Τα ογκίδια αυτά, είναι κινητά -γλιστρούν κάτω από την πίεση των δακτύλων-, ενώ μπορεί να παρουσιάζουν αυξομειώσεις του μεγέθους τους και να καταστούν επώδυνα λίγο πριν την έμμηνο ρύση.

Με το υπερηχογράφημα αποσαφηνίζεται η φύση της βλάβης -κυστική ή συμπαγής-, εκτιμάται το μέγεθός της, οι χαρακτήρες της και κατευθύνεται βελόνα βιοψίας, αν κριθεί απαραίτητο.

Η μαστογραφία προτιμάται σε γυναίκες άνω των 30 ετών και μπορεί να αναδείξει συνοδές μικροαποτιτανώσεις ή άλλα μορφολογικά χαρακτηριστικά ύποπτα για παρουσία κακοήθειας.

Εάν το υπερηχογράφημα δεν απεικονίσει επαρκώς τη βλάβη, ως επόμενη εξέταση προτείνεται η μαγνητική τομογραφία.

Δε γνωρίζουμε ακριβώς πως δημιουργούνται, αλλά σίγουρα επηρεάζονται από τις ορμονικές μεταβολές του κύκλου και τις κύησης.

Τα ινοαδενώμτα παρατηρούνται πιο συχνά κατά διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας και μεγαλώνουν κατά την εγκυμοσύνη. Έχουν την τάση να υποχωρούν κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης.

Τα αντισυλληπτικά στις νεότερες και η λήψη σκευασμάτων ορμονικής υποκατάστασης στις μεγαλύτερες γυναίκες έχουν ενοχοποιηθεί πως συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Γενικά τα ινοαδενώματα φαίνεται να διεγείρονται από τα οιστρογόνα, την προγεστερόνη και τη γαλουχία.

Επίσης, η λήψη φαρμάκων που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σε ασθενείς που τους έχει γίνει μεταμόσχευση κάποιου οργάνου, έχει συνδεθεί με την εμφάνιση πολλαπλών ινοαδενωμάτων.

Στην περίπτωση που ένα ινοαδένωμα αυξάνει γρήγορα σε μέγεθος, προτείνεται η χειρουργική αφαίρεση της βλάβης.

Η επέμβαση είναι απλή και γίνεται με ελαφρά μέθη, η δε ασθενής επιστρέφει αυθημερόν στο σπίτι της.

ΠΗΓΗ: mothersblog.gr