Ανέδειξε την καριέρα του Ράιαν Γκόσλινγκ (που προηγουμένως είχε αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές για το "Half Nelson") όταν έφτασαν μαζί το 2011 στο φεστιβάλ των Καννών και εκείνος απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας.
Ανέδειξε την καριέρα του Ράιαν Γκόσλινγκ (που προηγουμένως είχε αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές για το "Half Nelson") όταν έφτασαν μαζί το 2011 στο φεστιβάλ των Καννών και εκείνος απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας.
Δυο χρόνια μετά επιστρέφει με το "Μόνο ο Θεός Συγχωρεί" με τον ίδιο σκληρό Ράιαν Γκοσλινγκ και μια εκθαμβωτικά σέξι Κριστίν Σκοτ Τόμας και αντιμετωπίζει την "οργή" κοινού και κριτικών, ενώ μετριοπαθείς στάθηκαν και φέτος με το "Neon Demon". O πάλαι ποτέ στυλιζαρισμένος auter της βίας με το "Bronson", τα τρία κεφάλαια του "Pusher" και το "Valhalla Rising" μοιάζοντας να θέλει να ισορροπήσει την σαν-τραμπάλα καριέρα του, θέτει εαυτόν διαθέσιμο να σκηνοθετήσει και εκείνος έναν κόμικ ήρωα (στα χνάρια του Κένεθ Μπράνα με το "Thor").
Και βολιδοσκοπεί την BatGirl, μια ηρωίδα που ευελπιστεί να αναστηθεί και να υπάρξει κινηματογραφικά από τα χέρια του, προσπαθώντας -δημόσια- να πείσει και την Warner για αυτό.
H BatGirl εμφανίστηκε σαν ηρωίδα της DC Comics το 1961, και μονάχα η Αλίσια Σιλβερστόουν στο "Batman & Robin" του Τζόελ Σουμάχερ την μετέφερε στον κινηματογράφο.
Και τώρα, ο Ρεφν, μάλλον προσπαθώντας να αλλάξει ρότα και να αφιερωθεί στις γυναικείες ηρωίδες, ψάχνει την κατάλληλη αφορμή. Και αυτή φαντάζει μια καλή περίπτωση.
ΠΗΓΗ: cinemag.gr