέρνηση η Αριστερά πάντα και παντού τα έχει θαλασσώσει), αλλά ως αλύπητη, αδιάφθορη και χρήσιμη στον λαό αντιπολίτευση…

ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ παραξενευτούν με κάτι τέτοιες σκέψεις, αλλά ας πιστέψουν ότι η εποχή μας -ανοιχτή σε νέες ιδέες και σε ξαφνικές υπερβάσεις- περιμένει τους τολμητίες που έχουν την όρεξη και το θάρρος να διώξουν τη μούχλα και να φυτέψουν στο πολιτικό σύστημα νέα ήθη και νέους χειριστές… Ιδιαίτερα στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της δόλιας πατρίδας, όπου ο βασανισμένος λαός διψάει για κατεπείγουσες αλλαγές!