ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ στους βουλευτές όλων των κομμάτων απηύθυνε ο υπουργός Παιδείας για να υπερψηφιστεί η διάταξη με την οποία θα καταργηθεί ο χαρακτηρισμός της διαγωγής των μαθητών στο σχολείο. Και έπραξε άριστα όχι τόσο για τη «διαγραφή» από τη μαθητική ζωή ενός «μουχλιασμένου», είναι η αλήθεια, θεσμού, αλλά γιατί ζήτησε να γίνει το αυτονόητο. Δηλαδή, να συμφωνήσουν επιτέλους οι εθνοπατέρες σε ένα θέμα που αφορά το μέλλον των παιδιών μας.

ΒΕΒΑΙΑ, το να μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας η «κοσμιοτάτη» και η «κοσμία» δεν μπορεί να θεωρηθεί και ως η τεράστια τομή στον χώρο της εκπαίδευσης που μέρα με τη μέρα υποβαθμίζεται εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και κυρίως λόγω της απουσίας εθνικής στρατηγικής για την Παιδεία. Και δυστυχώς για αυτά τα δύο καυτά ζητήματα, που αποτελούν μόνιμες πληγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος, ο αρμόδιος υπουργός δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία, όπως για την κατάργηση της ξεχασμένης «διαγωγής». Αφήνει τα προβλήματα να διαιωνίζονται. Να υποβαθμίζονται το σχολείο και η μόρφωση των μαθητών και να απαξιώνονται οι σπουδές και τα πτυχία. Αποφεύγει να ανοίξει μέτωπα με τις βολεμένες συντεχνίες που λυμαίνονται τον χώρο της Παιδείας επί δεκαετίες, να συγκρουστεί με τους «ημέτερους» που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και να βάλει ένα τέλος στα σχέδια των «πολιτικών φίλων» που προσπαθούν να βαφτίσουν εθνικές τις προσωπικές τους στρατηγικές.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ για τον υπουργό Παιδείας δεν πρέπει να είναι να συμφωνήσουν οι 300 για την κατάργηση της «διαγωγής». Αλλά το πώς θα αναβαθμίσει την Παιδεία και θα τη μετατρέψει σε μοχλό ανάπτυξης, όπως έκαναν και άλλες χώρες που στο παρελθόν χρεοκόπησαν, αλλά σήμερα μεγαλουργούν γιατί επένδυσαν στην εκπαίδευση. Εμπιστεύτηκαν τα «μυαλά» των νέων, αξιοποίησαν τις ιδέες τους, τη φαντασία τους και τις φιλοδοξίες τους να πετύχουν και να είναι χρήσιμοι στις κοινωνίες τους.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ του υπουργού Παιδείας θα πρέπει να είναι να δημιουργήσει το «σχολείο του 21ου αιώνα», που θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών. Που δεν θα διώχνει τους μαθητές. Που θα παρέχει μόρφωση και εφόδια σε όλα τα παιδιά για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα σκληρό και έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Που το φροντιστήριο δεν θα αντικαθιστά τη σχολική αίθουσα. Που οι εκπαιδευτικοί θα σκέφτονται μόνο πώς θα είναι χρήσιμοι στους μαθητές τους και όχι πώς θα εξασφαλίσουν κάποιο «έξτρα μεροκάματο» για να επιβιώσουν. Που τα πτυχία που δίνουν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ δεν θα είναι μόνο για την «κορνίζα», αλλά θα αποτελούν διαβατήριο για την αγορά εργασίας. Και η λίστα με τις πληγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν έχει τέλος.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ σχολείο χρόνο με τον χρόνο υποβαθμίζεται, γιατί μέχρι σήμερα κανένας υπουργός Παιδείας δεν διέθεσε χρόνο για να σχεδιάσει από την αρχή ένα νέο, σύγχρονο, φιλικό και αποδοτικό εκπαιδευτικό σύστημα που θα σέβεται τον εκπαιδευτικό και θα παρέχει στους μαθητές γνώσεις που θα τους φανούν χρήσιμες στην υπόλοιπη ζωή τους. Γιατί μέχρι σήμερα κανένας αρμόδιος δεν έβαλε τα παιδιά και το μέλλον τους πάνω από τα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα. Γιατί δυστυχώς και η Παιδεία στη χώρα μας θυσιάζεται στον βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων και χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς ως μέσο για την επιβίωσή τους στο πολιτικό σκηνικό.