Αυτό πραγματοποιείται κάθε πρωί από Δευτέρα έως Παρασκευή, με τα παιδιά να έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα δείγματα της εποχής μπαρόκ σ'όλη την Ευρώπη.

Εμπειροι θεατρολόγοι - παιδαγωγοί, ηθοποιοί και μουσικοί θα πραγματοποιούν ξεναγήσεις στους χώρους του, από το εντυπωσιακό φουαγιέ, στα θεωρεία, την πλατεία και τα παρασκήνια.

Μέσα από ζωντανή, θεατρική αφήγηση ιστορικών στοιχείων, αλλά και πραγματικών περιστατικών θα «συστήσουν» στα παιδιά ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονήματα της σύγχρονης Ελλάδας, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Μια ενεργή ζωντανή παράσταση θα εξελιχθεί, στη συνέχεια, μπροστά στα μάτια των νεαρών θεατών, με στόχο «να αναδειχθεί ένα μαγευτικό περιβάλλον ονείρου που θα φέρει στο φως με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλες τις δυνατότητες που διαθέτει μια θεατρική σκηνή».

Πρόκειται για το «Μια Ημέρα Στο Θέατρο», ένα μονόπρακτο της Ολιας Λαζαρίδου και αφορά τη συνάντηση ενός ηθοποιού - μάγου που κάνει πρόβα στην άδεια σκηνή μαζί με τον βοηθό του, κι ένα κορίτσι που αμφισβητεί τη δύναμη της θεατρικής ψευδαίσθησης και επιμένει να είναι γαντζωμένο στην πεζή πραγματικότητα.

«Μια συνάντηση, αφορμή για ένα συναρπαστικό και μαγικό ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, ένα ευφάνταστο κυνήγι της αλήθειας με συνοδούς τα πιο γοητευτικά θεατρικά ψέματα».

Τρίτος άξονας του προγράμματος, η πολυεπίπεδη έκθεση «Το Γέλιο, Το Δάκρυ, Το Θέατρο», στην οποία συμμετέχουν οι Πέτρος Ζουμπουλάκης, Κωστής Γεωργίου, Νίκος Πετρόπουλος, Αγγελος Αντωνόπουλος, Μαρία Κούκου, Τάσος Αριδάς, Βασίλης Τάγκαλος, Κωνσταντίνα Συλίκου, Γιάννης Μετζικώφ, Γιάννης Αδαμάκης, Απόστολος Γιαγιάννος, Δημήτρης Μπέζας, Γιάννης Ασημακόπουλος, Κώστας Σπυριούνης

Η έκθεση περιλαμβάνει:

- Αρχιτεκτονική - Ιστορία (θα υπάρχει πλούσιο αρχειακό υλικό από την ιστορία και τη λειτουργία του ΔΘΠ όπως αρχιτεκτονικά σχέδια, πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου, εντολές ανάθεσης αρχιτεκτονικού έργου, φωτογραφίες από την ανοικοδόμηση του Δημοτικού Θεάτρου, πολεοδομικός χάρτης και φωτογραφίες του Πειραιά του 19ου αιώνα - του «Μάντσεστερ» της απελευθερωμένης Ελλάδας.

Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στον αναδυόμενο νεοκλασικισμό, ο οποίος προσέδιδε μια ιδεαλιστική-ρομαντική διάσταση στο κατά τα άλλα ραγδαία εκβιομηχανιζόμενο πρώτο λιμάνι της χώρας).

- Θέατρο - Παραστασιολογία (πλούσιο δραματολογικό υλικό: με βασικό άξονα τη διεύθυνση Ροντήρη αλλά και με τα πριν και τα μετά συνταρακτικά θεατρικά γεγονότα -από τον Βεάκη και την Παξινού, ως τον Χορν και τη Λαμπέτη- πλούσιο υλικό από φωτογραφίες, προγράμματα παραστάσεων, θεατρικές κριτικές, χειρόγραφα και αποκλειστικές φωτογραφίες των πρωταγωνιστών, σκηνικές οδηγίες, ρεπορτάζ κι εξώφυλλα εφημερίδων και περιοδικών και κυρίως κοστούμια, σκηνογραφικές μακέτες και σκίτσα από το ανέβασμα των παραστάσεων).

- Tο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σήμερα (οι εργασίες ανακαίνισής του ΔΘΠ αποτελούν πολύτιμη πηγή αρχιτεκτονικής και θεατρικής γνώσης. Κοστούμια, βίντεο, φωτογραφίες από τις εργασίες ανακαίνισης αλλά και αποπεράτωσης, καθώς και υλικό από την τελετή εγκαινίων και τις παραστάσεις που ανέβηκαν σ' αυτό την τελευταία διετία.

Για παράδειγμα: η «Οδύσσεια» του Λιβαθινού, ο «Μεφίστο» των Μνουσκίν-Μαστοράκη, ο «Ερωτευμένος Σοπέν» των Γιαννίν Μποκέν και Φρεντερίκ Σοπέν (από την Εθνική Λυρική Σκηνή) κ.α.)

- Εκθέσιμο υλικό και μάλιστα πολύτιμο, αποτελεί η αρχική τεχνική υποδομή του ΔΘΠ δηλαδή τα σταγκόνια, οι μηχανισμοί σκηνής, τα βαρούλκα, τα οποία εθεωρούντο τα τελειότερα της εποχής τους (τέλος 19ου αιώνα).