Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, κάθεται στο μπαρ ενός ξενοδοχείου όσο πιο κοντά γίνεται στο δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι, προκειμένου να ακούγεται η χαμηλή φωνή της όταν ψιθυρίζει βωμολοχίες και καταγγελίες, κυρίως κατά της Καθολικής Εκκλησίας.

Έχει υπάρξει άλλωστε μία από τους σημαντικότερους επικριτές της από την αρχή της καριέρας της, όταν έσκισε τη φωτογραφία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ στον αέρα της εκπομπής «Saturday Night Live» το 1992.

Όπως αναφέρει το βρετανικό δημοσίευμα, μετά από μία μακροχρόνια παρουσία στη μουσική σκηνή που μετρά τρεις δεκαετίες, η 47χρονη Σινέντ Ο’ Κόνορ έχει χαρακτηρισθεί από αντικομφορμίστρια και τρελή, μέχρι τρομοκράτης.
 
Όμως σε αυτή τη συνέντευξη, με αφορμή την κυκλοφορία του δέκατου άλμπουμ της με τίτλο «I'm Not Bossy, I'm the Boss» τονίζει πως υπάρχει ένα πράγμα που δε θα ήθελε με τίποτα να την αποκαλούν: φεμινίστρια.

«Δεν με θεωρώ φεμινίστρια και δεν ασχολούμαι και πολύ με τον φεμινισμό για να είμαι ειλικρινής. Δεν θα με ενδιέφερε κανένας τίτλος που θα απέκλειε με οποιονδήποτε τρόπο τους άνδρες», εξηγεί η ίδια εκπλήσσοντας όλους όσους την έχουν ταυτίσει με το συγκεκριμένο κίνημα.

Κι όμως, η σκέψη της επανέρχεται διαρκώς στη θέση των γυναικών στην κοινωνία ενώ τέτοιες ιδέες είναι διάσπαρτες και στο νέο της άλμπουμ.

Εκτός από τον αιχμηρό στίχο, στο εξώφυλλο του δίσκου εμφανίζεται να αγκαλιάζει μια κιθάρα φορώντας ένα λατέξ φόρεμα και μία μαύρη περούκα με στόχο να δείξει: «ότι μια γυναίκα μπορεί να δείχνει σέξι και με πολλά ρούχα».

Το 2011 πολλοί έσπευσαν να την χαρακτηρίσουν τρελή, με αφορμή ένα χιουμοριστικό άρθρο-καταπέλτη που έγραψε για την ανισότητα ανδρών και γυναικών και η ίδια απαντά: «Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι άνθρωποι θα υπέθεταν ότι μία γυναίκα είναι τρελή μόνο και μόνο επειδή μιλά ανοιχτά για το σεξ. Όλα αυτά είναι βλακείες για το πώς οι γυναίκες υποτίθεται πως πρέπει να συμπεριφέρονται».

Ακόμα και μετά από αυτό το περιστατικό δεν μετανιώνει και συνεχίζει να μιλά δημόσια για τη ζωή της: την κακοποίηση που δέχθηκε από τη μητέρα της στην παιδική της ηλικία, την διπολική διαταραχή που την ταλαιπωρεί αλλά και τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρικό άσυλο ως παιδί, στον οποίο οφείλει σε μεγάλο βαθμό και την ενασχόλησή της με το τραγούδι.

Όσο για την μουσική της, λέγεται πως ταιριάζει με την εξωτερική της εμφάνιση: «είναι ταυτόχρονα ευάλωτη και επιθετική». Μάλιστα παραμένει ακριβώς ίδια από το 1990, όταν συστήθηκε για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό με ξυρισμένο κεφάλι και πλήθος τατουάζ με το τραγούδι «Nothing compares 2 U».

Ωστόσο στο βίντεο-κλιπ αυτής της παγκόσμιας επιτυχίας που την καθιέρωσε, αυτό που ξεχώρισε ήταν τα υγρά της μάτια όσο τραγουδούσε.

