Quantcast

Έτσι ξεγλίστρησαν οι κορυφαίοι των ναζί

Γερμανός ιστορικός καταγγέλλει χώρες που κάλυψαν εγκληματίες πολέμου.
Το κυνήγι των ναζί εγκληματιών πολέμου εμποδίστηκε σκόπιμα από «ένα συνασπισμό απρόθυμων» κυβερνήσεων και αξιωματούχων στη Γαλλία, στη Νότια Αμερική και τη Δυτική Γερμανία, ισχυρίζεται ένας Γερμανός ιστορικός, με αφορμή την αυριανή συμπλήρωση 80 χρόνων από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1933, σε μία ημέρα που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο, ο πρώην υποδεκανέας του γερμανικού στρατού ορκιζόταν καγκελάριος. Σήμερα, οκτώ δεκαετίες μετά, εξακολουθούν να βλέπουν φως καλά κρυμμένα μυστικά από τη σκοτεινή εκείνη περίοδο. Στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Το κυνήγι των Ναζί: Δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής και η Εκδίκηση των Ναζιστικών Εγκλημάτων» ο Ντανιέλ Σταλ περιγράφει πως ξεγλιστρούσαν επί δεκαετίες ορισμένοι από τους μεγαλύτερους εγκληματίες του Ολοκαυτώματος. Οι Γάλλοι φοβήθηκαν ότι οι διώξεις θα έφερναν στο φως «τα άπλυτα» από το καθεστώς Βισί, οι Νοτιοαμερικάνοι ότι θα εξέθεταν τα δικά τους απολυταρχικά καθεστώτα, ενώ πολλοί Δυτικογερμανοί ήθελαν απλώς να βοηθήσουν τους «παλιούς συντρόφους» να ξεφύγουν, γράφει.

Η επίσημη απροθυμία απέτρεψε μεταξύ άλλων όπως λέει και τη σύλληψη του Γιόζεφ Μένγκελε, του διαβόητου «Αγγέλου του Θανάτου» ο οποίος πραγματοποίησε φρικτά ιατρικά πειράματα πάνω σε ανθρώπους, στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς.

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του συνταγματάρχη των SS, Βάλτερ Ράουφ. Εγκέφαλος μεταξύ άλλων των κινητών μονάδων εξοντώσεων που χρησιμοποιήθηκαν για τη μαζική δολοφονία Εβραίων, πριν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, διέφυγε στη Νότιο Αμερική μετά τον πόλεμο. Ο Γερμανός πρέσβης στη Χιλή, Χανς Στρακ – ο οποίος ήταν φιλοναζιστής – έκανε τα πάντα για να προστατεύσει. Οι γερμανικές δικαστικές αρχές είναι ένοχες για σοβαρές παρατυπίες, λέει ο Σταλ και αποκαλύπτει ότι ο Ράουφ μπορούσε να ταξιδεύει ανενόχλητος ανάμεσα στη Νότια Αμερική και τη Γερμανία ως εμπορικός αντιπρόσωπος. Το 1961 η Γερμανία εξέδωσε ένταλμα σύλληψης, δεν δικάστηκε όμως ποτέ και πέθανε στη Χιλή το 1984 από καρδιακή προσβολή. Παρόμοια είναι και περίπτωση του αξιωματικού των SS Γκούσταβ Βάγκνερ, ο οποίος είχε διαφύγει στη Βραζιλία. Κατηγορούμενος για συνέργεια στη δολοφονία 152 χιλιάδων Εβραίων στο στρατόπεδο Σομπιμπόρ «τη γλίτωσε» επειδή οι αρχές της Βραζιλίας φοβήθηκαν ότι θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για «κάθε έγκλημα, ακόμη και γι’ αυτά που είχε διαπράξει ο στρατός ή η αστυνομία».

Έκλεισαν τα μάτια

Αίσθηση εξάλλου προκαλεί η είδηση πως οι ελβετικές αρχές γνώριζαν από το 1942 ότι οι Εβραίοι διώκονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σύμφωνα με ανέκδοτα διπλωματικά έγγραφα που παρουσιάσθηκαν από τη γερμανόφωνη ελβετική τηλεόραση, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, «από τον Μάιο του 1942, οι πληροφορίες για τις δολοφονίες Εβραίων είχαν φτάσει ως τη Βέρνη». Παρά τις αναφορές αυτές, η ελβετική κυβέρνηση αποφάσισε τον Αύγουστο του 1942 μαζικές απελάσεις ξένων προσφύγων.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