Το «οργισμένο» τηλεφώνημα του Ευάγγελου Βενιζέλου στον Αντώνη Σαμαρά και οι αποστάσεις που φέρεται να έλαβε ο πρωθυπουργός από τον Μ. Βορίδη αποτέλεσαν την αφορμή, ώστε οι δύο πλευρές να επιχειρήσουν από σήμερα να αφήσουν το θέμα «πίσω». Με «φυγή προς τα εμπρός», δηλαδή, να επιχειρήσουν να απεγκλωβιστούν από ένα επεισόδιο που με το «καλημέρα» της δικομματικής κυβέρνησης έβαλε σε δοκιμασία τη συνοχή της.

Οι δηλώσεις και τα όσα επακολούθησαν, άλλωστε, δείχνουν και τα εσωτερικά προβλήματα που υπάρχουν στη ΝΔ και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ μ’ αφορμή τη δικομματική κυβέρνηση:

• Ο Μάκης Βορίδης, από τη στιγμή που δεν υπουργοποιήθηκε, θέλησε να εκφράσει το αντί-ΠΑΣΟΚ αίσθημα μεγάλης μερίδας της βάσης της ΝΔ. Το πρόβλημα είναι μεγάλο, όπως προκύπτει και από τη δημόσια συμφωνία του Άδωνι Γεωργιάδη με τον Μ. Βορίδη, αλλά και την πλατφόρμα του Νικήτα Κακλαμάνη, που επανέφερε και το αίτημα της Εξεταστικής για το Μνημόνιο, ένα αίτημα που παραπέμπεται στις καλένδες. Ο Μ. Βορίδης, πάντως, κατά πολλούς συντρόφους του, δημιουργεί ηγετικό προφίλ για το μέλλον, ενώ μάλλον «καίει» και το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, αφού κλείνει σε μεγάλο βαθμό τις συμμαχίες του Β΄ γύρου.

• Στο ΠΑΣΟΚ, νυν και πρώην κορυφαία στελέχη, που βρίσκονται σε -κρυφή ή φανερή- αντιπαράθεση με τον Ευ. Βενιζέλο, σήκωσαν το γάντι που τους πέταξε ο Μ. Βορίδης, θέτοντας, όμως, κατ’ ουσίαν στο στόχαστρο την ηγεσία της Ιπποκράτους. Αρχικά, η Φώφη Γεννηματά και ο Κώστας Σκανδαλίδης, εν συνεχεία ο Χρήστος Παπουτσής, ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος και αρκετοί άλλοι. Ο Γραμματέας Επικοινωνίας Δημήτρης Καρύδης επιχείρησε να βγάλει έξω από το κάδρο τον πρωθυπουργό, δηλώνοντας στην πρώτη του αντίδραση πως ο Μ. Βορίδης τα πράττει αυτά επειδή δεν έγινε υπουργός, επειδή -όπως ανέφερε- «τον έφτυσε ο Σαμαράς». Οι αντιδράσεις στο ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, έγιναν μεγαλύτερες το απόγευμα χτες, καθώς ο Αντ. Σαμαράς δεν πήρε αποστάσεις από τις δηλώσεις Βορίδη, όπως ανέμεναν, κατά τη δευτερολογία του στο Συνέδριο της ΝΔ.

Οι ψυχραιμότερες αντιδράσεις, τόσο στο εσωτερικό της ΝΔ (όπως π.χ. οι δηλώσεις των υπουργών Πολιτισμού, Πάνου Παναγιωτόπουλου και Παιδείας, Κώστα Αρβανιτόπουλου, καθώς και της επικεφαλής των ευρωβουλευτών Μαριέττας Γιαννάκου) όσο και στο ΠΑΣΟΚ, μπορεί να συμβάλλουν στο χαμήλωμα των τόνων, κατά κοινή ομολογία, ωστόσο, το πρόβλημα είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτό στα δυο κόμματα.

Και οι βολές που υπήρξαν ένθεν και ένθεν δεν ήταν παρά προειδοποιητικές…

Παρέμβαση Γ. Παπανδρέου

Με αφορμή τις δηλώσεις του Μάκη Βορίδη, ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου με δήλωσή του το βράδυ της Κυριακής, εξαπέλυσε «πυρά» κατά της ΝΔ.

Αναλυτικά η δήλωση του Γ. Παπανδρέου:

«Τα στελέχη της ΝΔ, το σύνολο των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, με την ψήφο τους για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, αναγνώρισαν ότι, το έλλειμμα του 2009, ήταν 15,6%. Για την ιστορία, ο νυν Πρωθυπουργός το είχε αναγνωρίσει νωρίτερα.

Με την ψήφο τους, δηλαδή, αναγνώρισαν ποιος οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Σήμερα, μπορούν να υποστηρίζουν ό,τι θέλουν και να αναζητούν υπευθύνους όπου τους βολεύει.

Η αλήθεια είναι ότι, την ώρα των μεγάλων αποφάσεων για τη σωτηρία της χώρας, κάποιοι απουσίαζαν και κάποιοι έδωσαν τη μάχη και ανέλαβαν ευθύνες που δεν τους αναλογούσαν, για να μπορούν σήμερα να ομιλούν όλοι εκ του ασφαλούς.

Όσο για τον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι βέβαιο ότι, κανείς δεν μπορεί να περιμένει τη δικαίωσή του από τους προαναφερθέντες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;

Όλοι γνωρίζουν ότι, ο Ανδρέας Παπανδρέου αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Γι' αυτό συγκρούστηκε με το κράτος της δεξιάς και με ό,τι κρατούσε σε καθεστώς εξάρτησης την Πατρίδα μας.

Προς τι, λοιπόν, η έκπληξη από τη στάση τους;

Όλα αυτά θα έπρεπε να ανήκουν στους ιστορικούς.

Η χώρα χρειάζεται υπευθυνότητα, σοβαρότητα και ενωτικό λόγο. Δυστυχώς, ακούστηκαν πολλά μεγάλα λόγια για ενότητα αυτό το Σαββατοκύριακο, αλλά πίσω από τα λόγια φανερώθηκαν διχαστικές διαθέσεις.

Και αυτές δεν υπηρετούν τη χώρα.

Σήμερα χρειάζεται το θάρρος να αναγνωρίζει κανείς απλές αλήθειες, επάνω στις οποίες θα μπορέσουμε να κτίσουμε μια νέα εθνική ενότητα - για να αντιμετωπισθούν οριστικά όσα κρατούσαν τη χώρα πίσω.

Αν κάτι πρέπει να μείνει από όλα αυτά, είναι η πανηγυρική επαναβεβαίωση της ανάγκης για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις παντού. Για εμβάθυνση της Δημοκρατίας, διαφάνεια, κοινωνική δικαιοσύνη, ισονομία και κράτος δικαίου.

Ό,τι δηλαδή δεν επιθυμούσε και φαίνεται ακόμα να μην επιθυμεί η συντήρηση».