Το πρόγραμμα για την εκπαίδευση των παιδιών της περιοχής.
Οι εκπαιδευτικές ανισότητες στη Θράκη δεν θα είχαν ίσως μειωθεί, όσο έχουν μειωθεί σήμερα, αν δεν είχε μεσολαβήσει μια σημαντική πρωτοβουλία: το Πρόγραμμα για την Εκπαίδευση των Παιδιών της Μουσουλμανικής Μειονότητας (ΠΕΜ), το οποίο συνέβαλε από το 1997 καθοριστικά στη βελτίωση της ελληνομάθειας των μουσουλμάνων μαθητών, αλλά και στην αποτελεσματικότερη κοινωνική τους ένταξη.
Οι άνθρωποι που δούλεψαν στο ΠΕΜ έκαναν πολλά: έγραψαν σχολικά βιβλία για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, οργάνωσαν επιμορφώσεις για τους εκπαιδευτικούς της Θράκης, δημιούργησαν κινητές μονάδες με παιδαγωγικά υλικά, συντόνισαν δημιουργικές δράσεις με παιδιά και νέους που προέρχονταν τόσο από τη μειονότητα όσο και από την πλειονότητα.
Πώς ακριβώς, όμως, εργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί που ήταν υπεύθυνοι για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στο πλαίσιο ενός τέτοιου προγράμματος και πώς αποτιμούν σήμερα την εμπειρία τους;
Στον τόμο «Προσεχώς Εμείς Μεγαλώνουμε», που κυκλοφόρησε πρόσφατα με επιμέλεια του Χρήστου Δανιήλ και της Ελένης Χοντολίδου από τις εκδόσεις Τόπος (εισαγωγή Άννα Φραγκουδάκη και Θάλεια Δραγώνα), οι συνεργάτες του ΠΕΜ καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις αλλαγές τις οποίες επέφεραν οι παρεμβάσεις τους όχι μόνο στις διδακτικές αντιλήψεις, αλλά και στην καθημερινή πρακτική μαθητών και γονιών.
«Το πρόγραμμα πέτυχε πράγματα αδιανόητα για την εκπαίδευση, βγάζοντας από το περιθώριο παιδιά φτωχά και αλλόγλωσσα, που άρχισαν από το πουθενά να διαβάζουν λογοτεχνία και να γράφουν ελληνικά», λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η Ελ. Χοντολίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ:
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα όταν πήγαμε στη Θράκη ήταν ότι δεν μας ήθελε κανένας. Τα στερεότυπα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε ήταν πανίσχυρα: τα τουρκικά δεν μπορούν να εκφράσουν σύνθετα νοήματα, τα παιδιά των μουσουλμάνων δεν μπορούν να μάθουν ελληνικά. Γιατί, όμως, δεν μπορούσαν να μάθουν ελληνικά παιδιά τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είχαν μάθει μια χαρά γερμανικά; Αυτό ήταν το κεφαλαιώδες στοίχημα που είχε να κερδίσει (και κέρδισε) το ΠΕΜ. Γρήγορα καταλάβαμε πως η μάχη μας έπρεπε να δοθεί στο επίπεδο της ψυχολογίας και του συμβολικού».
«Χρειαζόταν να κάνουμε τον κόσμο να πιστέψει ότι μια μικρούλα βιβλιοθήκη μπορούσε να λειτουργήσει σε κάθε σχολείο και να φέρει αποτελέσματα τα οποία κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί μέχρι τότε. Κι όλα αυτά σ' έναν τόπο, τη Θράκη, που φάνταζε μέχρι και πριν λίγα χρόνια, αν δεν φαντάζει ακόμη, εντελώς εξωτικός και απόμακρος», πρόσθεσε.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