Η Κίνα του Σινικού Τείχους και του πανάρχαιου πολιτισμού των 3.500 ετών συγκεντρώνει αυτές τις ημέρες τις σπουδαιότερες «άσπρες και μαύρες γάτες» του πλανήτη, καμιά τριανταριά αρχηγούς κρατών και πρωθυπουργούς, αλλά και σπουδαίες προσωπικότητες, σε αυτή την πρωτοφανή σύναξη του Πεκίνου. Που θέλει ορθάνοιχτες τις θύρες Ανατολής-Δύσης σε έναν σύγχρονο δρόμο του μεταξιού, υπό το σύνθημα «Μία ζώνη, ένας δρόμος»!..

ΠΟΙΟΣ να φανταζόταν το 1949 ότι η πατρίδα του θρυλικού Μάο Τσε Τουνγκ, που, αν και κομμουνιστής, άφηνε «όλα τα λουλούδια να ανθίζουν», θα ήταν η πρώτη χώρα της υφηλίου σε πληθυσμό (με 1,4 δισεκατομμύρια κατοίκους, ταχέως αυξανόμενους), η δεύτερη, μετά την Αμερική, σε οικονομική ισχύ, αλλά και η μόνη μονοκομματική Λαϊκή Δημοκρατία που ανοίγει άφοβα τις πόρτες της στον καπιταλισμό…

Η πρώτη «πόρτα» που άνοιξε τα τελευταία χρόνια ήταν η ελληνική, με τον μοναδικό θαλάσσιο διάδρομο από τα δικά της λιμάνια ως τον Πειραιά και από τον Πειραιά στην Ευρώπη, με την COSCO να απλώνει τα πλοκάμια της σε πάμπολλες δραστηριότητες. Το λιμάνι του Πειραιά είναι ήδη ο σπουδαιότερος κόμβος επικοινωνίας της Κίνας με την Ευρώπη. Θα χτυπάμε το κεφάλι μας αν δεν αξιοποιήσουμε στο έπακρο αυτή την… αποκλειστικότητα!

ΠΕΡΥΣΙ τον Ιούλιο ο Αλ. Τσίπρας υπέγραψε στο Πεκίνο σειρά συμφωνιών. Κανείς δεν ξέρει ποιες από αυτές έχουν αποδώσει καρπούς .Αυτή τη φορά, όμως, δίδεται στην Ελλάδα η ευκαιρία για αθρόες εξαγωγές προϊόντων, ιδιαίτερα αγροτικών, όπως ελαιών και λαδιού, εσπεριδοειδών, φέτας, θεραπευτικών βοτάνων και πολλών άλλων ειδών υγιεινής διατροφής. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν κάθε κινεζική οικογένεια έτρωγε έστω ένα πορτοκάλι τον μήνα. Δεν θα έφταναν 350.000.000 πορτοκάλια την πρώτη φουρνιά!

Το μεγαλύτερο, όμως, κατόρθωμα για τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα θα ήταν να προσελκύσει το ενδιαφέρον της Κίνας για μεγάλες επενδύσεις, ιδιαίτερα στον τουρισμό, αφού οι Κινέζοι αγαπούν τη χώρα μας, έρχονται κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι, στέλνουν ζευγάρια να παντρευτούν στη νησιά μας, πολλοί δε νέοι διψούν να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Ας θυμηθούμε ότι η Αλβανία οφείλει την ύπαρξή της στον χείμαρρο των κεφαλαίων που διέθεσε ο Μάο στον Εμβέρ Χότζα από το 1961 έως το 1978, επί ψυχρού πολέμου….

Ετσι και αλλιώς η σημερινή Κυριακή είναι πολύ σημαντική, καθώς, πέρα από τις λαμπρές οικονομικές προοπτικές με τους Κινέζους, αποτελεί μοναδική ευκαιρία για σπουδαίες συναντήσεις του Ελληνα πρωθυπουργού ακόμη και με τον Ερντογάν, ακόμη και με τον Πούτιν, ακόμη και με τη Λαγκάρντ, με καίρια θέματα όπως η εθνική άμυνα και το δημόσιο χρέος. Τα λίαν φιλικά χαμόγελα των Κινέζων ηγετών προς τους Ελληνες επισήμους θα ανησυχήσουν ίσως τους φθονερούς δυτικούς φίλους μας. Θα τους ανησυχούσαν δε πολύ περισσότερο αν κοντά στον Τσίπρα ήταν και οι πολιτικοί του αντίπαλοι ή έστω εκπρόσωποί τους, σε ένδειξη ότι η Ελλάδα είναι μονοιασμένη και συνεννοημένη όταν μιλάει με ξένους για κορυφαία θέματα.

ΑΝΤΙ ΟΜΩΣ αυτού, οι απλοί Ελληνες (για πρώτη φορά μονοιασμένοι και αφανάτιστοι) βλέπουν και ακούν τους «ηγέτες» τους να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με επίθετα πεζοδρομίου και να φασκελώνουν αλλήλους ακόμη και μέσα στο Κοινοβούλιο, το χειρότερο, όσο και πλουσιότερο, Κοινοβούλιο της νεότερης ιστορίας μας! Πότε αυτά; Σε ημέρες που ο απρόβλεπτος Ερντογάν εξαπολύει πολεμικές σπίθες στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια… Αλλά και σε ημέρες που το Πεκίνο τα βλέπει όλα αυτά με την παροιμιώδη ψυχραιμία του…

Για αυτό και θα κλείσουμε με ένα εύστοχο απόφθεγμα του μεγάλου Κινέζου φιλόσοφου Λάο Τσε, που ταιριάζει σε κάποιους Βαλκάνιους, αλλά ίσως και σε κάποιους δικούς μας: «Τους μεγάλους ηγέτες ο λαός αργεί να τους αναγνωρίσει. Τους κάπως μικρότερους εύκολα τους λατρεύει και τους εγκωμιάζει. Τους ακόμη μικρότερους πολύ πιο εύκολα τους ξεχνάει. Και τους εντελώς ασήμαντους τους αποστρέφεται ή και τους μισεί…».