Στο Refugees Care Center, το κέντρο ημέρας προσφύγων, που λειτουργεί κάθε Τρίτη και Πέμπτη, από τις 12 μετά το μεσημέρι έως και τις 6 το απόγευμα, πρόσφυγες και μετανάστες έχουν την ευκαιρία να κάνουν μπάνιο, να πλένουν τα ρούχα τους, να χαλαρώσουν μ’ ένα ποτήρι τσάι ή καφέ και μερικά σνακς “σερφάροντας” στο ίντερνετ, να μάθουν ελληνικά, αγγλικά ή γερμανικά, να αποκτήσουν κάποιες δεξιότητες (π.χ. κατασκευές και ράψιμο), ενώ τα παιδιά έχουν τον δικό τους χώρο για παιχνίδι.

Η πρωτοβουλία ανήκει στην ανθρωπιστική οργάνωση Agape, που σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Ευαγγελικό Σύνδεσμο, στη Βόρεια Ελλάδα, κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να μετατρέψει έναν μουντό και πολυκαιρισμένο χώρο σε ένα λειτουργικό κέντρο φροντίδας για πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην πόλη.

“Την ιδέα την είχαμε συλλάβει από παλιά, ήδη από το κλείσιμο της Ειδομένης, αλλά τότε δεν είχαμε τη δυνατότητα να στήσουμε μια τέτοια δομή. Νοικιάσαμε αυτόν τον χώρο τον Ιανουάριο και μέχρι τον Απρίλιο τον διαμορφώναμε” εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δημήτρης Τσουκαλάς από την Agape.

Στον χώρο λειτουργούν συνολικά 8 μπάνια, πλυντήρια και στεγνωτήρια, διανέμονται ρούχα από δωρεές, ενώ στους αναπαυτικούς καναπέδες και τα τραπεζάκια που έχουν στηθεί στον χώρο υποδοχής άλλοι επιδίδονται σε διαδικτυακό “σερφάρισμα” και άλλοι στήνουν πηγαδάκια, ανταλλάσσοντας τα νέα της ημέρας. “Είναι μια καλή ευκαιρία να δω κάποιους φίλους, που τους ‘χάνω’ τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας, ζώντας στον δρόμο” λέει ένας νεαρός Πακιστανός, ενώ ένας Σύρος, με τη βοήθεια μεταφραστή, δίνει σε μια νεαρή εθελόντρια μια κουβέρτα για πλύσιμο.

Πακιστανοί, Νεπαλέζοι, Μαροκινοί, Αφγανοί και 2-3 οικογένειες Σύρων προσφύγων είναι οι βασικοί “θαμώνες” του Refugees Care Center. “Γράφουμε τα ονόματά τους για να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που μας επισκέπτονται αλλά τους δεχόμαστε όλους” λέει ο κ. Τσουκαλάς και εξηγεί πως ενώ η αρχική σκέψη ήταν να δημιουργηθεί ένα κέντρο για οικογένειες κυρίως Σύρων προσφύγων, διαπιστώθηκε πως στη συγκεκριμένη γειτονιά ήταν άνθρωποι κυρίως άλλων εθνικοτήτων αυτοί που ζούσαν στον δρόμο ή έχρηζαν βοήθειας.

“Περίπου 100 άτομα έρχονται κάθε φορά που το κέντρο είναι ανοιχτό, οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τα μπάνια, μας δίνουν τα ρούχα τους, τα πλένουμε και τους τα επιστρέφουμε. Θα θέλαμε να λειτουργούμε περισσότερες ημέρες αλλά χρειαζόμαστε τουλάχιστον 8-10 εθελοντές κάθε φορά που λειτουργούμε” αναφέρει ο κ. Τσουκαλάς.

Οι εθελοντές είναι βασικός κινητήριος μοχλός της λειτουργίας του κέντρου και, μάλιστα, ορισμένοι έρχονται από τόσο μακριά όσο η …Αμερική. Όπως η Σάμια Ίμας, μια Λιβανέζα που τα τελευταία 38 χρόνια ζει στις ΗΠΑ και μετά τη συνταξιοδοτήσή της τον περασμένο Σεπτέμβριο αποφάσισε να ταξιδέψει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προκειμένου να προσφέρει ό,τι μπορεί στους ανθρώπους αυτούς.

“Ήρθαμε με τον σύζυγό μου στην Ελλάδα για να προσφέρουμε εθελοντική εργασία για 90 ημέρες. Μας είπαν ότι χρειάζονται ανθρώπους που να μιλούν αραβικά προκειμένου να διευκολύνεται η συνεννόηση με τους πρόσφυγες και αποφασίσαμε να προσφέρουμε τουλάχιστον σ’ αυτόν τον τομέα” λέει η κ. Ιμάς στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.


“Οι πρόσφυγες, ας αφηγούνται τη ζωή τους πριν από τον πόλεμο, πώς έφτασαν ως εδώ. Τους αρέσει να μοιράζονται κομμάτια της ζωής τους κι εμείς τους λέμε πως με τη βοήθεια του Θεού θα καταφέρουν να πετύχουν τον στόχο τους. Και η δική μου οικογένεια έφυγε από τον Λίβανο εξαιτίας του πολέμου, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν βιώσαμε ό,τι αυτοί οι άνθρωποι” συμπληρώνει.

Αποχωρώντας από το Κέντρο, το βλέμμα πέφτει σε ένα χαρτί με τον κωδικό του wifi: matthew 2535. “Είναι από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (?πείνασα γ?ρ κα? ?δώκατέ μοι φαγε?ν, ?δίψησα κα? ?ποτίσατέ με, ξένος ?μην κα? συνηγάγετέ με, Κατά Ματθαίον 25:35)” εξηγεί ο κ. Τσουκαλάς, συνοψίζοντας σε μια μόνο φράση όλη τη φιλοσοφία της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, πάνω στην οποία βασίζεται η λειτουργία του Refugees Care Center.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πάνω από 7.000 πρόσφυγες και μετανάστες αναμένονται σήμερα στην Ιταλία