Quantcast

Ωρες ευθύνης για όλους

Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις περιλαμβάνει η ατζέντα της νέας χρονιάς και γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης θα ανέβουν κατακόρυφα. Το πολιτικό σκηνικό προβλέπεται ότι θα πάρει φωτιά και οι χιλιάδες υποψήφιοι τοπικών, εθνικών και ευρωεκλογών ολημερίς και ολονυχτίς θα τσακώνονται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για να κερδίσουν τις εντυπώσεις και μια θέση στο μεγάλο κάδρο της εξουσίας.

Σκάνδαλο -υπαρκτά ή μη-, μνημόνια, μέτρα, παροχές, προσλήψεις και εθνικά θέματα θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Δηλαδή, για μια ακόμη φορά θα ειπωθούν τα ίδια και θα ακουστούν οι ίδιες υποσχέσεις. Το μόνο που προβλέπεται να αλλάξει από τις προηγούμενες προεκλογικές μάχες είναι οι αριθμοί. Πόσο θα μειώσει ο ένας ή ο άλλος τους φόρους και τις εισφορές. Πόσες προσλήψεις θα κάνουν στο Δημόσιο και πόσο θα αυξήσουν τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, ίδια τα πρόσωπα, ίδια και τα συνθήματα!

Κι όμως, το 2019 αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία και ταυτόχρονα πρόκληση για τη χώρα, τους πολίτες και τους πολιτικούς. Αρκεί οι τελευταίοι να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και να αντιληφθούν τις αλλαγές που συντελούνται στον παγκόσμιο χάρτη. Αρκεί να βάλουν στην πολιτική τους ατζέντα και νέα κεφάλαια, όπως, για παράδειγμα, το δημογραφικό και την κλιματική αλλαγή. Δύο ζητήματα που επί δεκαετίες «σιγοβράζουν» και πλέον, όπως όλα δείχνουν, πλησιάζει απειλητικά η ώρα της έκρηξής τους. Πλησιάζει η ώρα του μεγάλου εφιάλτη εάν δεν ληφθούν άμεσα γενναία, ριζοσπαστικά και κυρίως αποτελεσματικά μέτρα τόσο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης όσο και στις περιφέρειες και τους δήμους που πρέπει να πρωτοστατήσουν στη διαμόρφωση της «νέας εποχής» για τη χώρα.

Οι προβλέψεις για τη μείωση του πληθυσμού και την καταστροφή του περιβάλλοντος δεν επιτρέπουν αισιοδοξία και εφησυχασμό. Οι επιστήμονες έχουν εδώ και χρόνια χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου. Εχουν σημάνει συναγερμό, αλλά οι αρμόδιοι κωφεύουν. Αδιαφορούν προκλητικά και κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Το 2019 πρέπει να είναι η χρονιά έναρξης ενός διμέτωπου αγώνα για τη σωτηρία της χώρας. Οχι από τα μνημόνια και τους δανειστές, αλλά τόσο από τη γήρανση και τη συρρίκνωση του πληθυσμού, όσο και από τις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, οι οποίες είναι ήδη ορατές για όσους, φυσικά, θέλουν να βλέπουν την απτή πραγματικότητα και όχι την εικονική που παρουσιάζουν οι αρμόδιοι. Το 2019 πρέπει να αποτελέσει τη χρονιά-σταθμό που πολιτικοί και πολίτες θα συμμαχήσουν για έναν εθνικό σκοπό που ξεπερνά κόμματα και παρατάξεις.

Σε αυτόν τον αγώνα, που πρέπει να χαρακτηριστεί αγώνας επιβίωσης, οφείλουν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή και οι υποψήφιοι «τοπικοί άρχοντες». Οσοι διεκδικούν τον τίτλο του «πρώτου πολίτη» στον τόπο τους. Οσοι επιδιώκουν να γίνουν περιφερειάρχες ή δήμαρχοι επειδή θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία και όχι να χρησιμοποιήσουν το αξίωμά τους για μια λαμπρή καριέρα στην πολιτική. Ολοι οι υποψήφιοι «σωτήρες» του τόπου οφείλουν να βάλουν την προστασία του περιβάλλοντος στην κορυφή της προεκλογικής τους ατζέντας. Οχι επειδή είναι μόδα και θα φέρει ψήφους, αλλά επειδή είναι υποχρέωση όλων να βοηθήσουν για να κλείσουν οι «πληγές» που προκάλεσαν, ηθελημένα ή όχι, οι άνθρωποι. Οφείλουν να προτείνουν μέτρα και δράσεις ουσίας για να περιοριστεί το μέγεθος της καταστροφής που επέρχεται εξαιτίας της άγνοιας και της αδιαφορίας. Το περιβάλλον χρειάζεται σεβασμό και προστασία και αυτό πρέπει να είναι το κυρίαρχο μήνυμα των υποψηφίων, που ήδη έχουν αρχίσει να χτυπούν τις πόρτες των ψηφοφόρων, αλλά και η απαίτηση των πολιτών.

Για τον περιορισμό των αρνητικών επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή απαιτούνται τολμηρές πρωτοβουλίες και σύγκρουση με τα συμφέροντα για να ξεριζωθούν οι καταστροφικές συνήθειες. Χρειάζονται επενδύσεις για την αποκατάσταση της ζημιάς που έχει συντελεστεί. Επενδύσεις που παράλληλα θα λειτουργήσουν σαν ατμομηχανή στην προσπάθεια να ορθοποδήσει η οικονομία και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ώστε να σταματήσει επιτέλους η πολιτική των επιδομάτων και των εορταστικών «μποναμάδων».