Quantcast

Η μάχη της καθημερινότητας

ΕΠΕΙΤΑ από 33 μήνες στην εξουσία, η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για τις επιδόσεις της στη «μάχη της καθημερινότητας», μιας και τα προβλήματα που διαχρονικά ταλαιπωρούν τους πολίτες παραμένουν άλυτα, παρά τις υποσχέσεις και τις κοπιώδεις προσπάθειες των «τηλεμαχητών» αξιωματούχων να εμφανίσουν το μαύρο ως άσπρο.
Μπορεί ο πρωθυπουργός στις εξορμήσεις του στην περιφέρεια, που έχουν έντονο προεκλογικό άρωμα, να κερδίζει το χειροκρότημα παρουσιάζοντας αναπτυξιακά πλάνα, αλλά η πραγματική εικόνα που εμφανίζει η χώρα τον διαψεύδει. Μπορεί να μιλά για τολμηρές μεταρρυθμίσεις που έγιναν ή και για άλλες που δρομολογούνται, αλλά οι «μαύρες τρύπες» που εξακολουθούν να υπάρχουν σε τομείς, όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια και οι μεταφορές, δεν επιτρέπουν πανηγυρισμούς.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ βιώνουν καθημερινά την αδυναμία της πολιτείας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Ανεβαίνουν τον «γολγοθά» τους έχοντας απέναντι και τους μηχανισμούς του κράτους που υπολειτουργούν, κυρίως εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και σε οικονομικούς πόρους, αλλά και της απουσίας οργάνωσης στη διαχείριση και στη διοίκηση φορέων και οργανισμών. Δεκάδες σχολεία, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές, ακόμα περιμένουν δασκάλους ή καθηγητές για να μπορέσουν να λειτουργήσουν κανονικά. Τα πανεπιστήμια εκπέμπουν «σήμα κινδύνου» γιατί τα ταμεία τους είναι άδεια. Τα λεωφορεία των αστικών συγκοινωνιών ακινητοποιούνται στους δρόμους από βλάβες, φέρνοντας στη μνήμη εικόνες άλλων εποχών. Οι αστυνομικοί βάζουν από την τσέπη τους χρήματα ή κάνουν εράνους για να αγοράσουν ανταλλακτικά ή για να συντηρήσουν τα περιπολικά τους ώστε να μπορούν να προστατεύουν τους πολίτες, σε μια περίοδο που η εγκληματικότητα έχει «χτυπήσει κόκκινο». Ομως ο μεγάλος εφιάλτης για την πλειονότητα των πολιτών είναι η υγεία και η απορρύθμιση του εθνικού συστήματος, που στα χρόνια των μνημονίων δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες όλων όσοι χρειάζονται ιατρική φροντίδα. Τα δημόσια νοσοκομεία προσπαθούν με ελάχιστα χρήματα να μπαλώσουν τρύπες και οι διοικήσεις τους αγωνίζονται με άδεια ταμεία να καλύψουν τις ανάγκες σε προμήθειες, συντήρηση ιατρικού εξοπλισμού και κτιριακών υποδομών, αρκετές από τις οποίες εμφανίζουν σημάδια εγκατάλειψης ή και κατάρρευσης. Την εικόνα της διάλυσης επιτείνουν η έλλειψη νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού, τα ράντζα που κατακλύζουν τους διαδρόμους πολλών νοσοκομείων, αλλά και οι νοσοκομειακές λοιμώξεις που παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση, με αποτέλεσμα ασθενείς που έχουν κάνει με επιτυχία δύσκολες και περίπλοκες επεμβάσεις να κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους από ένα απλό μικρόβιο, αφού δεν υπάρχουν τα μέσα για να αντιμετωπιστεί. Παρόμοια είναι η εικόνα και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, καθώς εδώ και μήνες διαλύθηκαν οι υπάρχουσες μονάδες, αλλά ακόμα να ξεκινήσουν τη λειτουργία τους οι νέες, με αποτέλεσμα οι πολίτες να αναγκάζονται να συσσωρεύονται στα έκτακτα περιστατικά των νοσοκομείων για να εξυπηρετηθούν και να αυξάνονται τραγικά οι λίστες αναμονής και η ταλαιπωρία των ασθενών.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ είναι αναγκασμένοι να δίνουν καθημερινά μάχες με προβλήματα που η πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών τα έχουν λυμένα εδώ και δεκαετίες και οι κυβερνώντες πρέπει να αντιληφθούν ότι για να είναι χρήσιμοι σε μια κοινωνία πρέπει να λύνουν προβλήματα και να μην περιορίζονται να τα επισημαίνουν και να τα καυτηριάζουν ως απλοί παρατηρητές.