«Όταν ξεκινήσαμε στη Βόρεια Ιρλανδία το 1976, επρόκειτο για ένα βαθιά περίπλοκο θέμα, μια διένεξη από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια και από τις πιο ιστορικές.

Η απάντηση μας ήταν ότι μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσω του διαλόγου, αν σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, και τα καταφέραμε. Και αφού τα καταφέραμε εμείς, τότε και άλλοι λαοί μπορούν να τα καταφέρουν.

Η ειρήνη είναι το μεγαλύτερο δώρο. Αν δεν έχεις ειρήνη, δεν μπορείς να κάνει τίποτα. Δεν μπορείς να φροντίζεις τα παιδιά σου, να τα μεγαλώσεις, να τα μορφώσεις» σημειώνει η κυρία Μαγκουάιρ.

Η ενεργή της συμμετοχή στο κίνημα ειρήνης ήρθε άλλωστε, μετά τον θάνατο των τριών παιδιών της αδελφής της Άννας, τα οποία παρασύρθηκαν και σκοτώθηκαν από αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο Ντόνι Λένον, μέλος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), ενώ προσπαθούσε να διαφύγει της σύλληψης από το βρετανικό στρατό.

Μαζί με την Μπέτι Ουίλιαμς, αυτόπτη μάρτυρα του συμβάντος, αποφάσισαν να ιδρύσουν την οργάνωση «Γυναίκες για την Ειρήνη», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «Κοινότητα των Ανθρώπων της Ειρήνης».
 
Μέσα σε λίγο χρόνο κινητοποίησαν χιλιάδες κόσμου, με αίτημα την προσέγγιση και την ειρήνη ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις της Βόρειας Ιρλανδίας.

Οι δύο γυναίκες πίστευαν ότι για να σταματήσει η βία απαιτείτο η επανεκπαίδευση με μια κουλτούρα ειρήνης και μη βίας. Για τους αγώνες τους τιμήθηκαν με Νόμπελ Ειρήνης το 1976.

Αναφερόμενη στη μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη σήμερα, η κ. Μαγκουάιρ εκτιμά ότι είναι «η στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών μας και σε τοπικό επίπεδο, και σε επίπεδο χώρας και διεθνώς.

Τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε δει πολλούς πολέμους, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη. Τώρα, βλέπουμε από την κυβέρνηση Ομπάμα τις προετοιμασίες για περισσότερες επιθέσεις στη Συρία και το Ιράκ.

Δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο αν δεν καταργήσουμε τους στρατούς παντού σε όλο τον κόσμο και αν δεν επενδύσουμε τα χρήματα στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων, που είναι η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη της κοινωνικής ασφάλισης».

«Η φτώχεια είναι απειλή για την ειρήνη και προκαλεί αστάθεια» υπογραμμίζει η κ. Μαγκουάιρ.

«Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν ελπίδα. Χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση. Τα προγράμματα αυστηρής λιτότητας που εφαρμόζονται σε τόσες χώρες δημιουργούν αποξένωση, φόβο, βία, γιατί οι άνθρωποι νιώθουν ανίσχυροι.

Χρειαζόμαστε πραγματικά ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να εφαρμόζουμε προγράμματα λιτότητας από τη στιγμή που ζούμε σε έναν πλούσιο κόσμο», επισημαίνει.

Προσθέτει δε ότι «στην Ευρώπη, ξοδεύουμε τεράστια ποσά για το ΝΑΤΟ και τα πυρηνικά όπλα. Για αυτό πρέπει να μην υπάρχει το ΝΑΤΟ, να βρούμε εναλλακτικές διεξόδους για συνεργασία, να εργαστούμε μαζί ως ανθρώπινη οικογένεια και να ξοδεύουμε τα χρήματα για τα πραγματικά προβλήματα, μπορούμε να το κάνουμε».

Ο ιρλανδικός όπως και ο ελληνικός λαός, λέει η κ. Μαγκουάιρ, γνώρισαν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, με τις μειώσεις των μισθών, την ανεργία.

Γιατί αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι στην Καισαριανή η Μαγκουάιρ

Μιλώντας για το φαινόμενο της ανόδου της άκρας δεξιάς σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία χρόνια επισημαίνει ότι «στην πατρίδα μου δεν βλέπουμε τόσο έντονο το φαινόμενο της άκρας δεξιάς όσο στην Ελλάδα ή την υπόλοιπη Ευρώπη.

Αυτό οφείλεται στη δουλειά που έχει γίνει στις κοινωνίες, στην εκπαίδευση, στο διάλογο, στην προσπάθεια οι άνθρωποι να συνεργάζονται και να δουλεύουν μαζί για να βρουν τις λύσεις και το πώς μπορούν να προχωρήσουν».

Αναφερόμενη σε όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, η κ. Μαγκουάιρ, που έχει επισκεφθεί αρκετές φορές την Παλαιστίνη και το Ισραήλ, λέει ότι το παλαιστινιακό είναι σημείο κλειδί για την ειρήνη στην περιοχή.

