Quantcast

Πάνω απο 200 «Selfimages» επαγγελματιών και μη στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Μια διαφορετική αντίληψη του αυτοπορτραίτου συνιστά η έκθεση «selfimages».
Στην αρχή ήταν οι ...ζωγράφοι με τις αυτοπροσωπογραφίες. Μετά ήρθαν οι φωτογράφοι.Οι καλλιτέχνες δημιουργούν τη δική τους εικόνα εδώ και αιώνες. Κι ύστερα προέκυψαν οι selfies.

Μια μελέτη των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους σύγχρονοι Έλληνες φωτογράφοι πραγματεύονται το αυτοπορτρέτο συνιστά η έκθεση «selfimages», που εγκαινίασε στις 27 Φεβρουαρίου, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

«Το φαινόμενο είναι παλιό όσο και ο άνθρωπος. Η φωτογραφία το κληρονόμησε απ' τη ζωγραφική και το εξέλιξε προβάλλοντας συναισθήματα, σκέψεις, σχόλια για την ταυτότητα, τα στερεότυπα, τις κοινωνικές και πολιτικές μετεξελίξεις. Οι καλλιτέχνες προσπαθούν πάντα να βρουν το ιδιόλεκτο, προκειμένου να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Απ' τον Ιππόλυτο Μπαγιάρ (από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία της φωτογραφίας που έκανε έκθεση αυτοπορτρέτων στα μέσα του 19ου αιώνα) μέχρι σήμερα» λεει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η επιμελήτρια της έκθεσης του Φωτογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Νατάσσα Μαρκίδου, επίκουρη καθηγήτρια καλλιτεχνικής φωτογραφίας στο τμήμα φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών μέσων στο ΤΕΙ της Αθήνας.

Στην έκθεση παρουσιάζονται περισσότερα από 130 έργα 33 Ελλήνων δημιουργών, που διαρθρώνονται σε πέντε ενότητες: Αυτοβιογραφία, Ταυτότητα, Ρευστότητα, Οικείο και Δημόσιο, Αρχέγονη Μνήμη.

«Το σκεπτικό ήταν να προταθεί μια ανάγνωση των εικόνων μέσω πέντε περιοχών διαπραγμάτευσης του δημιουργού με την εικόνα του. Στην "Αυτοβιογραφία" οι φωτογράφοι διαπραγματεύονται με το σύνθετο ζήτημα της αυτοβιογραφίας μέσω της φωτογραφίας, η οποία αναλαμβάνει τον ρόλο ενός διεισδυτικού καθρέφτη. Στην "Ταυτότητα" αντιμετωπίζουν την οντότητά τους ως μοντέλο που διεισδύει σε αναπαραστάσεις για να τις κατανοήσει ή να τις παρωδήσει, μεταμφιέζονται σε κούκλα ή υποδύονται ρόλους υβριδικής περσόνας. Στη "Ρευστότητα" o εαυτός αναπαρίσταται σε διαφορετικούς βαθμούς μεταμόρφωσης. Το σώμα αντιμετωπίζεται συχνά ως πρώτη ύλη σε μια μεταβατική κατάσταση από μια συνθήκη σε μια άλλη ή συγκερασμού καταστάσεων. Στην περιοχή "Οικείο και Δημόσιο" οι φωτογράφοι βρίσκονται σε μια διαδικασία ανάγνωσης του εσωτερικού χώρου ως περιβάλλοντος, όπου ενίοτε συντελείται ένα ιδιότυπο τελετουργικό επικοινωνίας με το παρελθόν. Ο δημόσιος χώρος, αποτελεί επίσης πεδίο εξερεύνησης και αναπόλησης, που επιδρά στο άτομο μέσω της συλλογικής μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην "Αρχέγονη Μνήμη", τέλος, ο εαυτός ωθείται προς τη φύση μέσω μιας προϋπάρχουσας γνώσης, που την αναγνωρίζει ως τόπο καταγωγής και κατάληξης της ύπαρξής του» τονίζει η επιμελήτρια.

Παράλληλα υπογραμμίζει πως «ο καλλιτέχνης πιστεύω ότι αναπτύσσει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στον εαυτό του και την κάμερα. Αυτή την σχέση μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε ως θεατές. Ο επιμελητής από την άλλη πλευρά μελετώντας το αυτοπορτρέτο ανακαλύπτει με πόσο ευφάνταστους τρόπους μπορεί ένας φωτογράφος να παρουσιάσει τον εαυτό του».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ- ΜΠΕ