ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ δύο - τρεις εβδομάδες θα είναι οι κρισιμότερες της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας.
ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ δύο - τρεις εβδομάδες θα είναι οι κρισιμότερες της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Στη διάρκειά τους θα κριθεί, σε μεγάλο βαθμό, το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της χώρας. Θα κριθεί, δηλαδή, το... βάθος του κουρέματος όχι μόνον του δημοσίου χρέους, αλλά και της εθνικής μας κυριαρχίας! Οπως επίσης, θα κριθεί και το πόσες και ποιες συνέπειες θα έχει η επικείμενη «ελεγχόμενη» χρεωκοπία στη ζωή και στην καθημερινότητα των Ελλήνων. Γιατί, βέβαια, το κύριο μέλημα των δανειστών μας σήμερα δεν είναι να προστατεύσουν τα εισοδήματα και το ήδη εξαιρετικά συμπιεσμένο επίπεδο διαβίωσης των φτωχών νοικοκυριών στον τόπο μας, αλλά να περιορίσουν τους μετασεισμούς που θα προκληθούν από το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους στην ευρωπαϊκή οικονομία και ιδίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των χωρών τους...
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ αποκλειστική συνέντευξη στην «R» του αντιπροέδρου των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών κ. Μίκαελ Φουκς -του υπαρχηγού δηλαδή της Μέρκελ- είναι άκρως αποκαλυπτική. Ο κορυφαίος Γερμανός πολιτικός δηλώνει ότι η χώρα μας «είναι πολύ κοντά σε μια χρεωκοπία», ότι δεν είναι πεπεισμένος πως «η παραμονή της στην ευρωζώνη είναι η καλύτερη μακροπρόθεσμη λύση για την ίδια» και ότι «κάθε φορά που η τρόικα έρχεται στην Ελλάδα ανακαλύπτει νέα πράγματα». Παράλληλα, στέλνει προς τους Ελληνες σκληρό μήνυμα για την επόμενη μέρα των ευρωπαϊκών αποφάσεων της 18ης Οκτωβρίου: «Δεν μπορούμε -δηλώνει- να συμφωνήσουμε σε ένα κούρεμα, χωρίς κανόνες και κανονισμούς γι’ αυτό, γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να δώσει κάτι, όπως μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, τουλάχιστον προσωρινά»... Και για όποιον δεν κατάλαβε, ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CDU της κ. Μέρκελ εξηγεί: «Αυτό σημαίνει πως κάποιος πρέπει να ελέγχει πως δεν πρόκειται να δημιουργηθούν στο μέλλον ξανά, αυτά τα προβλήματα»...
ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ αυτές δεν είναι τυχαίες. Το Βερολίνο, όπως θα διαβάσετε στο ρεπορτάζ του Β. Σκουρή, προορίζει για τη θέση του υπερπρωθυπουργού-ελεγκτή της χώρας μας, που περιγράφει ο κ. Φουκς, τον κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, ο οποίος βρίσκεται ήδη εδώ, ως επικεφαλής της ομάδας εμπειρογνωμόνων που έχει αναλάβει να συμβάλει στην ενίσχυση της απορροφητικότητας των κοινοτικών κονδυλίων και στη βελτίωση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης. Ο κ. Ράιχενμπαχ δεν αποκλείεται, λοιπόν, να αναλάβει, μετά την επικείμενη αναδιάρθρωση του χρέους μας, και τον ρόλο του σύνδικου της πτώχευσης, για να βάλει... τάξη στο χάος! Και βέβαια, η παρουσία στην Αθήνα ενός κομισάριου που κατ’ ουσίαν θα προΐσταται του πρωθυπουργού, καθώς θα τον ελέγχει, σημαίνει το τέλος της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας μας. Σημειώστε ότι και το τραπεζικό μας σύστημα, αν χρειαστεί να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, πράγμα λίαν πιθανό, θα κρατικοποιηθεί και θα τεθεί υπό την υψηλή εποπτεία ενός υπερεπιτρόπου, που όλα δείχνουν ότι θα είναι ο κ. Μπομπ Τράα - εκπρόσωπος σήμερα του ΔΝΤ στην Αθήνα...
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι το «κούρεμα» του χρέους μας, που μπορεί να υπερβεί τελικά το 50%, θα συνοδευτεί από επώδυνο, βαθύ «κούρεμα» της εθνικής μας κυριαρχίας. Και είναι επίσης βέβαιο ότι οδηγούμαστε, υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών μας, σε μαζική εκποίηση δημόσιας περιουσίας, στη χειρότερη δυνατή στιγμή και με τον χειρότερο δυνατό τρόπο! Το τιμόνι της χώρας και τα ασημικά της περνούν ουσιαστικά σε ξένα χέρια. Και το πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε σε αυτή την εθνική τραγωδία όχι μόνον δεν συνεννοείται και δεν συνεργάζεται, για να αντιδράσει και να ανακόψει τις δραματικές αυτές εξελίξεις, αλλά, αντίθετα μάλιστα, συνεχίζει να δρα και να λειτουργεί με τον ίδιο εκείνο παλαιοκομματικό και ξεπερασμένο τρόπο, που δημιούργησε τα προβλήματα και υπονόμευσε την πορεία της χώρας. Το μεγαλύτερο τμήμα του πολιτικού μας προσωπικού εξακολουθεί, ακόμη και στο παρά πέντε της εθνικής κατάρρευσης, να βάζει μπροστά από το συμφέρον της πατρίδας το συμφέρον του κόμματος ή ακόμη και το προσωπικό συμφέρον... Την καρέκλα και την κουτάλα! Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αλλάξουν... περπατησιά; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο λαός και η ιστορία σύντομα θα τους «δικάσουν» για τη σημερινή τους στάση; Δεν ακούν την υπόκωφη βοή της λαϊκής οργής; Δεν αντιλαμβάνονται ότι το επόμενο «κούρεμα» θα είναι το δικό τους;