Συγκεκριμένα η ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό «ΟΚ» και απάντησε στο αν επαναλαμβάνει στο γιο της όσα της έλεγε η μητέρα της μεγαλώνοντάς την: «Όχι. Προτιμώ να μου κόψουν τη γλώσσα και να μουγκαθώ παρά να χρησιμοποιήσω τις ατάκες που έλεγε σε εμένα η μητέρα μου! Δεν υπάρχει περίπτωση να με ακούσει ο Αλέξανδρος να λέω: " Στα 'λεγα εγώ!". Ακόμα και "αν κόβω το χέρι μου" ότι ετοιμάζεται να κάνει βλακεία, θα προτιμήσω να του πω: "Κάνε αυτό που νομίζεις και έλα μετά να μου πεις αν είχα δίκιο", θέλω πραγματικά να διαγραφεί από τον εγκέφαλο μου η φράση: "Όταν θα γίνεις μάνα, τότε θα με καταλάβεις". Μια φορά, θυμάμαι, είπα στον Αλέξανδρο: "Βάλε το μπουφάν σου, θα κρυώσεις" και γύρισε και μου είπε: "Δεν κρυώνω. Εσύ κρυώνεις γιατί είσαι κρυουλιάρα". Ε, μετά από αυτό δεν του είπα ξανά τίποτα. Τον αφήνω να επιλέξει μόνος του και πότε θα φάει και πώς θα ντυθεί. Βλέπω κα¬μιά φορά παιδικές μου φωτογραφίες και λέω στον εαυτό μου: "Δεν μπορεί άνθρωπος να έχει ντύσει άλλον άνθρωπο έτσι!". Η μητέρα μου τώρα πια μου λέει: "Βάλε μία φουστίτσα, βρε παιδί μου" ή "Βάψου λίγο πριν βγεις έξω", αλλά όταν ήμουν μικρή με έντυνε η ίδια σαν αγοροκόριτσο. Δεν φόρεσα ποτέ ροζ ρουχαλάκια, ούτε κοκαλάκια στα μαλλιά».

Επίσης η ηθοποιός τόνισε πως πάντα ήταν κατά των «πρέπει» και πως αντιδρούσε όταν οι δικοί της την υποχρέωναν να κάνει κάτι που δεν ήθελε: «Το έκανα μεν αλλά χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Κάτι κλώτσαγε μέσα μου; Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι είμαι αντίθετη σε όλα αυτά τα "πρέπει" που προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν όταν ήμασταν μικροί. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί θα πρέπει να τρώμε συγκεκριμένη ώρα το μεσημέρι, ή να είμαι οπωσδήποτε την Κυριακή στο σπίτι γιατί θα μαζευτεί όλο το σόι».

Όσο για το αν η ίδια κάνει οικογενειακά τραπέζια, η Μαρία Σολωμού είπε: «Καταρχάς δεν έχω καν τραπεζαρία στο σπίτι μου. Έχω μόνο κάτι σαν πάγκο εργασίας που δεν έχει καν καρέκλες. Τρώμε στον καναπέ, στις μαξιλάρες, στο πάτωμα, όρθιοι. Πρέπει να έχω τουλάχιστον 15 χρόνια να καθίσω σε τραπέζι και να φάω. Έχω φτιάξει τους δικούς μου κανόνες, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που υπήρχαν στη δική μου οικογένεια».