ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ τα πράγματα από την αρχή, γιατί έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Ερώτημα: Ποιος είναι ποιος πλούσιος; Ενα στέλεχος μεγάλης εταιρείας -από τα ελάχιστα που έχουν απομείνει πλέον στη χώρα- ή ένας τετραπέρατος, εργατικός και ικανός εργατοτεχνίτης; Ο πρώτος παίρνει 10.000 μισθό τον μήνα. Ναι, υπάρχουν ακόμη αυτοί οι μισθοί, αλλά για πολύ λίγους. Δηλώνει 140.000 εισόδημα τον χρόνο και με τα σημερινά δεδομένα για την εφορία θεωρείται πολύ πλούσιος. Είναι στοχευμένος στους φορολογικούς ελέγχους και δακτυλοδεικτούμενος στο στενό και στο ευρύτερο περιβάλλον του. Από τα 10 χιλιάρικα τον μήνα, με τους φόρους και τις έκτακτες εισφορές, του μένουν καθαρά 4.800 τον μήνα. Θα πείτε είναι λίγα; Κάθε άλλο, όμως επιστρέφει στο κράτος περισσότερα από τα μισά.
Ο δεύτερος, ο συμπαθής εργατοτεχνίτης, δηλώνει άνεργος. Εισπράττει το ταμείο ανεργίας κάθε μήνα. Επειδή είναι ικανός και εργατικός, έχει κάθε μέρα τουλάχιστον τρία- τέσσερα ραντεβού για μικροεπισκευές σε σπίτια και καταστήματα. Ο μέσος όρος είναι 50 ευρώ η επίσκεψη για έναν καλό και αποτελεσματικό μάστορα. Είπαμε, είναι άνεργος επισήμως, άρα δεν κόβει ποτέ απόδειξη. Δεν διαθέτει τιμολόγια και δεν έχει πάρε-δώσε με λογιστές και εφορία. Βγάζει καθαρά μαύρα στην τσέπη τον μήνα 4.000 ευρώ. Για το κράτος είναι άνεργος, για την κοινωνία ένα φτωχός άνθρωπος και για το περιβάλλον του ένας βιοπαλαιστής. Είναι αρκετά έξυπνος, ώστε να μην επιδεικνύεται και προκαλεί.

ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, τον οποίο η κυβέρνηση έχει στα σκαριά, εάν ο πρώτος, το στέλεχος της εταιρείας, περάσει με κόκκινο ή συλληφθεί να μιλάει στο κινητό θα πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του. Ο δεύτερος, ο δήθεν φτωχός, θα τη βγάλει με φραγκοδίφραγκα. Επομένως, μπορεί με ευκολία να κάνει όλες τις πιθανές παρανομίες στον δρόμο. Αλλωστε, ποτέ δεν πλήρωσε στο κράτος για τίποτα. Απολαμβάνει τη δημόσια παιδεία, τη δημόσια υγεία, τους δρόμους και ό,τι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας. Ολα αυτά όμως τα πληρώνει για λογαριασμό του το υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας, που θεωρείται προνομιούχος. Είμαστε μια παράλογη χώρα και ο παραλογισμός στα 7 χρόνια της χρεοκοπίας, αντί να περιοριστεί, ενισχύθηκε.

Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ οικονομία έχει γιγαντωθεί και έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Τώρα πια, απενοχοποιημένα δεν κόβει απόδειξη όποιος μπορεί να το κάνει. Και οι επιστήμονες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι εργατοτεχνίτες. Μόλις προχθές μου περιέγραψε την ιστορία του ένας φίλος μου που ήρθε από την επαρχία για να δει έναν γιατρό, καθηγητή παρακαλώ. Το ραντεβού κράτησε 40 λεπτά. Ο γιατρός ήταν αυστηρός και πολύ θυμωμένος με το διαλυμένο κράτος που αρνείται να αλλάξει και να γίνει ευρωπαϊκό, όπως η Γερμανία. Βγαίνοντας, η γραμματέας τού είπε ότι οφείλει 150 ευρώ και ούτε καν ψέλλισε οτιδήποτε για απόδειξη. Πήρε τα μαύρα ο κύριος καθηγητής από έναν άνθρωπο που δεν είχε δει ποτέ και θα μπορούσε να ήταν εφοριακός που παρίστανε τον ασθενή. Δεν φοβάται πλέον κανείς σπουδαιοφανής και μεγαλόσχημων τίποτα. Πώς γίνεται αυτό δεν έχω ιδέα. Παλιότερα, τουλάχιστον σου έλεγαν, κάπως ενοχικά, μήπως γίνεται να κόψω μικρότερη απόδειξη; Τώρα, κουβέντα. Μόνο κάποιοι νέοι ψαρωμένοι γιατροί, που παίρνουν 30-40 ευρώ την επίσκεψη, κόβουν αποδείξεις από φόβο.
Ευτυχώς που ο νέος Κώδικας Οδικής κυκλοφορίας με τα εισοδηματικά κριτήρια τουλάχιστον όπως τον θέλουν εκείνοι που τον έχουν εξαγγείλει, δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί. Γιατί, ακόμη κι αν ψηφιστεί στη Βουλή, μετά από ένα εικοσιτετράωρο θα έχει πέσει στο πρώτο δικαστήριο όπου θα προσφύγει κάποιος. Δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να ξέρεις ότι όλοι άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί, είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Για σκεφτείτε με αυτή τη λογική να νομοθετήσουμε και αλλαγές στο ποινικό δίκαιο. Οπότε ο πλούσιος, όταν τα… σπάει ή δέρνει κάποιον, να πληρώνει πολλά και ο φτωχός λίγα.

ΤΟ ΠΙΟ ανησυχητικό θα το ζήσουμε σε δύο μήνες. Οταν θα έρθει η ώρα ο πρωθυπουργός να μοιράσει τα 1.000 ευρώ σε ένα εκατομμύριο Ελληνες που έχουν πληγεί από την κρίση. Ακούγεται ωραίο και συμπαθητικό. Ποιος ευαίσθητος άνθρωπος δεν θέλει να παίρνουν οι φτωχοί βοηθήματα. Αν πράγματι μας περισσεύουν χρήματα, οι πρώτοι που πρέπει να ανακουφιστούν είναι αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Είμαι σίγουρος, όμως, με βάση την περσινή εμπειρία της ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων, ότι τα μισά από αυτά τα βοηθήματα θα πάνε σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία απολύτως ανάγκη. Σε μια χώρα που δεν κατάφερε ποτέ να έχει τράπεζα δεδομένων για τον πλούτο ή τη φτώχεια του καθενός, η λέξη εισοδηματικά κριτήρια γίνεται ανέκδοτο. Θυμόσαστε πέρυσι πήραν το επίδομα χαμηλοσυνταξιούχοι, που είχαν όμως και καμιά δεκαριά ακίνητα.
Τα ίδια και χειρότερα θα συμβούν φέτος. Θα πάρουν το χιλιάρικο δήθεν άνεργοι και δήθεν φτωχοί που δουλεύουν στην μαύρη οικονομία και εξασφαλίζουν εισόδημα υψηλόβαθμων στελεχών με τρία πτυχία. Είμαστε για γέλια και για κλάματα.