«Εάν η Παλαιστίνη είχε την ελευθερία της και γίνονταν σεβαστά από το Ισραήλ τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, αυτό θα βοηθούσε τις σχέσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή. Γιατί όλος ο κόσμος είδε τι συνέβη στη Γάζα.

Πρόκειται για εγκλήματα πολέμου από την πλευρά της ισραηλινής κυβέρνησης. Πονέσαμε όλοι για τα παιδιά στη Γάζα, ιδιαίτερα ο αραβικός κόσμος. Συνεπώς, το παλαιστινιακό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά από τον ΟΗΕ».

Για το Ισλαμικό Χαλιφάτο και τις αγριότητες που διαπράττουν οι τζιχαντιστές, η Νομπελίστρια Ειρήνης, αναφέρει «ότι υπάρχουν κάποιες εξτρεμιστικές θρησκευτικές ομάδες, που δρουν με φανατισμό και βία. Οι σιίτες και οι σουνίτες πρέπει να συνεργαστούν. Επισκέφθηκα τη Συρία δύο φορές και συναντηθήκαμε με όλους τους θρησκευτικούς ηγέτες στη Δαμασκό. Εργάζονται σκληρά για να αντιμετωπίσουν το φανατισμό».

Όμως, σύμφωνα με την κ. Μαγκουάιρ, δεν πρόκειται για ζήτημα θρησκειών, οι αιτίες των συγκρούσεων βρίσκονται αλλού. «Η θρησκεία μπορεί να παίξει θετικό ή αρνητικό ρόλο. Στην πατρίδα μου προσπαθήσαμε να κάνουμε διάλογο μεταξύ των εκκλησιών και να δουλέψουμε μαζί για την ειρήνη και τη συμφιλίωση.

Εκεί, η θρησκεία διαδραμάτισε θετικό ρόλο. Άλλωστε, η εκκλησία μιλάει για τη σημασία της συγχώρεσης και της συμφιλίωσης. Αν ρωτήσεις όσους μετέχουν, όμως, στις συγκρούσεις, συχνά ανακαλύπτεις ότι οι ρίζες του προβλήματος είναι η αδικία, η ξένη κατοχή, ο πόλεμος, η καταστροφή των λαών. Υπάρχει θυμός, ιδιαίτερα απέναντι στη δύση, που εκμεταλλεύεται τις χώρες τους.

Πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπιστούν οι ρίζες του προβλήματος, να βρεθούν λύσεις για τη φτώχια, την ανισότητα, την αδικία και να χρησιμοποιούνται μη βίαια μέσα για την επίλυση των προβλημάτων. Δεν πρέπει να γίνονται πόλεμοι για την κυριαρχία και τον έλεγχο. Αυτό τρέφει τη βία και την ανάπτυξη των βίαιων κινημάτων», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Προσθέτει ακόμα πως «έχω μιλήσει με τόσους νέους μουσουλμάνους… το πρόβλημά τους είναι ότι οι χώρες τους δέχονται επιθέσεις από τις δυτικές δυνάμεις.

Τα όποια προβλήματα υπάρχουν στις χώρες τους δεν λύνονται από την κυβέρνηση Ομπάμα και τις αεροπορικές επιδρομές. Για παράδειγμα, το πρόβλημα στη Συρία μπορεί να λυθεί εάν ο ΟΗΕ φέρει γύρω από το τραπέζι το συριακό καθεστώς, τις εξτρεμιστικές ομάδες, τις οργανώσεις γυναικών, τους ισχυρούς παίκτες της περιοχής, που έχουν συμφέρον για τις εξελίξεις στη Συρία, να βρουν λύση μέσω του διαλόγου».

Η κ. Μαγκουάιρ επισημαίνει τις πολλές ομοιότητες της σημερινής εποχής με την εποχή που ξεκίνησε η ίδια τον αγώνα για την ειρήνη. «Υπάρχουν πάρα πολλές ομοιότητες, πόλεμοι, βίαιες συγκρούσεις, εθνικές συγκρούσεις, αδικία, φτώχεια. Δεν μπορείς να δώσεις λύσεις γρήγορα. Πρέπει να έχεις υπομονή και να χρησιμοποιείς ένα διπλωματικό εργαλείο για να φέρνεις κοντά τους ανθρώπους και να λύνεις τα προβλήματα».

«Είτε πρόκειται για την Κύπρο, είτε για τη Συρία, αφήστε τους λαούς να χτίσουν μόνοι τους την ειρήνη, να επιτύχουν τη συμφιλίωση στην περιοχή τους. Αφήστε τους λαούς να επιλέξουν πως θα προχωρήσουν και όχι, με στρατιωτικές επεμβάσεις» καλεί τους ισχυρούς η Μέιριντ Μαγκουάιρ.

«Διενέξεις πάντα θα υπάρχουν γιατί οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές γνώμες. Αυτό που έχουμε να μάθουμε είναι να υπάρχουμε με τις διαφορές μας και να τις λύνουμε με έναν μη βίαιο, με ειρηνικό τρόπο» λέει η κ. Μαγκουάιρ, που πιστεύει στην ανάπτυξη του πολιτισμού της ειρήνης.