ΜΕΓΑΛΕΠΗΒΟΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ που θα άλλαζαν την εικόνα της εγκαταλελειμμένης ελληνικής περιφέρειας τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ακουστεί πολλά στη διάρκεια πανηγυρικών εκδηλώσεων και εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτημάτων ενθουσιασμού. Συνήθως ακολουθούσαν συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες, όπου μαζεύονταν οι ειδικοί με τους πλούσιους τίτλους σπουδών και παρουσίαζαν μοντέλα ανάπτυξης και αριθμούς περίεργους σκορπώντας ελπίδες ότι επιτέλους ήρθε η ώρα η ελληνική περιφέρεια να βγει από την απομόνωση και να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας. Τα αποτελέσματα όλων αυτών των δράσεων είναι γνωστά σε όλους. Οι υποσχέσεις των πολιτικών ξεχάστηκαν. Τα σχέδια των τεχνοκρατών καταχωνιάστηκαν. Τα όποια χρήματα υπήρχαν φαγώθηκαν από τους αετονύχηδες. Τα όνειρα των πολιτών ξεθώριασαν και το μόνο που έμεινε για να τα θυμίζει είναι κάποιες εκατοντάδες «κουφάρια» εργοστασίων σε όλες τις γωνιές της πατρίδας μας.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ περιφέρεια μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την ατμομηχανή της ανάπτυξης, αλλά όχι με λόγια. Εχει ανάγκη από κρατική στήριξη. Από όραμα και συγκεκριμένο σχέδιο για να μην χρεωθεί και η σημερινή κυβέρνηση μια αποτυχία, για να μην χαθούν και άλλα χρήματα, είτε είναι ιδιωτών είτε προέρχονται από ευρωπαϊκά ταμεία, για να μην αγανακτήσουν οι πολίτες από τις νέες κοροϊδίες και εγκαταλείψουν τον τόπο τους, για να μην γεμίσουν κάμποι και βουνά από μισοτελειωμένες επενδύσεις. Για την ανάπτυξη της περιφέρειας χρειάζεται στοχευόμενο πλάνο συνδυασμένων ενεργειών με την συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, της κεντρικής εξουσίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χρειάζεται στρατηγική που θα στοχεύει στην αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών κάθε περιοχής σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στον τουρισμό. Χρειάζεται στήριξη όσων επιθυμούν να μείνουν και να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά στον τόπο τους δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας σταθερές και καλά αμειβόμενες για να προσελκύσουν τεχνίτες και επιστήμονες από τα αστικά κέντρα που μαστίζονται από την ανεργία και τους μισθούς των 300 ευρώ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ περιφέρεια κρύβει θησαυρούς και η πολιτεία έχει την υποχρέωση να τους ανακαλύψει, εάν δεν τους γνωρίζει, και να διαμορφώσει το απαραίτητο επιχειρηματικό περιβάλλον για να προσελκύσει επενδυτές που θα τους αξιοποιήσουν με σεβασμό στον άνθρωπο, στον εργαζόμενο και στο φυσικό περιβάλλον. Και για να γίνουν όλα αυτά απαιτείται σοβαρότητα από όλα τα κέντρα εξουσίας, προγραμματισμός και δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα για να μην καταρρεύσουν όλα στην πορεία και για να μην φαγωθούν για μια ακόμα φορά, οι όποιες επιδοτήσεις στην υγεία των γνωστών κορόιδων. Στην προσπάθεια αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο πρέπει να έχουν οι τοπικές κοινωνίες και οι τοπικές Αρχές οι οποίες ήδη θα έπρεπε να είχαν εκπονήσει αναπτυξιακά σχέδια, εξασφαλίζοντας την σύμφωνη γνώμη φορέων και πολιτών και να μην περιμένουν την κεντρική εξουσία να τους πει το τι πρέπει να κάνουν στον τόπο τους. Οσο οι τοπικοί άρχοντες περιορίζονται στη διαχείριση της καθημερινότητας, δεν τολμούν και δεν ρισκάρουν, καμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Όσο επιμένουν να μένουν κλεισμένοι στο καβούκι τους το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιτρέπουν στον υπουργό, στον βουλευτή, στον πολιτευτή ή στον «πολύχρωμο» παράγοντα που κατορθώνει πάντα να βρίσκεται μέσα στα πόδια της εξουσίας, να παίζουν παιχνίδια, να ρουσφετολογούν και να «κλέβουν» ψήφους μοιράζοντας ανέξοδες υποσχέσεις.

ΠΡΕΠΕΙ όλοι να αντιληφθούν ότι η ανάπτυξη στην περιφέρεια δεν πρόκειται να έρθει ούτε από το Μέγαρο Μαξίμου, ούτε από τις μακρινές Βρυξέλλες εάν δεν αποφασίσουν να κινηθούν δυναμικά οι τοπικές Αρχές, να παρουσιάσουν πρωτοποριακές ιδέες και να δείξουν στις τοπικές κοινωνίες έναν άλλα δρόμο που θα οδηγήσει στην βελτίωση της ζωής τους, στην προσέλκυση νέων ανθρώπων και κατ επέκταση στην στήριξη της ελληνικής οικονομίας που εξακολουθεί να παραπαίει. Εκτός κι αν οι τοπικοί άρχοντες βολεύονται με τον ρόλο του χειροκροτητή κάθε φορά που κάποιος πρωθυπουργός θυμάται να επισκεφθεί τον τόπο τους!