Το μοναδικό κόκκινο χρώμα -σήμα κατατεθέν της ιαπωνικής μάρκας- γέμισε το κάδρο μου. Με την ευελιξία που δίνουν η συνεχής άσκηση και τα σπορ, χώθηκα στο χαμηλό κάθισμα. Οι ελάχιστες ρυθμίσεις του καθίσματος είναι η πρώτη μου παρατήρηση. Ο όρoς «άνεση» έχει διαγραφεί από το πρόγραμμα του θρυλικού αυτοκινήτου, μόλις σχεδιάστηκε, πριν από πολλές δεκαετίες.

Μικρό τιμόνι στη σωστή θέση. Πεντάλ με αγωνιστική αίσθηση. Κοντά στο δεξί χέρι ο σωστά μελετημένος λεβιές ταχυτήτων. Πάτησα το μπουτόν και το ιαπωνικό μοτέρ ξύπνησε με έναν ευχάριστο βρυχηθμό. Ανυπομονώντας να γευθώ τη χαρά της οδήγησης, πάτησα βαθιά το γκάζι. Σε χιλιοστά του δευτερολέπτου ξέχασα την άνεση, τη λανθασμένη θέση των ποτηροθηκών και την έλλειψη χώρου για να βάλω την ταμπλέτα.

Τέζα η πρώτη, καρφώνω τη δεύτερη σχέση και περνάω στην τρίτη πράξη, για να παίξω μαζί του. Δείχνει να απολαμβάνει την πίεση, να αναζητεί τον γυαλισμένο δρόμο για να διώξει την ουρά του και να περιμένει την επομένη πρόκληση.

Ειλικρινά, το απόλαυσα, σε διαδρομές στον Υμηττό, στο Σούνιο και στη Βουλιαγμένη. Οι 132 ατίθασοι ίπποι είναι το δώρο της μάρκας στον ετοιμοπόλεμο οδηγό. Τα 8,3’’ περνούν σαν νεράκι μέχρι το κοντέρ να δείξει τα πρώτα 100 χλμ./ώρα. Η τελική των 204 χλμ./ώρα είναι μια ακόμη πρόκληση μόνο για τον τέλειο αυτοκινητόδρομο, που ακόμη δεν έχουμε στην Ελλάδα. Παρά τις αμαρτίες με το γκάζι, έκαψε μόνο 8,8 λίτρα/100 χλμ.

Μόλις ο ήλιος μείωσε την επιθετικότητά του, άνοιξα την οροφή. Η αίσθηση μοναδική, ήρθε σε 13’’. Ο αέρας στο πρόσωπό μου και το μοτέρ να ουρλιάζει συνεχώς. Τέρμα το εκπληκτικό ηχοσύστημα Bose με τα 9 ηχεία, για να φτάνουν στην άκρη του δρόμου τα τραγούδια που υμνούν την αυτοκίνηση.

Αν έχετε 36.739 ευρώ και είστε θιασώτης της οδηγικής απόλαυσης, να το αποκτήσετε. Μην το πουλήσετε όταν περάσουν τα χρόνια, είναι σαν το ακριβό ρολόι που έχετε βάλει στο μάτι και, μόλις το φορέσετε στον καρπό σας, θα γίνει ένα με εσάς. Το Mazda MX-5 δεν το αποχωρίζεσαι ποτέ, το απολαμβάνεις για πάντα.