Quantcast

Δάσκαλε, βγάλε στο φως το ταλέντο των μαθητών σου!

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ «παρεκτροπή» από την καυτή, σχεδόν εκρηκτική, επικαιρότητα η σημερινή γραφή.
ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ «παρεκτροπή» από την καυτή, σχεδόν εκρηκτική, επικαιρότητα η σημερινή γραφή. Με την άδειά σας είναι αφιερωμένη στους νέους, ιδίως αυτούς που διαπρέπουν, κερδίζουν βραβεία και τιμούν την πατρίδα. Ανάμεσά τους και κάποιοι κορυφαίοι λειτουργοί του Τύπου. Χρέος έχουμε, εμείς οι παλαιότεροι, να τους ξεχωρίζουμε για να ξέρουν οι νέοι δημοσιογράφοι «σε ποιους να μοιάσουν». Θυμίζω σήμερα έξη από αυτούς που, ως πρωτόβγαλτοι, υπήρξαν συνεργάτες μου και για αυτό νοιώθω ξεχωριστή υπερηφάνεια:

1. ΝΕΑΡΟΣ, μόλις απολυμένος από το στρατό, ο Νίκος Φώσκολος, ήλθε στην εφημερίδα «Εμπρός» που διηύθυνα το 1954 να ζητήσει δουλειά. «Τι ξέρεις;», «Τίποτα!», «Τι σου αρέσει να κάνεις;», «Αστυνομικό!». Τον έστειλα δίπλα στον αείμνηστο Τάσο Χιόνη να καλύψει το έγκλημα της ημέρας. Γύρισε πίσω με ένα βουνό χειρόγραφα. «Πάρτα πίσω και γράψε τα μισά!». Κόντεψε να βάλει τα κλάματα. Εφερε τα μισά. «Πάλι πολλά είναι, ξαναγράφτο!». Σε ένα μήνα, ο ταλαντούχος Νίκος πέτυχε να γράφει κείμενα μεστά και συναρπαστικά. Σε λίγους μήνες έγινε ο σπουδαιότερος Ελληνας σεναριογράφος. Περιμένει τους συνεχιστές του...

2. ΝΕΑΡΟΣ αθλητικογράφος αλλά φτωχαδάκι, ο Λευτέρης, χαράμιζε το 1956 το σπάνιο λογοτεχνικό ταλέντο του σε... περιγραφές ποδοσφαίρου. Τυχαία διάβασα μία στην «Ομάδα». Τον φώναξα και του έδωσα μια δική του στήλη στα «Νέα» όπου ήμουν τότε αρχισυντάκτης. Σε 100 λέξεις το πολύ ζωντάνευε κάθε μέρα μικρές κοινωνικές ιστορίες που έβγαζαν δάκρυα. Εγινε κορυφαίος δημοσιογράφος και ταυτόχρονα ο άδολος βάρδος της «φτωχολογιάς». Κανένας δεν ξεπέρασε τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στην ικανότητα να πλέκει στίχους με τόσο δυνατές λέξεις... Αλλά ούτε στο ήθος, στην εντιμότητα και στη σεμνότητα. Και ας βωμολοχεί πού και πού!..

3. ΝΕΑΡΗ αριστούχος της Φιλοσοφικής η Λιάνα επιστράτευσε θεούς και δαίμονες να μπει στη δημοσιογραφία. Η μητέρα της εξόρκισε τη μακαρίτισσα σύζυγό μου να με πείσει να τη δεχθώ στην «Απογευματινή» που από το 1975 διηύθυνα. Ξαφνιάστηκα με τις γνώσεις, τη ζωντάνια και το πάθος του κοριτσιού για τη δημοσιογραφία. Ριψοκινδύνευσα να τη στείλω στη φλεγόμενη Τεχεράνη του Χομεϊνί. Τα κατάφερε θαυμάσια. Η δημοσιογραφική πορεία της συνεχίζεται από τότε θριαμβευτικά. Η Λιάνα Κανέλλη είναι σήμερα η πιο περιζήτητη τηλεοπτική σχολιάστρια, έστω και αν κάποτε... τις τρώει!

