Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με την έξοδο στις αγορές πανηγυρίζει σαν να διαγράφονται διά μαγείας χρέη, μνημόνια, τρόικες, μέτρα, εισφορές και έκτακτα χαράτσια. Σαν η ίδια να κατέκτησε την κορυφή του Εβερεστ και ο ελληνικός λαός να κέρδισε τον πρώτο λαχνό της ευημερίας. Οποιος, όμως, βλέπει το σύνολο της εικόνας αντιλαμβάνεται ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οπως, επίσης, και ότι το «αφήγημα» που προσπαθούν οι κυβερνώντες να περάσουν στην κοινωνία έχει πολλά γκρίζα σημεία, που σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν πανηγύρια και μεγάλα λόγια. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι τα προβλήματα που έχουν μετατρέψει σε εφιάλτη την καθημερινότητά τους παραμένουν άλυτα. Γνωρίζουν ότι η χώρα εξακολουθεί να πορεύεται στο άγνωστο χωρίς πυξίδα και πως οι μέχρι τώρα θυσίες τους πήγαν χαμένες. Οπως και ότι τους περιμένουν νέα δυσβάστακτα μέτρα και περικοπές για να επιτευχθούν οι στόχοι των μνημονίων. Γνωρίζουν ότι από τον Σεπτέμβριο θα υποχρεωθούν να ανέβουν έναν ακόμα γολγοθά, με νέες φοροεπιδρομές, μειώσεις συντάξεων και ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακινήτων για χρέη. Γνωρίζουν ότι τα 513 δισ. ευρώ, που είναι το ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, μπορεί να αποτελεί μια «σταγόνα» στα 192 τρισ. ευρώ που υπολογίζεται το παγκόσμιο χρέος, αλλά για τους ίδιους είναι «θηλιά», την οποία οι δανειστές σφίγγουν συνεχώς απαγορεύοντας στη χώρα να αναπνεύσει και να βγει από τον λαβύρινθο που την έχουν εγκλωβισμένη επί οκτώ χρόνια.

ΟΣΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ και οι δανειστές καθορίζουν τις ζωές και το μέλλον των Ελλήνων, καμία έξοδος στις αγορές δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Γιατί, κακά τα ψέματα, όλοι γνωρίζουν ότι ούτε ψήφο εμπιστοσύνης παίρνει η ελληνική οικονομία, ούτε ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για να περάσουν οι επενδυτές, ούτε η ανάπτυξη θα έρθει τρέχοντας. Για να γίνουν όλα αυτά απαιτείται σοβαρότητα και αποφασιστικότητα από τους κυβερνώντες για να πάρουν μέτρα ανασυγκρότησης της χώρας. Να συγκρουστούν με συμφέροντα και συντεχνίες αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος. Να κάνουν αληθινές μεταρρυθμίσεις, να απαλλάξουν το Δημόσιο από τα βαρίδια του παρελθόντος, να επιταχύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, να ανάψουν πράσινο φως για την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων που «μουχλιάζουν» επί δεκαετίες σε διάφορα υπουργικά συρτάρια.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ της κυβέρνησης δεν πρέπει να είναι το εάν η χώρα μπορεί ή όχι να δανείζεται από τις αγορές. Αλλά το εάν θα κατορθώσει να διαμορφώσει ένα σταθερό περιβάλλον, στο οποίο ο επενδυτής θα ξέρει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Που δεν θα φοβάται ότι θα τον «πνίξει» το τέρας της γραφειοκρατίας ή ότι θα είναι υποχρεωμένος να «λαδώσει» για να πάρει μια υπογραφή. Το στοίχημα της κυβέρνησης πρέπει να είναι πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας όχι στο Δημόσιο, αλλά σε επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, για να δώσει ελπίδα στους νέες, για να στηριχθεί ο δημόσιος κορβανάς και να πάρουν ανάσα τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία ξεπουλούν τα «ασημικά» τους για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλισμένους. Το στοίχημα δεν είναι να υπερφορολογηθούν οι επιχειρήσεις για να μπουν χρήματα στα δημόσια ταμεία, αλλά να καθιερωθούν γενναίες φοροελαφρύνσεις για όσους κάνουν νέες επενδύσεις και κυρίως για όσους δημιουργούν σταθερές θέσεις εργασίας και προχωρούν σε προσλήψεις προσωπικού διασφαλίζοντας όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Επίσης, το στοίχημα δεν πρέπει να είναι να αποκτήσουν όλοι οι επαγγελματίες ΡΟS, αλλά πώς θα πειστούν να κόβουν αποδείξεις, γιατί διαφορετικά η φοροδιαφυγή θα αυξάνεται, οι «φοροκυνηγοί» θα δέχονται επιθέσεις από αγανακτισμένους, το κρατικό πορτοφόλι θα παραμένει άδειο και οι δανειστές θα απαιτούν νέα μέτρα, νέες μειώσεις στις συντάξεις και απολύσεις για να «βγουν οι αριθμοί» των μνημονίων.

ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ η χώρα από την πολύχρονη κρίση πρέπει η κυβέρνηση να κινηθεί γρήγορα με σχέδιο και προγραμματισμό και όχι βιαστικά κρύβοντας τα προβλήματα ή αναβάλλοντας ρήξεις και συγκρούσεις, μόνο και μόνο για να πανηγυρίζουν τα στελέχη της στα τηλεοπτικά παράθυρα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα επιβεβαιωθεί η γνωστή ατάκα ότι η είσοδος είναι δωρεάν, αλλά το εισιτήριο της εξόδου πανάκριβο, που θα κληθεί να πληρώσει ο πολίτης!