Η διστακτικότητα αυτή συχνά οφείλεται σε λανθασμένες αντιλήψεις για τις αιτίες, τη θεραπεία και τις συνέπειές της, αλλά η αλήθεια είναι ότι συνήθως είναι αντιμετωπίσιμη ακόμη και με απλά μέτρα.

Η χρόνια δυσκοιλιότητα μπορεί να συνοδεύει πολλά ιατρικά προβλήματα, από τη σκλήρυνση κατά πλάκας, τη νόσο Πάρκινσον και την ύπαρξη ενός όγκου έως μεταβολικά προβλήματα όπως ο σοβαρός υποθυρεοειδισμός ή τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου στο αίμα. Μπορεί επίσης να αποτελεί ανεπιθύμητη ενέργεια φαρμάκων, όπως οπιοειδή, αντικαταθλιπτικά, αντιεπιληπτικά και αντιισταμινικά.

Σε μια νέα συνδυασμένη ανάλυση γι’ αυτήν που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στην «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας» (JAMA), ο δρ Αρνολντ Γουάλντ, καθηγητής Γαστρεντερολογίας και Ηπατολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, εξέθεσε συνδυαστικά τα νεότερα δεδομένα για τη διάγνωση και τη θεραπεία της.

Οπως σημειώνει στο άρθρο του, πολλές πεποιθήσεις για τη χρόνια δυσκοιλιότητα δεν βασίζονται σε ιατρικά δεδομένα.

Μία από τις παλαιότερες και πλέον ανυπόστατες είναι πως όταν η κένωση του εντέρου δεν είναι καθημερινή, ο οργανισμός απορροφά τα τοξικά υποπροϊόντα του μεταβολισμού και αυτοδηλητηριάζεται.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει καμία απολύτως επιστημονική ένδειξη ότι η παραμονή των υπολειμμάτων των τροφίμων στο έντερο οδηγεί στη συσσώρευση τοξινών. Επιπλέον, δυσκοιλιότητα δεν έχει όποιος δεν ενεργείται καθημερινά, αλλά όποιος έχει λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα ή έχει σκληρές, στεγνές και μικρές, επώδυνες κενώσεις οι οποίες συχνά οδηγούν σε πόνο στην κοιλιά ή φούσκωμα.

Η διατροφή

Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσει κανείς τη δυσκοιλιότητα είναι να ακολουθήσει διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε τρόφιμα που ευνοούν τη δυσκοιλιότητα και υψηλή σε τρόφιμα που τη μειώνουν.

Στα τρόφιμα που ευνοούν τη δυσκοιλιότητα περιλαμβάνονται το λευκό ρύζι και άλλοι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες (από λευκά ζυμαρικά έως λευκά δημητριακά), άγουρες μπανάνες, τσάι, τυρί και σοκολάτα. Αντιθέτως, σε εκείνα που την περιορίζουν και πρέπει να καταναλώνονται καθημερινά συμπεριλαμβάνονται δημητριακά ολικής άλεσης (ιδίως πίτουρο), ψωμί ολικής άλεσης, όσπρια, λαχανικά, φρούτα (ιδίως αποξηραμένα) και ξηροί καρποί.

Καλό είναι επίσης να πίνει κανείς ένα μεγάλο ποτήρι νερό πριν κοιμηθεί το βράδυ για να μαλακώνουν τα κόπρανα και άλλο ένα αμέσως μετά την πρωινή έγερση για να διεγερθεί το έντερο.

Τα καθαρτικά

Οσοι χρειάζονται καθαρτικά θα πρέπει να ξέρουν πως και αυτά περιβάλλονται από πολλούς μύθους, με κυριότερο ότι τα διεγερτικά καθαρτικά όπως η σένα και η δισακοδύλη μπορεί να διαταράξουν τη φυσιολογική λειτουργία του παχέος εντέρου και να του προκαλέσουν εξάρτηση από αυτά.

Οπως επισημαίνει ο δρ Γουάλντ, αυτού του είδους τα διεγερτικά καθαρτικά μπορεί να βλάψουν τα νεύρα και τους μυς του παχέος εντέρου μόνο όταν λαμβάνονται επί σειρά ετών και σε δόσεις δεκαπλάσιες ή μεγαλύτερες από τις συνιστώμενες. Στις συνιστώμενες ποσότητες δεν έχουν συνέπειες στο έντερο, παρότι πολλοί γιατροί εξακολουθούν – λανθασμένα, κατά τον δρα Γουάλντ – να συνιστούν περιορισμένη χρήση.

Πέραν των καθαρτικών, άλλα μέτρα που μπορεί να βοηθήσουν είναι η συστηματική γυμναστική (όσο πιο έντονη τόσο το καλύτερο), η καθιέρωση ενός προγράμματος αφόδευσης και η άμεση κένωση του εντέρου όταν νιώθει κάποιος την ανάγκη. Μπορεί επίσης να βοηθήσει η κατανάλωση ενός ζεστού καφέ για πρωινό, η λήψη καθαρτικών που αυξάνουν τον όγκο των κοπράνων χάρη στις φυτικές ίνες τους (όπως το ψύλλιο, τα πίτυρα σιτηρών, η μεθυλο-κυτταρίνη) και η λήψη ενός μαλακτικού των κοπράνων.

Οταν όμως η αιτία της δυσκοιλιότητας είναι μυϊκή αδυναμία ή πρόβλημα στα νεύρα των εντέρων, η αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών μπορεί να είναι επιζήμια λέει ο δρ Γουάλντ. Για τους ασθενείς αυτούς συχνά είναι καλύτερα να μειωθεί η κατανάλωση διαιτητικών ινών και να αντικατασταθεί με λήψη φαρμάκων, όπως η λινακλοτίδη, που προσθέτουν νερό στο παχύ έντερο και μαλακώνουν τα κόπρανα.

Οι δύσκολες περιπτώσεις

Μερικές φορές, όμως, τα συνήθη φάρμακα και μέθοδοι για τη χρόνια δυσκοιλιότητα δεν αποδίδουν. Τέτοια είναι λ.χ. η περίπτωση ανθρώπων με αδυναμία των μυών του πυελικού εδάφους να χαλαρώσουν όταν πρέπει, ώστε να επιτρέψουν στα κόπρανα να διέλθουν.

Στους ασθενείς αυτούς, οι μύες γύρω από τον πρωκτό αντί να χαλαρώνουν, συσφίγγονται, με μία «ακούσια κίνηση την οποία οι ασθενείς πρέπει να μάθουν να μην κάνουν», κατά τον δρα Γουάλντ. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την βοήθεια της βιοανάδρασης - μίας συμπληρωματικής θεραπείας η οποία «όταν γίνεται σωστά, είναι αποτελεσματική στο περίπου 80% των περιπτώσεων», συμπληρώνει.

Δεδομένου, λοιπόν, ότι η δυσκοιλιότητα είναι ένα πολύπλοκο θέμα με πολλές πιθανές λύσεις, η συμβουλή ενός ειδικού γιατρού είναι απαραίτητη όταν το πρόβλημα επιμένει και δεν ανταποκρίνεται στα απλά μέτρα αυτοβοήθειας, όπως η προσεγμένη διατροφή.

Πηγή: tanea.gr