4. ΗΛΘΕ στην εφημερίδα, άβγαλτη, φτωχούλα αλλά θαρραλέα και αποφασισμένη να πετύχει. «Θα ξεκινήσω όπως μου πείτε, ακόμη και σαν καθαρίστρια, έχω ένα παιδί, θα το μεγαλώσω ο κόσμος να χαλάσει... Πάρτε αυτό το στίχο μου να ιδείτε πώς γράφω...». Η πρώτη δοκιμασία της ήταν μια αποστολή στην Κέρκυρα, όπου αποκάλυψε το βούρκο στον οποίο ήταν βουτηγμένη η νεολαία. Εγινε μια πολύκροτη δίκη και η Μαλβίνα (για την αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη μιλάμε) θριάμβευσε. Εκτοτε έγινε το πιο δημοφιλές πρόσωπο στο ραδιόφωνο. Και ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση...

5. Ο ΙΔΙΟΣ θα το διαβάσει για πρώτη φορά. Ημουν διευθυντής της «Μεσημβρινής» όταν μια μέρα του ’89 με ζήτησε στο τηλέφωνο ο Μοσχοβίτης, πρωτομάστορας της ενημέρωσης του MEGA: «Χρήστο, στήνω την υπηρεσία ειδήσεων, θέλω ένα νέο μορφωμένο και ευπαρουσίαστο να μεταδίδει ειδήσεις, έχεις;», «Εχω έναν αλλά είναι... ακριβούτσικος»!.. «Δηλαδή;», «Δηλαδή εδώ του δίνουμε 400.000 το μήνα» (είπα ψέμα, ήταν άμισθος). «Καλά θα ιδούμε, στείλε τον για δοκιμαστικό». Πήγε ο Νίκος, του άρεσε του Ιάσονα, τον προσέλαβε αμέσως, με πήρε στο τηλέφωνο για να μου πει: «Ρε φίλε, δεν θα του δώσω 400 χιλιάρικα, θα του δώσω 399, να μη σας περάσει!..»... Με τα χρόνια ο Νίκος Χατζηνικολάου έγινε ο πρώτος δημοσιογράφος της χώρας, αλλά και από τους λίγους που τιμούν τους δασκάλους τους...

6. Ο ΚΑΠΕΤΑΝ Γιάννης δεν ήθελε να κακοπάθει η κορούλα του η Σοφία με περιπέτειες όπως αυτός. Εκείνη ήθελε να ακολουθήσει τα βήματά του πάση θυσία. Κάναμε «συνωμοσία», την πήρα στα «Επίκαιρα», εν συνεχεία στον «Ελεύθερο Τύπο» (όπως και το άλλο ταλέντο, την Αγγελική Νικολούλη), ανέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια, έγινε ξακουστή, πέρασε στην πολιτική, είναι σήμερα κορυφαία βουλευτής, αλλά το δημοσιογραφικό μεράκι δεν της φεύγει ποτέ. Εκδίδει ηλεκτρονική εφημερίδα και είναι περιζήτητη στα κανάλια. Αγαπάει το δάσκαλό της και... τον βαστάει από το χέρι μην πέσει και σαραβαλιαστεί... Δεν ξέρει η Σοφία Βούλτεψη ότι στο δάσκαλό της απαγορεύεται να «φύγει» προτού μια από τις αριστούχες μαθήτριές του, η πιο ταλαντούχα, κερδίσει το Νόμπελ της Λογοτεχνίας, όπως έχει ορκισθεί...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Τα Ελληνόπουλα, σχεδόν όλα τα Ελληνόπουλα, έχουν κάποιο κρυφό ταλέντο που «κοιμάται». Στους δασκάλους τους απόκειται να το ανακαλύψουν, να το βγάλουν στο φως και να ρίξουν το μαθητή στη μάχη της υπεροχής...

ΣΗΜΕΡΑ, εκτός από επαγγελματικό, είναι ΚΑΙ εθνικό χρέος!..

ΥΓ.: Με το σημερινό άρθρο αποχαιρετώ λόγω διακοπών τους αναγνώστες που με τιμούν, ευχαριστώ θερμά εκείνους που μου γράφουν (επαινετικά ή επικριτικά) και εύχομαι σε όλους καλές διακοπές, με τη δέσμευση να επανέλθω στα καθήκοντά μου την Κυριακή 5 Αυγούστου.