ΟΛΟΕΝΑ και συχνότερα τον τελευταίο καιρό ακούγονται οι φωνές όλων όσοι υποστηρίζουν ότι η σωτηρία της χώρας κρύβεται στο νόμισμα. Ευρώ, δραχμή ή δολάριο; Ο καθένας διαλέγει και παίρνει, κουβέντα να γίνεται, για να κερδίζουν οι «ειδικοί» τον χρόνο της δημοσιότητάς τους, να έχουν οι πολιτικοί νέο πεδίο αντιπαράθεσης και οι πολίτες «τροφή» για συζήτηση στα καφενεία! Όμως, η πραγματικότητα είναι άλλη, ιδιαίτερα σκληρή και αποτυπώνεται στην εικόνα του άνεργου Ελληνα, που αναγκάζεται να κλέψει λίγα ξύλα για να ζεσταθεί η οικογένειά του ή κάποιου άλλου που χώνεται μέσα στους κάδους των απορριμμάτων για να ανακαλύψει κάτι χρήσιμο.

ΟΣΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ παρόμοιες εικόνες, καμία σχέση δεν έχει για την κοινωνία το χρώμα του χρήματος. Η δυστυχία παραμένει δυστυχία, είτε έχει κάποιος στην τσέπη μου ευρώ, είτε δραχμές, είτε δολάρια. Η δυστυχία παραμένει δυστυχία, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες να εξωραΐσουν την κατάσταση, να αλλοιώσουν την πραγματικότητα. Οσο κι αν αγωνίζονται να πείσουν τους πολίτες ότι δεν ζουν μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια, αλλά σε έναν αναδυόμενο παράδεισο! Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία δεν πρόκειται να σταματήσει εάν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν πάρουν την μεγάλη απόφαση να σταματήσουν τις κομματικές εχθροπραξίες και να συμφωνήσουν σε τρία βασικά σημεία. Σε τρεις άξονες δράσης που θα βάλουν τον τόπο σε ένα νέο δρόμο και θα ενισχύσουν τη θέση της χώρας, σε μια περίοδο που όλα αλλάζουν και που όποιος χάσει το τρένο και επιλέξει να κλειστεί στο «καβούκι του» θα βρεθεί στην πλευρά των ηττημένων.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ, έπειτα από επτά χρόνια καταστροφής, στην οποία λίγο ή πολύ συνέβαλλαν όλοι, παρέα με τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου, τις συντεχνίες και τους κάθε λογής βολεμένους του εκάστοτε συστήματος, οφείλουν να αφήσουν στην άκρη τους κομματικούς εγωισμούς και τις προσωπικές στρατηγικές. Να παραδεχθούν ότι με θαύματα και «μαγικά» δεν λύνονται τα προβλήματα και πάνω από όλα ότι η μόνη λύση είναι η κοινή προσπάθεια και η πιστή εφαρμογή συγκεκριμένου σχεδίου που θα συμφωνηθεί από κόμματα, οικονομικούς παράγοντες και πολίτες και θα αποτελεί το εθνικό στοίχημα.

ΟΦΕΙΛΟΥΝ να συμμαχήσουν και, επιτέλους, να καταστρώσουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης, που δεν θα στηρίζεται στα ξεπερασμένα μοντέλα, αλλά θα αποτελεί «οξυγόνο» και οδηγό για τα επόμενα 20-30 χρόνια. Να παρουσιάσουν έναν σύγχρονο χάρτη ανάπτυξης, που θα αξιοποιεί όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, θα ενεργοποιεί το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης και θα είναι ελκυστικός για τους επενδυτές, τόσο τους εγχώριους που όλα τα χρόνια της κρίσης παραμένουν στην αδράνεια, όσο και τους ξένους, οι οποίοι περιμένουν τη διαμόρφωση ενός σταθερού πολιτικού περιβάλλοντος για να εμπιστευθούν την χώρα μας. Οφείλουν να διαμορφώσουν κοινή γραμμή για τα εθνικά θέματα και να θέσουν προς πάσα κατεύθυνση τις εθνικές κόκκινες γραμμές, γιατί τα σύννεφα που συγκεντρώνονται στην γειτονιά μας απειλούν με καταστροφική καταιγίδα. Οφείλουν όλοι μαζί να στείλουν ένα κοινό μήνυμα στους γείτονες που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την οικονομική κατάρρευση της χώρας βγάζοντας σκελετούς από τις ντουλάπες τους, και σε όσους προσπαθούν να «κουκουλώσουν» την εσωτερική τους κρίση ανοίγοντας μέτωπα και διεκδικώντας ελληνικά εδάφη. Οφείλουν να ισχυροποιήσουν τη θέση της χώρας μέσα στον Ευρωπαϊκή Ένωση, που κλυδωνίζεται επικίνδυνα καθώς πληθαίνουν όσοι υποστηρίζουν ότι πλησιάζει η ώρα των μεγάλων ανατροπών. Οσο αυξάνονται οι κραυγές αυτών που προτάσσουν το συμφέρον τους γυρίζοντας την πλάτη στην ιδέα της ενιαίας Ευρώπης. Οσο «σκοτεινές δυνάμεις» εκμεταλλευόμενες τον φόβο και την φτώχεια εξοστρακίζουν εκείνες που υποτίθεται ότι ακολουθούν τον δρόμο των οραματιστών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

ΣΕ ΑΥΤΑ τα τρία μέτωπα οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν να συμφωνήσουν, για να αποδειχθούν χρήσιμες στους πολίτες, που δεν αντέχουν άλλο την απάνθρωπη λιτότητα που επιβάλουν οι δανειστές, αλλά και στην πατρίδα, η οποία πρέπει να βγει αλώβητη από αυτή την περιπέτεια. Δεν πρέπει να επιτρέψουν για άλλη μια φορά να αποφασίσουν άλλοι για την μοίρα του τόπου. Την αδράνεια και τις ανούσιες κόντρες των πολιτικών μας τις έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά.