Quantcast

Βούρος: Ισχυρό brand name ο Μ. Αλέξανδρος

Τον πρώτο απολογισμό της θητείας του στην κεφαλή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος έκανε ο Γιάννης Βούρος, σε μια μακροσκελή συνέντευξή του. 

Τον πρώτο απολογισμό της θητείας του στην κεφαλή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος έκανε ο Γιάννης Βούρος, σε μια μακροσκελή συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Για την ίδια την παράσταση «ειδικού σκοπού», με το... «brand name» του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την παράσταση - «πολιορκητικό κριό του ΚΘΒΕ στις... διεθνείς αγορές», για το ειδικό επίσης «target group» στο οποίο απευθύνεται (σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του ίδιου του διευθυντή του θεάτρου και συν-σκηνοθέτη της κ. Βούρου).
 
Ο λόγος για μια παράσταση για την οποία κρίθηκε πως ένα επιχορηγούμενο κρατικό θέατρο, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ μπορεί και «δικαιούται» να «πουλήσει» με τα ακριβότερα εισιτήρια στην ιστορία των επιχορηγούμενων κρατικών θεάτρων 100(!) ευρώ αλλά και 50, 30, 20 και δωρεάν για ΑΜΕΑ και ανέργους σε δυο ειδικές παραστάσεις], για την επίτευξη ή η μη του στόχου της, για την καλλιτεχνική, αισθητική, ιστορική, πολιτική της πληρότητα θα μιλήσουν ίσως οι ειδικοί (κριτικοί, ιστορικοί κ.ά.).

«Η αισθητική, τα μεγέθη -όπως και ο χρόνος- είναι έννοιες σχετικές» δηλώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Γιάννης Βούρος, επιλογή του οποίου ήταν η συγκεκριμένη παραγωγή από το ΚΘΒΕ (ο «Alexander thε great» πρωτοπαρουσιάστηκε προ διετίας με άλλη μορφή, διαφορετικό λιμπρέτο και συνεργάτες από ιδιωτικό θίασο που συστάθηκε από τον συν-σκηνοθέτη της και μουσικό Κωνσταντίνο Αθυρίδη).

«Σκέφτηκα - με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε λόγω της μειωμένης χρηματοδότησης, των χρεών που αντιμετωπίζει το ΚΘΒΕ κ.ά.- τι προσδοκούμε από μια παράσταση; Θεατές και εισιτήρια.Τι έχω να "πουλήσω" ως θέατρο; Έργα. Ας βγάλουμε, λοιπόν, τα προϊόντα - έργα μας στο ράφι να δούμε ποιος θα τα "αγοράσει"…

Πού θα βρω πολλά χρήματα; Απ' αυτούς που αγαπούν ιδιαίτερα την πατρίδα τους. Ποιοι είναι αυτοί; Κυρίως οι απόδημοι Έλληνες, που αγαπούν πολύ την πατρίδα και την ιστορία της. Έχω, λοιπόν, ένα ισχυρό "brand name" - αυτό του Μ. Αλεξάνδρου - ένα ικανό προσωπικό θεάτρου, τα παίρνω και βγαίνω στο εξωτερικό. Ο βασικός πυρήνας , το "target group} των θεατών είναι η Αυστραλία και η Αμερική. Έτσι έγινε…» λέει, αναπτύσσοντας το σκεπτικό της επιλογής του.

Ηθοποιός σε πολλά ιδιωτικά θέατρα της Αθήνας δεν έτυχε, παρά τη θεατρική πολυπραγμοσύνη του, να συνεργαστεί ουδέποτε στην 40ετή καριέρα του με το ΚΘΒΕ ούτε με το Εθνικό θέατρο.

Σκηνοθέτης, θεατρολόγος, συνδικαλιστής, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (2009-2012), αντιπρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, θεατρώνης, αθλητής, αρθρογράφος - συνεργάτης εντύπων, πρωταγωνιστής σε βιντεοταινίες της δεκαετίας του ΄80 και διάφορες τηλεοπτικές σειρές.
 
Το βιογραφικό του καταλαμβάνει στην ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ έκταση μεγαλύτερη από όλα τ' άλλα μαζί των 16 προκατόχων του -από τον Σωκράτη Καραντινό, το Νίκο Μπακόλα, τον Δημήτρη Μαρωνίτη, τον Μίνωα Βολανάκη, τον Διαγόρα Χρονόπουλο κ.ά.).

Ο Γιάννης Βούρος βρέθηκε, τον Μάιο του 2013, στη Θεσσαλονίκη (την οποία επισκεπτόταν μόνο για τις παραστάσεις του με ιδιωτικούς θιάσους) και μάλιστα στο τιμόνι της δεύτερης κρατικής σκηνής...

Η τοποθέτησή του στο ΚΘΒΕ ουσιαστικά «έκλεινε» ένα πολύμηνο διάστημα εσωτερικών αντιπαραθέσεων, αλληλοκατηγοριών και κάκιστης αισθητικής εμπλοκή του προσωπικού του θεάτρου (με αναρτήσεις μαύρων πανό στην προμετωπίδα του κτιρίου της ΕΜΣ -δίκην ρεπερτορίου- προαναγγελίες απεργιών, συνθήματα υπέρ και κατά του απερχόμενου διευθυντή και της προηγούμενης διοίκησης).

Έκτοτε, ο κ. Βούρος υπήρξε μάλλον φειδωλός στις δημόσιες εμφανίσεις και τοποθετήσεις του (οι συνεντεύξεις του περιορίστηκαν σε προσωπικά - οικογενειακά θέματα, δηλώσεις αγανάκτησης μετά τη σύλληψή του ως κατά το νόμο υπευθύνου για τα χρέη του ΚΘΒΕ στο Δημόσιο, και συνεντεύξεις χαμηλών τόνων σε περιοδικά και ιστοσελίδες ψυχαγωγικού - καλλιτεχνικού περιεχομένου).

Πρόσφατα «κατηγορήθηκε» - ο ίδιος και το Δ.Σ του ΚΘΒΕ- (μέσω επιστολής που έστειλαν «άγνωστοι» -που υπέγραφαν ως Επιτροπή Εργαζόμενων, προς τον υπουργό Πολιτισμού και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για παρατυπίες στις προσλήψεις συνολικά 57 ατόμων, παράνομες ανανεώσεις συμβάσεων εργασίας πέραν του 18μηνου, αλόγιστες δαπάνες κ.ά.). Όπως ο ίδιος, όμως, δηλώνει «οι κατηγορίες είναι ανυπόστατες» και ουδέποτε κλήθηκε να απολογηθεί ενώπιον του εισαγγελέα διαφθοράς ή του ΣΔΟΕ (που ανέλαβε τη διενέργεια της έρευνας).

Στη μοναδική ερώτηση που τού τέθηκε κατά την πρώτη του εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη και το ΚΘΒΕ - «τι δουλειά έχετε εσείς εδώ;»- έδειξε μάλλον απροετοίμαστος και εξαγριωμένος...

«Ύστερα από 16 μήνες θα έπρεπε να έχει απαντηθεί εκ του αποτελέσματος. Η απάντηση που ζητάτε αποτυπώνεται απόλυτα όχι στα οικονομικά μεγέθη (τα οποία συχνά είναι απόρροια συγκυριών), αλλά στις ατμόσφαιρες γύρω μας, στο ρεπερτόριο του θεάτρου, όχι μόνο στη βιτρίνα αλλά στην ψυχή, στον τρόπο που το ΚΘΒΕ γίνεται ορατό στο κοινό.
 
Στην αύξηση των χορηγών, στο ότι το ΚΘΒΕ κατέστη άξιος συνομιλητής - επί ίσοις όροις - στη Θεσσαλονίκη και τους φορείς της άλλα και σε ολόκληρη την Ευρώπη, μπορεί πλέον και προτείνει πράγματα και εισακούεται. Το ΚΘΒΕ έχει "άλλο μέγεθος" πλέον...»

-Πώς αντιλαμβάνεσθε την έννοια του μεγέθους, ειδικά στον χώρο ενός κρατικού θεάτρου, του οποίου ηγείσθε;

- «Το μέγεθος όπως και ο χρόνος είναι έννοιες σχετικές. Αισθάνομαι πολύ καλά για τις 19 παραγωγές του προγραμματισμού μας (για την καλλιτεχνική περίοδο 2015-2015), για το εξαιρετικό ενημερωτικό φυλλάδιο των δραστηριοτήτων του θεάτρου, που βρίσκεται υπό έκδοση, για την υπό ίδρυση Ακαδημία Αρχαίου Δράματος (με κονδύλια των ΕΣΠΑ), για τα πρωτόκολλα συνεργασίας που υπογράψαμε με το ΠΑΜΑΚ (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και το ΑΠΘ, για το 1ο Φεστιβάλ Πολιτισμού, που θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι, στο θέατρο Δάσους (πρόκειται ουσιαστικά - όπως διευκρινίζει- για την οργάνωση των φιλοξενούμενων παραστάσεων/συναυλιών σε 45νθήμερο υπό την "εποπτεία" του ΚΘΒΕ, που είναι και ο ιδιοκτήτης - εκμισθωτής του μοναδικού ανοιχτού μεγάλου θεάτρου στην πόλη (σ.σ. οι ίδιες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται χωρίς τίτλο την τελευταία 30ετία και πλέον, μόνο που το ΚΘΒΕ απλώς παραχωρεί αντί τιμήματος τον χώρο.

Το δεύτερο -ιδιοκτησίας επίσης του ΚΘΒΕ- ανοιχτό θέατρο, το θέατρο Γης, παραμένει κλειστό λόγω... κατακρημνίσεων, που έθεταν σε κίνδυνο τους θεατές και για την αποκατάσταση των προβλημάτων απαιτούνται, σύμφωνα με τις μελέτες, 60.000-70.000 ευρώ- ποσό που... αναζητείται).

-Πόσο «καλλιτεχνικός» είναι ο διευθυντής ενός κρατικού θεάτρου;

-«Είναι αλήθεια πως ο νόμος του 94 που "θέλει" τον καλλιτεχνικό διευθυντή τον απόλυτο "άρχοντα" αλλά και τον απόλυτο υπεύθυνο, είναι λάθος. Συχνά, η "λογική" του ανακόπτει το καλλιτεχνικό όραμα του εκάστοτε διευθυντή.

Πόσο "καλλιτεχνικό" να είναι το όραμά σου, όταν πρέπει να είσαι υπεύθυνος για το τελευταίο ξύλο στη σκηνή, τις προμήθειες τεχνικού εξοπλισμού, την έγκαιρη πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών; Θα έπρεπε να δημιουργηθούν θέσεις μάνατζερς= γιατί... ας μην γελοιόμαστε, επιχειρήσεις είναι και τα θέατρα, ένα γραφείο πωλήσεων -παραστάσεων και μη κι όχι να είναι υπεύθυνος για όλα αυτά ο καλλιτεχνικός διευθυντής.

Επίσης, με τα οικονομικά. Ο επόμενος θα πρέπει να αναλαμβάνει πάντα με μηδενισμένο το κοντέρ. Το δικό μας Δ.Σ αναγκάστηκε να υπογράψει με επιφύλαξη τον προηγούμενο απολογισμό.

Παραλάβαμε χρέη που αγγίζουν τα πέντε εκατομμύρια ευρώ. (απ' αυτά το 1.200.000 είναι χρέη στο ΙΚΑ , είναι χρέη από το κλείσιμο της Όπερας Θεσσαλονίκης, είναι 850.000 από μη αποδοθέντα ΦΠΑ, είναι 750.000 χρέη του Δήμου από την παραχώρηση αιθουσών, τις προηγούμενες διοργανώσεις των Δημητρίων - αυτά θα έπρεπε να έχουν αποδοθεί απευθείας από το ΥΠΠΟ… Όμως, όχι, δεν ήρθα εδώ ως οικονομικός διαχειριστής. Ούτε ως ντέντεκτιβ για να εντοπίσω τους θύτες… Αν γυρίσω τα μάτια μου στο παρελθόν, είναι σαν να γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον».

