Να είναι ξε­κάθαρο για το ποιος είναι υπεύθυνος για τη φροντίδα κάθε νέου παιδιού, και ποιός έχει τα οφέλη απ’ το κάθε παιδί. (Τείνουμε να βλέπουμε τα παιδιά σαν ένα έξοδο, αλλά, αν κοιτάξουμε έστω και λίγο πίσω στην ιστορία, θα δούμε ότι θεωρούσαν τα παιδιά ως ένα οικονομικό όφελος, γιατί έμπαιναν από μικρά στην παραγωγή, και αργότερα, όταν οι γονείς θα γίνονταν αρκετά γέροι, τα παιδιά θ’ αναλάμβαναν τη φροντίδα των γονιών τους. Σε πολλές κουλτούρες σήμερα στον κόσμο, τα παιδιά έχουν ακόμα αυτό το ρόλο).

Σ’ όλες τις κοινωνίες, από πολύ παλιά, ο γάμος ορίζει ποιος συγγενεύει με το κάθε παιδί που έρχεται στον κόσμο, αλλά ορίζει επίσης τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της ομάδας. Είναι η πρω­ταρχική μορφή συγγένειας που καθορίζει ποιά είναι η κοντινή σου οικογένεια, το σόι σου, η φυλή σου - κι αυτή είναι και η μορφή των πολιτικών σχέσεων. Ο γάμος επίσης ορίζει τις σχέσεις ιδιοκτη­σίας:

Ποιος κληρονομεί τι και από ποιον. Τα γειτονικά εδάφη μπορεί να ενωθούν αν οι ιδιοκτήτες ή τα παιδιά τους παντρευτούν. Και στις παραδοσιακές κοινωνίες -στην Ευρώπη μέ­χρι πρόσφατα, και σε άλλα μέρη της γης μέχρι σήμερα- ο κάθε γάμος ήταν και μια οικονομική συναλλαγή, η λεγάμενη προίκα.

Περισσότερα στο boro.gr