Σε «αγκάθι» που απειλεί να πληγώσει θανάσιμα τη συνοχή των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξελίσσεται το προσφυγικό. Δημιουργεί χώρες δύο κατηγοριών. Διχάζει λαούς, ταλαιπωρεί κοινωνίες, απορρυθμίζει κυβερνήσεις. Ταυτόχρονα «ξυπνά» το θηρίο του εθνικισμού, που βρίσκει την ευκαιρία να υποσκάψει τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Οι σειρήνες του κινδύνου ήδη έχουν ηχήσει από τον Βορρά έως τον Νότο, αλλά οι ηγέτες της Ευρώπης κάνουν ότι δεν ακούν. Χάνουν χρόνο «μπερδεμένοι» στη διαδικασία των διαπιστώσεων και στις σκοπιμότητες. Επιλέγουν τη σιωπή και σκόπιμα καθυστερούν για να αποφύγουν την αναμέτρηση φοβούμενοι την ήττα. Ελίσσονται στο παρασκήνιο για να διατηρήσουν, έστω και για λίγο ακόμα, τον τίτλο του ηγεμόνα σε μια «αυτοκρατορία» που κλυδωνίζεται και κινδυνεύει με κατάρρευση.

Σε αυτό το γκρίζο περιβάλλον στο Βερολίνο αυξάνονται όσοι μιλούν για αποτυχία της ευρωπαϊκής προσφυγικής πολιτικής και είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη τοποθέτηση της Αγκελα Μέρκελ ότι «το προσφυγικό είναι ένα θέμα που μπορεί να καταλήξει σε καθοριστικό για το μέλλον της Ευρώπης». Πιο ξεκάθαρο μήνυμα δεν θα μπορούσε να στείλει προς όλους η Γερμανίδα καγκελάριος, η οποία όμως θα ήταν περισσότερο χρήσιμη αν αντί για χρησμούς και «προφητείες» προωθούσε λύσεις. Την ίδια ώρα η Ρώμη συνεχίζει τις επιθέσεις της κατά των Ευρωπαϊκής Ενωσης και «μαγειρεύει» συμμαχίες με στόχο να αλλάξουν οι ισορροπίες στο Ευρωκοινοβούλιο, φέρνοντας στο προσκήνιο σενάρια για τη δημιουργία μιας Ευρώπης των εθνών. Παράλληλα σε Σουηδία, Ουγγαρία, Πολωνία και Αυστρία τα κόμματα της ακροδεξιάς σημειώνουν αλματώδη άνοδο χρησιμοποιώντας ως απειλή των κοινωνιών το προσφυγικό. Εδώ αξίζει να υπογραμμιστεί ότι οι παραπάνω χώρες είναι από αυτές που δεν έχουν δεχθεί ούτε έναν πρόσφυγα από την Ελλάδα στο πλαίσιο του προγράμματος μετεγκατάστασης της Ε.Ε.!

Και το συμπέρασμα που προκύπτει από όλα αυτά; Στη φοβισμένη Ευρώπη τα τελευταία χρόνια «ξεφυτρώνουν» ολοένα και περισσότερα κόμματα που κάνουν σημαία το προσφυγικό. Που επενδύουν στον τρόμο για να κερδίσουν ψηφοφόρους και ταυτόχρονα να «πριονίσουν» τον κορμό της Ενωμένης Ευρώπης.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχει προσφυγική κρίση, ούτε το ότι θα γίνει πιο έντονη και πιο επικίνδυνη όσο δεν λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των αιτιών που την προκαλούν. Ομως, αυτή η κρίση δεν έχει πλήξει τις χώρες του Βορρά σε τέτοιο βαθμό που να προκαλείται πανικός στις κοινωνίες. Αντίθετα, στην Ελλάδα το πρόβλημα ολοένα και διογκώνεται γιατί εγκλωβίζονται κυρίως στα νησιά χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες για τους οποίους η χώρα μας δεν είναι ο τελικός προορισμός. Ολοι θέλουν να φύγουν, αλλά οι διαδικασίες που έχουν εφεύρει και επιβάλει οι Ευρωπαίοι έχουν μετατρέψει τη χώρα σε μια απέραντη «φυλακή» και σε παράδειγμα που χρησιμοποιούν οι εθνικιστές για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, να προωθήσουν τις ιδέες τους και να προσελκύσουν υποστηρικτές.

Σε αυτό το απροσδιόριστο ευρωπαϊκό σκηνικό, όπου το προσφυγικό ζήτημα ξεπερνά τα όρια του κοινωνικού προβλήματος και αποκτά έντονες πολιτικές διαστάσεις, η χώρα μας πρέπει να φωνάξει πιο δυνατά για να ακουστεί σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κρατά «ομήρους» χιλιάδες πρόσφυγες μόνο και μόνο για να μην ενοχληθούν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι και εταίροι. Οπως επίσης και ότι οι Ελληνες δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν το παιχνίδι εκείνων των σκοτεινών δυνάμεων που θέλουν με αφορμή το προσφυγικό να γυρίσουν τον χρόνο πίσω στην Ευρώπη. Εκείνων των δυνάμεων που επιδιώκουν να διχάσουν και στη συνέχεια να ανάψουν το φιτίλι της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.