Λοιπόν, ένας εικοσιτριάχρονος μαθητευόμενος σε ένα φαρμακείο, στην αμερικανική πόλη Latrobe (αλήθεια, την είχε ακούσει ποτέ κανείς;), ο Ντέιβιντ Στίκλερ, απολάμβανε να επινοεί καινούργια παγωτά με σιρόπι φρούτων.

Γιατί εκείνη την εποχή, το 1904 δηλαδή, πριν εξελιχθούν τα επαγγελματικά ψυγεία, το τοπικό φαρμακείο λειτουργούσε και ως παγωτατζίδικο.

Στην περίπτωσή μας, το φαρμακείο ήταν το Tassel Pharmacy, ο Στίκλερ πειραματιζόταν, και τους πειραματισμούς του απολάμβαναν οι νεαροί και νεαρές από το γειτονικό Κολέγιο St. Vincent.

Το σουξέ του Στίκλερ ήταν τρεις μπάλες παγωτό (βανίλια, φράουλα και σοκολάτα), τοποθετημένες σε μία μπανάνα που είχε ανοίξει στη μέση, κατά μήκος, και περιχυμένες με σιρόπι ανανά, σοκολάτα και φράουλα, από πάνω σαντιγί, τριμμένο ξηροκάρπι και μαρασκίνο τσέρι.

Η «κρεασιόν» έγινε γνωστή ως «banana split». Πωλείτο 10 σεντς, το διπλάσιο από τα άλλα παγωτά με σιρόπι φρούτων που έβρισκε κανείς στο Tassel Pharmacy.

Η δημοφιλία του ξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά σε πεδιάδα μ' αγριόχορτα. Πολλά φαρμακεία διεκδίκησαν την πατρότητα, αλλά τα αρχεία δείχνουν ότι ο Στίκλερ ήταν ο «εφευρέτης». Το 2004, η Εθνική Ένωση Λιανοπωλητών Παγωτού αναγνώρισε το Latrobe, ως γενέτειρα του banana split.

Το 2013, το Pensylvania Museum and Historical Commission τοποθέτησε αναμνηστική πλάκα εκεί όπου ήταν το φαρμακείο στο οποίο μαθήτευε ο Στίκλερ.

Και λίγο αργότερα, αναγέρθηκε άγαλμα προς τιμήν του banana split. Ένα γιγαντιαίο banana split, επίκεντρο των εκδηλώσεων στην ετήσια Great American Banana Split Celebration που λαμβάνει χώρα στο Latrobe.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