Η KΥΠΡΟΣ πρόσφατα και οι σκανδιναβικές χώρες παλιότερα επένδυσαν στην Παιδεία για να ξεπεράσουν τα οικονομικά τους αδιέξοδα. Αναμόρφωσαν τα εκπαιδευτικά τους συστήματα, χωρίς να φοβηθούν τις συντεχνίες. Τόλμησαν να καταργήσουν ξεπερασμένα μοντέλα και να εφαρμόσουν πρωτοποριακά προγράμματα για να πάψουν τα σχολεία να είναι «χώροι φύλαξης» των παιδιών και τα πανεπιστήμια στέκια παρανόμων και συμμοριών. Διέγραψαν τις εύκολες λύσεις και επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο των ριζικών μεταρρυθμίσεων για να εφοδιάζονται οι μαθητές και οι φοιτητές με χρήσιμες γνώσεις και με αξίες. Πόνταραν στη μόρφωση των νέων, ξόδεψαν χρόνο και χρήμα και πέτυχαν τη βελτίωση των κοινωνιών τους και τη στήριξη των οικονομιών τους. Τα αποτελέσματα τούς δικαίωσαν και για πολλούς αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση.

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ του νομίσματος είναι όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα της οκτάχρονης λιτότητας και συμβάλουν στην υποβάθμιση της εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα των τριών μνημονίων, όπου όλοι οι πολιτικοί της οραματίζονται αναβάθμιση της Παιδείας και τη χαρακτηρίζουν βασικό πυλώνα ανάπτυξης, αλλά όταν έρθει η μεγάλη ώρα των γενναίων αποφάσεων επιλέγουν να κρυφτούν από το να συγκρουστούν με τα κάθε λογής συμφέροντα. Στην Ελλάδα της μόνιμης επιτήρησης από τους δανειστές -όπου τα λόγια είναι εύκολα και οι υποσχέσεις ανέξοδες- και της ύψιστης τέχνης να εμφανίζεται το μαύρο ως άσπρο. Σε αυτή την Ελλάδα καμία αναβάθμιση της εκπαίδευσης δεν πρόκειται να υπάρξει όσο υπάρχουν σχολεία χωρίς δασκάλους. Οσο μαθητές υποχρεώνονται να κάνουν πολύωρα ταξίδια για να φτάσουν στο σχολείο τους επειδή τα δικά τους έκλεισαν για λόγους οικονομίας, αν και εξακολουθούν να λειτουργούν οργανισμοί-φαντάσματα που κοστίζουν πολλά και δεν προσφέρουν τίποτα και σε κανέναν. Οσο καθηγητές αναγκάζονται να κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους επειδή ο μισθός τους δεν επαρκεί για να πληρώσουν ενοίκιο. Καμία αναβάθμιση δεν πρόκειται να σημειωθεί όσο καθηγητές πανεπιστημίων καταγγέλλουν ξυλοδαρμούς και επιθέσεις από αγνώστους ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια. Οσο φοιτήτριες διαμαρτύρονται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στις αυλές των ΑΕΙ αλλά και στα αμφιθέατρα. Οσο πολλαπλασιάζονται οι καταγγελίες για ληστείες εις βάρος καθηγητών και φοιτητών, για κλοπές εξοπλισμού των πανεπιστημίων, εμπόριο ναρκωτικών και άλλων παράνομων ενεργειών.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ μπορεί να αποτελέσει το στέρεο θεμέλιο για να στηριχθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη και να γυρίσει η χώρα σελίδα, αρκεί να πάψουν οι αρμόδιοι να λένε ψέματα ή να κρύβουν συστηματικά την αλήθεια, να εμφανίζονται ως μεταρρυθμιστές αλλά μόνο στα λόγια και να κρύβονται πίσω από αναρμόδιες επιτροπές που δήθεν δημιουργούνται για να λύσουν προβλήματα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας φθηνός τρόπος για να βγουν οι ίδιοι από το κάδρο των υπευθύνων. Μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην ανασυγκρότηση της χώρας και στην «ανάσταση» της οικονομίας, αρκεί να υπάρχουν κανόνες, σχέδιο, στρατηγική και συγκεκριμένοι στόχοι που θα τηρούνται με ευλάβεια από όποιον κι αν βρίσκεται στην καρέκλα της εξουσίας. Αρκεί οι πολιτικοί να κατανοήσουν ότι με τα πειράματά τους και τα «μαγικά» τους το μόνο που κατορθώνουν είναι να υποβαθμίζουν ακόμα περισσότερο την Παιδεία και να συμβάλλουν στη μετατροπή των σχολείων, όλων των βαθμίδων, σε «θερμοκήπια» φθηνών αναλώσιμων εργαλείων για την εξυπηρέτηση των «ανώνυμων και αόρατων» εργοδοτών, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για το εύκολο και γρήγορο κέρδος.