Μάλιστα 24 χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία δηλώνει περήφανη γι’ αυτό το κομμάτι: «Όλοι θυμούνται που βρίσκονταν και τι έκαναν στη ζωή τους την πρώτη φορά που άκουσαν το ‘Nothing compares 2 U’, είτε αγαπούσαν κάποιον, είτε όχι. Ήταν ένα καλό τραγούδι».

Όμως, παρά την πετυχημένη πορεία της συμβουλεύει αυτούς που ασχολούνται με τη μουσική βιομηχανία να «τρέξουν μακριά και να βρουν μια πραγματική δουλειά».

«Η μουσική βιομηχανία δεν θα έχει κανένα όφελος αν κάποιος από εμάς -ιδίως οι νέοι- δραπετεύσει από αυτό που ο Μπομπ Μάρλεϊ αποκαλεί "νοητική σκλαβιά" και προσπαθήσει να κάνει τον κόσμο καλύτερο.

»Οι ήρωες των νέων είναι οι μουσικοί, κι έτσι αν θέλεις να διατηρήσεις το υπάρχον σύστημα, πρέπει να έχεις τους νέους υπό έλεγχο. Ενας τρόπος να το κάνεις αυτό, είναι να υπάρχουν άνθρωποι στο ραδιόφωνο που δεν λένε και δεν κάνουν τίποτα που θα μπορούσε να "χτυπήσει" το σύστημα».

Τις ίδιες απόψεις εξέφραζε και στην ανοιχτή επιστολή της προς τη νεαρή τραγουδίστρια Μάιλι Σάιρους το 2013, όταν την προειδοποιούσε ότι η μουσική βιομηχανία θα την εκπορνεύσει.

Ούσα μητέρα τεσσάρων παιδιών από διαφορετικούς άνδρες, εξηγεί τι είναι αυτό που κυρίως την ενοχλεί στην αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου των νέων για το σεξ από την μέινστριμ ποπ μουσική βιομηχανία:
 
«Το σεξ δεν μπορεί να αφαιρεθεί από το ροκ εν ρολ. Όμως, αυτό που με ενοχλεί είναι ότι οι καλλιτέχνες που το προβάλλουν περισσότερο, μοιάζουν με παιδιά και το κοινό τους είναι παιδιά.

Δεν νομίζω ότι είναι σωστό να ταυτίζεται με το σεξ ένας καλλιτέχνης όπως ο Τζάστιν Μπίμπερ σε ηλικία 15-16 χρονών γιατί είναι πολύ μικρός για να έχει συνείδηση της απόφασης που παίρνει».

Στην πορεία αυτής της κουβέντας, έρχεται αναπόφευκτα η ώρα της Καθολικής Εκκλησίας. Για την πράξη της να χειροτονηθεί ιερέας από μια ανεξάρτητη καθολική κοινότητα δηλώνει:

«Αυτό ήταν μόνο μια πράξη πολιτικής ανυπακοής, αλλά πιστεύω ότι μου αξίζει να γίνω ιερέας πολύ περισσότερο από όσους κατέχουν ήδη το αξίωμα. Κυρίως όσον αφορά την πραγματική πίστη και τον σεβασμό που έχω για το Άγιο Πνεύμα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι καλός άνθρωπος, δεν είμαι. Αλλά πραγματικά δε χρειάζεται να είσαι καλός άνθρωπος, μπορείς να είσαι ο χειρότερος, αυτό που μετράει είναι η πίστη και αν σέβεσαι το Άγιο Πνεύμα».

Με αιχμές για τα σκάνδαλα της εκκλησίας λέει ότι έχοντας ασχοληθεί προσωπικά με το ζήτημα, γνώριζε από πριν τι συνέβαινε και γι’ αυτό δεν εξεπλάγην καθόλου με τις αποκαλύψεις. Το μόνο που την εξέπληξε ήταν το πόσο άργησαν όλα αυτά να βγουν στο φως της δημοσιότητας.

Κλείνοντας, για το αν θα υπάρξει ξανά κάποια καλλιτέχνης σαν εκείνη απαντά: «Αν σταματούσα να μιλάω για τα πάντα και ήμουν ένα καλό κοριτσάκι, τότε ίσως».

ΠΗΓΗ: tanea.gr