ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ της χώρας για τη μεταμνημονιακή εποχή είναι η οικοδόμηση ενός κοινωνικού κράτους που θα έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο. Ενός κράτους που θα έχει στόχο να εξυπηρετεί τον πολίτη και όχι να τον εκμεταλλεύεται, όπως, δυστυχώς, γίνεται μέχρι και σήμερα, αφού και το «φακελάκι» ζει και βασιλεύει και το «λάδωμα» για να πάρει μπροστά η σκουριασμένη κρατική μηχανή και το «σφραγιδόσημο» για να βρεθεί ο αρμόδιος υπάλληλος.

Το «παιχνίδι» της κυβέρνησης για ανασυγκρότηση και εκσυγχρονισμό της χώρας στην πραγματικότητα τώρα αρχίζει και έχει την ευκαιρία να αλλάξει την εικόνα και τη λειτουργία του κράτους που έχει μετατραπεί σε έναν δυσκίνητο μηχανισμό από τα βαρίδια που του έχουν φορτώσει οι μέχρι τώρα κυβερνώντες, οι οποίοι δημιουργούσαν υπηρεσίες μόνο και μόνο για να εξυπηρετούν την εκλογική τους πελατεία και θέσεις εργασίας για να βολεύονται οι ημέτεροι και τα «δικά μας παιδιά».

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ επί δεκαετίες πλήρωναν και πληρώνουν πολύ ακριβά την ύπαρξη ενός κράτους πρόνοιας, το οποίο, όμως, ποτέ δεν υλοποιήθηκε. Και όσες φορές διαμαρτυρήθηκαν, οι εκάστοτε πολιτικοί επέλεξαν την τακτική των «δώρων» και όχι των αλλαγών, για να μην ανατρέψουν το καθεστώς του ρουσφετιού και της εξυπηρέτησης. Για να μην ανησυχήσουν το «θηρίο» της κρατικής μηχανής που βρίσκεται σε «χειμερία νάρκη». Για να μην ταρακουνήσουν το σύστημα και ξεβολευτούν όσοι κατόρθωσαν να πιάσουν μια καρέκλα στο Δημόσιο και να μπαίνει στον τραπεζικό τους λογαριασμό ο μισθός που προέρχεται από το πορτοφόλι του Ελληνα φορολογούμενου. Το «παιχνίδι» τώρα αρχίζει και η κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει τα τραγικά λάθη του παρελθόντος. Πρέπει να γκρεμίσει ό,τι σαθρό και επικίνδυνο υπάρχει και να δομήσει ένα νέο κράτος, σύγχρονο, ευέλικτο, αποτελεσματικό και κυρίως φιλικό προς τον πολίτη. Ενα κράτος πρόνοιας που δεν θα στηρίζεται σε φιλοδωρήματα προς τους πένητες, σε επιδόματα ελεημοσύνης, έκτακτα μερίσματα φτώχειας και δωρεές φιλεύσπλαχνων πατριωτών. Ολα αυτά αποτελούν πολιτικές της μιζέριας και το μόνο που κάνουν είναι να ταπεινώνουν ακόμα περισσότερο την πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται στην ανάγκη να απλώσουν το χέρι στο κράτος για βοήθεια. Αποτελούν ασπιρίνες σε ένα τεράστιο πρόβλημα που οι αρμόδιοι οφείλουν να το λύσουν άμεσα ακολουθώντας άλλες πολιτικές και πρακτικές που θα ενοχλήσουν τους βολεμένους.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ σημαίνει ότι το σύνολο των υπηρεσιών του Δημοσίου σέβεται τον πολίτη και τον εξυπηρετεί χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς, είτε είναι φτωχός είτε πλούσιος είτε είναι αριστερός είτε δεξιός. Σημαίνει ότι υπάρχουν βρεφονηπιακοί σταθμοί για όλα τα παιδιά δωρεάν, ότι όλα τα σχολεία, όπου κι αν βρίσκονται, έχουν δασκάλους και πετρέλαιο για θέρμανση. Κοινωνικό κράτος σημαίνει ότι όλοι οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα, όπως επίσης και ότι βρίσκουν κρεβάτι στα νοσοκομεία και όχι ράντζο στους διαδρόμους. Κοινωνικό κράτος σημαίνει ότι υπάρχουν δουλειές για όλους. Οτι οι εργαζόμενοι είναι ασφαλισμένοι και αμείβονται κανονικά για την εργασία που παρέχουν. Οτι οι εργοδότες δεν θα εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, όπως, για παράδειγμα, εκείνοι που τη μια ημέρα έδιναν το δώρο των εορτών και την επόμενη το ζητούσαν πίσω με την απειλή της απόλυσης ή όσοι πληρώνουν τον εργαζόμενο για τετράωρη εργασία και τον απασχολούν για 8 ή και 12 ώρες την ημέρα γιατί διαφορετικά θα βρεθεί στην ανεργία. Το «παιχνίδι» τώρα αρχίζει και η κυβέρνηση θα είναι περισσότερο ωφέλιμη στην κοινωνία αν αντιληφθεί ότι κοινωνική πολιτική δεν γίνεται με ψέματα και φιλοδωρήματα. Χρειάζεται τόλμη για σύγκρουση με τα συστήματα και τους μηχανισμούς. Χρειάζεται γενναιότητα για ανατροπές, χωρίς να υπολογίζεται το πολιτικό κόστος.