-Το θέατρο, σήμερα, είναι... αυτό που ήταν;

-«Το θέατρο είναι και θα αποτελεί πάντα ανάγκη έκφρασης. Ανάγκη προβολής των προσωπικών μας αδιεξόδων. Άλλαξε, ναι, αλλά και οι εποχές αλλάζουν και οι τρόποι αποτύπωσης αυτών των αδιεξόδων μας. Εξάλλου, αυτή η πληθώρα των ερασιτεχνικών θιάσων με επαγγελματικό προσωνύμιο και το αντίθετο - των επαγγελματικών θιάσων με ερασιτεχνικό προσωνύμιο, αυτό δεν αποδεικνύει;».

-Και τα Κρατικά θέατρα; Ποια είναι η διαφορά τους με τα λεγόμενα εμπορικά; Πρέπει ακόμα να υπάρχουν;

-«Τα Κρατικά είναι πιο οργανωμένα, λειτουργούν με άλλες ταχύτητες, έχουν άλλη υποστήριξη ("οικονομική"), είναι πιο ευέλικτα τα πράγματα...».

- Η τέχνη είναι προορισμένη να «δαγκώνει» και η επιχορηγούμενη τέχνη σταματά να «δαγκώνει» έλεγε ένας παρελθών υπουργός Πολιτισμού. «Δαγκώνει» η τέχνη που παράγει το ΚΘΒΕ;

-«Η απάντηση δίνεται μέσα από τις παραστάσεις, όχι από την τυχόν πρόθεσή μου, η οποία είναι ότι το ΚΘΒΕ οφείλει, πέραν του κλασσικού, να υπηρετήσει το θέατρο με μπόλικη δόση αναρχίας, έρευνας και πρωτοπορίας».

- Οι προκάτοχοι σας -ειδικά αυτοί των τελευταίων 20 ετών- ολοκλήρωσαν μάλλον άδοξα τις θητείες τους στο ΚΘΒΕ, έπειτα από ρήξεις με το Δ.Σ ή τους συνδικαλιστές εργαζόμενους. Η δική σας σχέση με το Δ.Σ και τα σωματεία των εργαζομένων προβάλλεται ως ιδανική. Είναι;

-«Είναι αλήθεια ότι οι σχέσεις μου με το Δ.Σ είναι εξαιρετικές. Ξέρω καλά, όμως, ότι η γκρίνια είναι μια... υγρασία που τελικά διαβρώνει και τις σχέσεις και τους ανθρώπους».

- Ο Αριστοτέλης λέει στον Αλέξανδρο (στην αγγλική εκδοχή του λόγου - στο λιμπρέτο της παράστασής σας) πως «οι μοχθηροί άνθρωποι υπακούουν από φόβο, οι καλοί από αγάπη». Εσείς, γιατί πιστεύετε ότι σας "υπακούουν";

-«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει η έλλειψη ποιότητας στη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων που υπονοείτε... Το συνδικαλιστικό κίνημα διαμορφώνεται σε αναλογία με τις κοινωνικές δομές που επικρατούν. Εξάλλου, προσωπικά, δέχομαι τον έπαινο ή την κριτική από ανθρώπους που εγώ έχω ψηλά τοποθετημένους άσχετα με την κατεστημένη θέση τους».

-Ο δικός σας απολογισμός, εδώ στου δρόμου τα μισά ποιος είναι; Μέχρι στιγμής θεωρείτε πως πετύχατε;

-«Βρισκόμαστε στο μέσον του ωκεανού. Ο καιρός, όμως, συχνά αλλάζει... Το πλήρωμα βρίσκεται σε εγρήγορση. Ναι, κατά 70% είμαι ευχαριστημένος. Αν είχα περισσότερο χρόνο, χρήμα, ίσως να ήταν καλύτερα τα πράγματα...».

-Τελικά γιατί ήρθατε στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα σε ένα Κρατικό θέατρο; Για τους ίδιους λόγους και με τους ίδιους στόχους εμπλακήκατε και στην κεντρική πολιτική σκηνή;

-«Ήρθα γιατί είμαι παλαβός… Έχω - είχα πάντα- μια παλαβή σχέση με τον πολιτισμό, την τέχνη, την αισθητική. Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα διορθώνονται με διαμαρτυρίες, αλλά εκ των έσω, με… ριφιφί. Δεν πίστεψα ποτέ στο… idiot (με την αρχαιοελληνική έννοια - του ιδιωτεύοντα, του απέχοντα από τα δημόσια...).