Τώρα που τελείωσαν οι εκλογές, θα πρέπει να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις και κάποιες παραδοχές. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός της χώρας μας ήταν 9.904286 κάτοικοι, oι εγγεγραμμένοι, όμως, στους εκλογικούς καταλόγους ήταν 10.088.325. Αν, μάλιστα, λάβει κανείς υπόψη του το γεγονός ότι οι κάτω των 17 ετών (οι οποίοι υπερβαίνουν τα δύο εκατομμύρια) δεν ψηφίζουν, τότε έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα που δεν το λύνουν οι ομογενείς. Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί και κάνει όσα ονειρεύεται μια δεξιά κυβέρνηση χωρίς κόπο και χωρίς πολιτικούς κραδασμούς. Αντιλαμβάνομαι, επίσης, ότι ενώ στη χώρα μας υπερτερούν οι δεξιοί -φιλελεύθεροι- σταματήσαμε να έχουμε καθαρές δεξιές κυβερνήσεις. Η φοβία σε συνδυασμό με την παραδοχή πολιτικής ενοχής αποτελούν τα δύο βασικά συστατικά που οδηγούν τη Δεξιά πολλές φορές σε πολιτικά «κολάζ» πολλών «ζωγράφων». Και ως γνωστόν οι πίνακες κολάζ πολλών ζωγράφων ποτέ δεν βρίσκουν αγοραστές. Δυστυχώς, τα μπαλώματα πάντα θα είναι μπαλώματα. Η χώρα μας χρειάζεται μια κοινωνική επανάσταση που θα συνοδεύεται από ένα κοινωνικό συμβόλαιο τιμής της πολιτικής ηγεσίας. Δυστυχώς, ο παγιδευμένος λαός αρκείται σε έναν ανούσιο ρεβανσισμό και το μόνο που κάνει είναι να καταψηφίζει, σχεδόν νομοτελειακά, τις δικές του επιλογές, όπως τουλάχιστον έχει αποδειχθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Η νέα κυβέρνηση, στην οποία όλοι θα πρέπει να ευχηθούμε καλή επιτυχία, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και η επίλυσή τους απαιτεί γνώσεις και εμπειρία και όχι απλώς ενθουσιασμό. Η μείωση της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων είναι καλή, αλλά η απόδοση είναι πέντε φορές υψηλότερη απ’ ό,τι η αντίστοιχη απόδοση των πορτογαλικών. Η Εθνική Τράπεζα, για να αντλήσει από τις διεθνείς αγορές 400 εκατ. ευρώ, αναγκάστηκε να πληρώσει επιτόκιο 8,25%, ενώ η Τράπεζα Πειραιώς, που άντλησε 300 εκατ. ευρώ, πλήρωσε επιτόκιο 9,75%. Λυπάμαι, αλλά θα το πω ξανά: Ο δρόμος για την εξυγίανση των τραπεζών είναι πολύ μεγάλος. Και χωρίς τράπεζες, επενδύσεις δεν γίνονται. Από κοντά, φυσικά, έχουμε τον κύριο Ρέγκλινγκ και την κυρία Μέρκελ που επεσήμαναν ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τις προσδοκίες μείωσης του πλεονάσματος, το οποίο, μάλιστα, σε περίπτωση που εφαρμοστούν οι προεκλογικές εξαγγελίες, δεν θα είναι 3,5% αλλά 5,7%!