Quantcast

Τυχεροί στην ατυχία μας

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ, ακόμη και οι λεγόμενοι βαθιά ευρωπαϊστές, που δήθεν βρίσκονται σε διαρκή ανοικτή γραμμή με τις Βρυξέλλες, ξέρουν πολύ λίγα για την Μ. Βρετανία. Πιστεύουν ότι η πορεία της χώρας μας συνδέεται απόλυτα και μόνο με τις διαθέσεις του Βερολίνου απέναντι μας και αδιαφορούν πλήρως για τον Λονδίνο.

ΜΕΤΑ ΤΟ ΒRΕΧΙΤ, μάλιστα, μιλούν σαν να πρόκειται για μια μακρινή ξένη δύναμη, με την οποία δεν διασταυρώνονται πια οι δρόμοι μας. Γι’ αυτό και οι αναλύσεις των περισσότερων είναι επιδερμικές. Ξέρουν λίγα πράγματα για τη δαιδαλώδη πολιτική κάστα του Ηνωμένου Βασίλειου, ενώ παίζουν στα δάχτυλα τα εσωτερικά της Γερμανίας και τους πολιτικούς συσχετισμούς, όπως διαμορφώνονται κάθε φορά εκεί. Μεταφράζουν την συγκυριακή οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας, σαν μια κατάσταση που θα διαρκέσει στο διηνεκές. Τόσο ξέρουν, τόσο κάνουν...

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ: Η ναυμαχία του Ναυαρίνου, με την οποία ελευθερώθηκε η Ελλάδα, δεν είναι περασμένα ξεχασμένα, ούτε ένα μακρινό παραμύθι που το διδάσκουμε στο δημοτικό. Είναι μια πολιτική πράξη της Μ. Βρετανίας, το αποτέλεσμα της οποίας ισχύει στο διηνεκές και καθόρισε το δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Τοποθέτησε τη χώρα στο δυτικό τόξο, υπό την μόνιμη αμυντική εποπτεία του αγγλοσαξονικού άξονα. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ δίλημμα που θα μπορούσε να τεθεί στην Ελλάδα - λένε οι διαβασμένοι καθηγητές και σοβαροί διπλωμάτες του γνωρίζουν πώς παίζεται το παιχνίδι- δεν είναι όπως πιστεύουμε οι περισσότεροι- το ευρώ ή δραχμή. Είναι άλλο. Σε ένα επώδυνο κακό Βrexit, να κληθεί η ζαλισμένη Αθήνα να διαλέξει ανάμεσα στην ηπειρωτική Ευρώπη, που σήμερα ελέγχει η Γερμανία, και την ατλαντική Ευρώπη των Βρετανών, που -σε σφιχτό εναγκαλισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες- θα πιέσουν ασφυκτικά τη Γερμανία μέχρι συμβιβαστεί και να αποδεχθεί ότι δεν είναι ηγεμών, αλλά ισότιμη με τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Εχουν τον τρόπο να το κάνουν. Και για όποιον έχει κοντή μνήμη, ας θυμηθούμε τα Ιμια. Οταν τίθεται θέμα άμυνας της χώρας μας, ποια Γερμανία και ποια Γαλλία. Με ποια πολιτική, ποιο κέντρο λήψης αποφάσεων και ποιες δυνάμεις θα προστρέξουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: η τιμωρία της ξιπασιάς της Τερέζα Μέι που ήθελε -τρομάρα της- να γίνει Θάτσερ, είναι ανέλπιστο δώρο για την Ελλάδα. Οσο κι αν επιμένουν οι Βρετανοί ότι η έξοδος από την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ισχύει στο ακέραιο , όσο και αν τους λένε οι Βρυξελλιώτες «φύγετε τώρα», ουσιαστικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έχει αποδυναμωθεί δραστικά μετά τις εθνικές εκλογές. Το διαζύγιο, όποτε και όταν έρθει, θα είναι βελούδινο και θα αλλάξει λίγα πράγματα στα σημερινά δεδομένα. Η Μ. Βρετανία, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, θα μείνει κοντά στην Ευρώπη, στην οποία ανήκει. Η Μέι μπορούσε να μείνει άνετα στην εξουσία ως το 2020. Αλλά τον Απρίλιο ζήτησε ενισχυμένη εντολή για να πετύχει μια «σκληρή» έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι Βρετανοί φαίνεται πως δεν της συγχώρησαν το προσωπικό παιχνίδι, καθώς ήταν εμφανώς αυτή που χρησιμοποίησε το ιστορικών διαστάσεων θέμα της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως όχημα για την άνοδό της στην εξουσία.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι υπήρχε μια βουβή οργή και για τον τρόπο που η χώρα οδηγήθηκε στην οδυνηρή περιπέτεια της εξόδου από την Ευρώπη. Οι Βρετανοί ήταν θυμωμένοι με τους πολιτικούς αριβίστες, που έβαλαν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από την Ιστορία. Το κόμμα του μοιραίου λαϊκιστή Νάιτζελ Φάρατζ, εξαφανίστηκε από το χάρτη και έχασε ακόμη και τη μία έδρα που κατείχε.

Η ΜΕΪ ΗΤΑΝ εκείνη που ήξερε πόσο άσχημα θα είναι τα πράγματα για τη βρετανική οικονομία σε περίπτωση που επικρατήσει το Brexit.Το απέκρυψε στους πολίτες και έπαιξε δυνατά με τον λαϊκισμό, για να κερδίσει το κόμμα και την πρωθυπουργία. Απέτυχε και τώρα τα μαχαίρια έχουν βγει στο εσωτερικό των Τόρις και η αντικατάστασή της δεν είναι απίθανη.

Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ μπορεί να προσγείωσε όσους βιάστηκαν να ελπίζουν σε ακύρωση του Brexit. Είναι γεγονός, όμως, ότι η κ. Μέι αποδυναμώθηκε και στη βρετανική Βουλή και απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της. Ο συνδυασμός των εσωτερικών και των εξωτερικών πιέσεων θα την αναγκάσει να διαπραγματευθεί μια πιο μετριοπαθή λύση. Αν μάλιστα η πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα συνδυαστεί με κλυδωνισμούς της οικονομίας της, τότε όλα είναι ανοιχτά. Και κάτι ακόμη, που δεν έχει σταθμίσει η Ελλάδα όσο πρέπει.

Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ απόφαση για την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ίσως να θεωρηθεί από κάποιους ως ευκαιρία για τις κεντρικές ευρωπαϊκές δυνάμεις να απαλλαγούν από το Ηνωμένο Βασίλειο και να μονοπωλήσουν το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Ταυτόχρονα, όμως, δημιουργεί κίνδυνο για τις μικρότερες χώρες, οι οποίες όλες έχουν συμφέρον η Ευρωπαϊκή Ενωση να κυβερνάται μέσω μιας ισορροπίας περισσότερων κρατών διεθνούς επιρροής. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πυρηνική δύναμη, η καρδιά της Κοινοπολιτείας και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η απόσυρσή του από τις ευρωπαϊκές υποθέσεις θα είναι με βεβαιότητα πρόβλημα για τους μικρούς. Δηλαδή πρόβλημα για την Ελλάδα. Προς το παρόν, υπήρξαμε τυχεροί μέσα στην ατυχία μας. Απομακρύνεται το δίλημμα να επιλέξουμε ισχυρό προστάτη.