Τα αρχαία μακεδονικά φύλα απετέλεσαν τμήμα των «Ελλήνων» μόνο αφού κατέκτησαν σχεδόν ολόκληρη την Βαλκανική χερσόνησο τον 4ο αιώνα π.Χ. και διαμόρφωσαν το βασίλειο του Μ. Αλεξάνδρου και ιδίως των επιγόνων του.

Από τότε μέχρι σήμερα τα Βαλκάνια κατοικήθηκαν, κατακτήθηκαν, λεηλατήθηκαν από δεκάδες πληθυσμούς και παρέμειναν για χιλιετίες μέρος τριών αυτοκρατοριών (Ρωμαϊκής, Βυζαντινής, Οθωμανικής).

Στο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας, ήδη από την περίοδο της βυζαντινής και στη συνέχεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, εντοπίζονται σλαβικά φύλα με διακριτή πολιτιστική ταυτότητα και γλώσσα.

Η Σλαβομακεδονική ταυτότητα συγκροτήθηκε την περίοδο της διάλυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας και μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας απετέλεσε στοιχείο συνοχής και συγκρότησης, το οποίο δε μπορεί να παραγνωρίζεται, αντίθετα πρέπει να γίνεται αποδεκτό το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού της.

Έτσι, μια λύση που θα βασίζεται στη σύνθετη ονομασία (έχω από το 1995 προτείνει το Μακεδονοσλαβία η και Μακεδονοσκόπια) καλύπτει και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των σλαβομακεδόνων, με σεβασμό στην εθνική σλαβομακεδονική ταυτότητα, αλλά ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα, που βρίσκεται μακριά από τις φαντασιώσεις που τροφοδοτούν τους ένθεν κακείθεν εθνικισμούς, περί μοναδικής Μακεδονίας και συνεχιστών των αρχαίων μακεδόνων. Μια λύση που είναι μακριά από τους επιθετικούς εθνικισμούς που δεν προσφέρουν, αντίθετα πλήττουν τους αγώνες και την προοπτική των λαών.

Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός απίστευτου για Ευρωπαϊκή χώρα αλαλούμ. Σε μια περίοδο όπου επίκειται ένα κύμα σημαντικών ιδιωτικοποιήσεων, εφαρμογής διατάξεων που διαλύουν τα θεμέλια του συνδικαλιστικού κινήματος και, δια των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, μαζικών εξώσεων από σπίτια, το «χαρτί» του εθνικισμού μπορεί να χρησιμεύσει σαν «άσσος στο μανίκι» για τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών τάξεων.

Έτσι παρατηρούμε μια απίστευτη επίθεση κατά του Μίκη Θεοδωράκη ,εάν προσέξετε, και πέραν της κυβέρνησης ,κυρίως από αναλωμένα πρόσωπα του παρελθόντος που είχαν κάποτε ασκήσει εξουσία (μέχρι και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ σχολίασε στο διαδίκτυο). Φαίνεται ότι το επάγγελμα «αριστερός», όπως κάποτε «δημοκρατικός» είναι επιτυχές και προσοδοφόρο. Ο Μίκης ήταν πάντοτε απρόβλεπτος ,ομολογώ όμως ότι με λύπησε πολύ να τον επευφημούν εκείνοι που «χτυπούσαν στη ταράτσα τον Αντρέα...», έστω και αν, κατά τη γνώμη του, εξέφραζε έναν σύγχρονο, αλλά κατ’ εμέ επικίνδυνο, εθνορομαντισμό.

Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ήταν πολύς. Και όπως διάβασα, ο Πάσχος Μανδραβέλης, στη «Καθημερινή», πολύ επιτυχημένα χαρακτήρισε τη συγκέντρωση με το τραγουδι του Σαββόπουλου «ολαρία ,ολαρά, γύρω γύρω τα παιδιά/ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά/κι η παρθένα με το σατανά».

Ήταν εκεί πατριδοκάπηλοι, φασίστες, θρησκόληπτοι και παρακρατικοί σκελετοί. Ήταν όμως ανάμεσά τους και αγνοί πατριώτες ,που πήγαν για να εκφράσουν ανιδιοτελώς τις ανησυχίες τους ,για τους οποίους ο Μπακούνιν γράφει «οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν την πατρίδα τους και αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη».

Τα εθνικά και εθνικιστικά κινήματα δεν ταυτίζονται μεταξύ τους. Πως θα μπορούσε κανείς να τοποθετήσει στην ίδια θέση το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στο Βιετνάμ ή τα αντίστοιχα στη Λατινική Αμερική και τον επιθετικό εθνικισμό των ΗΠΑ;

Να αναρρωτηθώ μάλιστα εδώ γιατί ποτέ η πνευματική διανόηση της χώρας δεν διαμαρτυρήθηκε ,δεν διοργάνωσε ένα συλλαλητήριο για να κλίσει τις πόρτες που ανοίγει με τη βία και την ψεύτικη διαβεβαίωση για την ανωτερότητα του έθνους η εθνικιστική παραποίηση της Ιστορίας;

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη σκληρή ταξική πολιτική που επιβάλλει και την ενσωμάτωσή του στην μνημονιακή διαχείριση στρέφεται τώρα σε μία πολιτική ιδιαίτερα συμβατή με τις επιδώξεις των ΗΠΑ, NATO και ΕΕ στην περιοχή των Βαλκανίων. Αφού χρησιμοποίησε τους ΑΝΕΛ το 2015 ως απόδειξη νομιμοφροσύνης σε σχέση με τις προθέσεις του, στηρίζεται τώρα για την παραμονή του στη εξουσία σε έναν εταίρο που αναπαράγει ανοιχτά ακροδεξιά και εθνικιστική ιδεολογία, συμμετέχει στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, συντάσσεται με την απολιθωμένη τοποθέτηση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας.

Δυστυχώς τώρα αναδεικνύεται και το προσχηματικό της τοποθέτησης των δήθεν «αριστερών αντιπολιτεύσεων» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που, παρά τα όσα ευαγγελίζονταν κάποτε, σιωπούν εκκωφαντικά απέναντι στον αστείο «μακεδονομάχο» Καμμένο.

Μεγάλη θλίψη λοιπόν το συλλαλητήριο αλλά μεγαλύτερη μια κυβερνώσα «αριστερά» που αποδεικνύεται καθημερινά η πιο ψευδεπίγραφη, μισαλλοδοξη και κοινωνικά αδίστακτη κυβέρνηση που γνώρισε κοινοβουλευτικά η χώρα.


Άρθρο του Ν. Μαρκάτου: «Μακεδονοσκόπια»