Ήδη, η οργάνωση έχει προσλάβει τρία άτομα από την Αφρική και αναζητείται η νομική μορφή που θα πρέπει να έχει για να προχωρήσει στη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας.

«Φυσικά, θέλουμε και τη στήριξη της πολιτείας σ’ αυτό» ξεκαθαρίζει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Δωροθέα Βακάλη από τη ΝΑΟΜΙ.



Στο εργαστήρι της οργάνωσης με τις ραπτομηχανές, τα πατρόν και τις κουβέρτες που μετατρέπονται σε... ζακέτες, εκπαιδεύονται στη ραπτική και μετατροπή ρούχων, σε πέντε ομάδες των οκτώ ατόμων, πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράν, την Παλαιστίνη και αφρικανικές χώρες.

Έτσι ξεκίνησε και ο Ματιού από το Μπενίν, ο οποίος βρίσκεται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα με την οικογένειά του, αλλά ήθελε να μάθει ένα επάγγελμα.

«Έμαθα να ράβω στη μηχανή και πλέον έχω προσληφθεί στην οργάνωση» λέει σκύβοντας με καμάρι πάνω από τη ραπτομηχανή του. Όπως και ο Ντιντιέ από το Κονγκό, ο οποίος βρίσκεται μόλις λίγους μήνες στην Ελλάδα αλλά «απορροφήθηκε» γρήγορα στη ΝΑΟΜΙ, καθώς είναι επαγγελματίας μόδιστρος. «Έχω πέντε παιδιά και η εργασία ήταν σημαντική για μένα» δηλώνει αφοπλιστικά, γαζώνοντας με... ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα σε λίγες ώρες δεκάδες ρούχα.

Σπουδαίες δημιουργίες

Την πρώτη ύλη στη δημιουργία των ρούχων αποτελούν οι 10.000 κουβέρτες που διένειμε στην Ειδομένη η Ύπατη Αρμοστεία.

Η ΝΑΟΜΙ τις πήρε και αφού πλύθηκαν τις μετατρέπει σταδιακά σε ανδρικά και γυναικεία χειμερινά παλτό και ζακέτες.

«Ήδη χρησιμοποιήσαμε 1.400 από αυτές δημιουργώντας ρούχα που μας τα ζητάνε κυρίως εθελοντές από το εξωτερικό που ήρθαν στην Ελλάδα τους προηγούμενους μήνες για να εργαστούν εθελοντικά και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στο προσφυγικό» αναφέρει η κ. Βακάλη.



Πρόσφατη παραγγελία, μία ομάδα ακτιβιστών από την Ισπανία και αλληλέγγυοι από τη Γερμανία που θέλουν να στηρίξουν το έργο των προσφύγων.

«Φυσικά, όλα τα έσοδα διατίθενται για τη στήριξη των ωφελουμένων μας, καθώς τα λειτουργικά έξοδα της ΝΑΟΜΙ καλύπτονται από πρόγραμμα της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας» ξεκαθαρίζει η ίδια.

Η παραγωγή του εργαστηρίου, εκτός από τα ρούχα, περιλαμβάνει τσάντες και ποδιές μαγειρικής καθώς και καπέλα, φτιαγμένα και αυτά από τις χαρακτηριστικές γκρίζες κουβέρτες που είχαν διατεθεί ως ανθρωπιστική βοήθεια.

 Ένα κερί και μία υπόσχεση για κομπολόι - Ιστορίες πίσω από αντικείμενα ξεριζωμένων

«Θέλουμε να προσφέρουμε δουλειά σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αιτηθεί άσυλο στην Ελλάδα και να τους βοηθήσουμε να ενταχθούν σταδιακά» σημειώνει η κ. Βακάλη.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, το εργαστήρι, εκτός από την υλική βοήθεια και στήριξη, είναι ένα ανοιχτό σημείο συνάντησης που προσφέρει τη δυνατότητα να ενημερωθούν, να έρθουν σε επαφή και να επικοινωνήσουν με ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτιστικούς χώρους.