Η πρόσφατη τραγωδία στη Χαλκιδική και οι πρωτοφανείς καταστροφές σε δεκάδες άλλες περιοχές της χώρας εξαιτίας των ακραίων καιρικών φαινομένων αποτελούν μία ακόμη απόδειξη ότι η κλιματική αλλαγή και οι επιπτώσεις της μας αφορούν όλους. Ισχυρούς και ανίσχυρους! Πλούσιους και φτωχούς!

Απέδειξαν ότι η χώρα είναι απροετοίμαστη και οι πολίτες απροστάτευτοι. Απέδειξαν, επίσης, ότι μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονταν τη σοβαρότητα των επισημάνσεων από τους επιστήμονες, αλλά, αντίθετα, τις χαρακτήριζαν γραφικότητες και υπερβολές που άνευ λόγου προκαλούσαν ανησυχία στην κοινωνία. Για τους πολιτικούς μας, οι ειδικοί κινδυνολογούσαν, ενώ οι ίδιοι διεκδικούσαν τον τίτλο που παντογνώστη!

Η Ευρώπη, έστω και σε επίπεδο γραφειοκρατίας, ενεργοποιείται και έχει τοποθετήσει την προστασία του περιβάλλοντος ψηλά στην ατζέντα των θεμάτων της. Μάλιστα, για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη στηρίζει τη στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και στην εγκατάλειψη του ρυπογόνου λιγνίτη.

Αρκούν, όμως, μόνο αυτά για να αποτραπεί η καταστροφή; Προφανώς και όχι! Χρειάζονται ριζοσπαστικές πολιτικές και στοχευμένα μέτρα τόσο για την προστασία του πλανήτη όσο και για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων που προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Χρειάζονται κεντρικές ευρωπαϊκές παρεμβάσεις με συγκεκριμένο σχέδιο που θα υιοθετηθεί και θα εφαρμοστεί από τις τοπικές κυβερνήσεις.

Σε χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία, έχει ήδη ξεκινήσει ο διάλογος για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον τουρισμό και στον αγροτικό τομέα. Ανησυχούν για την επόμενη ημέρα και προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν ή να περιορίσουν τη ζημιά. Αντίθετα, στη χώρα μας οι αρμόδιοι κρύβουν το πρόβλημα «κάτω από το χαλί». Αγνοούν ή δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις επισημάνσεις ότι, στο κοντινό μέλλον, ιδιαίτερα οι μεγάλες πόλεις θα γίνουν άκρως επικίνδυνες για τους πολίτες. Οτι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα εξαφανίσει παραλίες και θα απειλήσει παράκτιους οικισμούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τουριστική βιομηχανία. Οτι καλλιεργήσιμες εκτάσεις κινδυνεύουν με ερημοποίηση, θέτοντας σε κίνδυνο την αγροτική παραγωγή και ωθώντας ταυτόχρονα χιλιάδες πολίτες να «μεταναστεύσουν» στα αστικά κέντρα.

Η χώρα είναι απροετοίμαστη απέναντι και σε αυτόν τον κίνδυνο. Ο πολιτικός κόσμος, ακόμα και στο παρά πέντε, ασχολείται με τις καρέκλες και τα οφίτσια, ενώ η πλειονότητα των πολιτών, αντί να διαμαρτύρεται για την έλλειψη εθνικού σχεδιασμού, «προσεύχεται» να μη βρεθεί στη «δίνη του κυκλώνα». Την ίδια ώρα που πληθαίνουν οι επιστήμονες που τονίζουν ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα τα επόμενα χρόνια θα εμφανίζονται συχνότερα και θα «χτυπούν» με μεγαλύτερη ένταση τη Μεσόγειο και φυσικά την Ελλάδα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν πρόσφατες δηλώσεις του ακαδημαϊκού Χρήστου Ζερεφού, ο οποίος επισημαίνει ότι στις αρχές του 20οθ αιώνα είχαμε στην Ελλάδα δυο καύσωνες κάθε 30 χρόνια, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια έχουν συμβεί 15 καύσωνες, όπως επίσης και ότι το ίδιο χρονικό διάστημα η ραγδαιότητα των ακραίων βροχοπτώσεων στην Αττική έχει αυξηθεί πάνω από 20%.

Επειδή ο χρόνος είναι πολύτιμος, πολίτες και πολιτικοί οφείλουν να «συμμαχήσουν» σε μια κοινή προσπάθεια για τον περιορισμό των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Οι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν πως η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία της ίδιας της ζωής και να συμμορφωθούν σταματώντας τις αυθαιρεσίες, ενώ οι πολιτικοί από την πλευρά τους έχουν την ευθύνη, χρησιμοποιώντας όλα τα πρόσφορα μέσα, να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία. Να ενισχύσουν με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος την περιβαλλοντική εκπαίδευση. Να θεσμοθετήσουν γενναία φορολογικά κίνητρα για όσες επιχειρήσεις επιλέγουν να στραφούν σε τρόπους λειτουργίας περισσότερο φιλικούς προς το περιβάλλον, αλλά και για όσες με δικές τους δαπάνες προσφέρονται να «υιοθετήσουν» ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές για να τις προστατεύσουν από την καταστροφή. Να προχωρήσουν -σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση- στην προώθηση, με κίνητρα, της ανακύκλωσης και της αύξησης του πρασίνου στις πόλεις. Να προετοιμάσουν την οικονομία για να αντέξει τους κλυδωνισμούς μιας ενδεχόμενης παγκόσμιας κρίσης που θα οφείλεται στην κλιματική αλλαγή. Να σχεδιάσουν τη διαχείριση νέων μεταναστευτικών ροών από περιοχές όπου οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να επιβιώσουν εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων.

Το στοίχημα για όλους είναι να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος, γιατί οι καθυστερήσεις και οι αναβολές πληρώνονται, δυστυχώς, και με ανθρώπινες ζωές!