Οργισμένη είναι η αντίδραση του πρώην υπουργού ΠΑιδφείας και Θρησκευμάτων κ. Γαβρόγλου, μετά την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τις αποφάσεις του με τις οποίες καθορίσθηκαν τα προγράμματα σπουδών των θρησκευτικών Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου.
Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης και το μάθημα να απευθύνεται αποκλειστικά στους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές.
Επισημαίνεται δε ότι οι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι μαθητές έχουν δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα με την υποβολή σχετικής δήλωσης, η οποία θα μπορούσε να γίνει με μόνη την επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης.
Όσον αφορά στην Πολιτεία, αυτή οφείλει, εφόσον συγκεντρώνεται ικανός αριθμός μαθητών που απαλλάσσονται, να προβλέψει τη διδασκαλία ισότιμου μαθήματος προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος «ελεύθερης ώρας».
Υπ. Παιδείας: Θα αναμορφώσουμε το πρόγραμμα
Θα προβούμε «στις ενδεδειγμένες ενέργειες για την αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών» αναφέρει το υπουργείο Παιδείας σχετικά με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικές τις αλλαγές που έγιναν από τον πρώην υπουργό Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου.
Γαβρόγλου: «Πίσω ολοταχώς -πολύ, όμως, πίσω»
«Πίσω ολοταχώς -πολύ, όμως, πίσω», είναι η επικεφαλίδα δήλωσης του πρώην υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστα Γαβρόγλου σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ για το μάθημα των θρησκευτικών
Στη δήλωσή του ο κ. Γαβρόγλου κάνει λόγο για «αναχρονισμό» σχολιάζοντας την απόφαση του ΣτΕ, τονίζοντας ότι «το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι πλέον μάθημα αλλά κατήχηση».
Η δήλωση Γαβρόγλου
«Η σημερινή απόφαση του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών είναι αναμφισβήτητα μια ιστορική απόφαση.
Καταργεί ολόκληρη την επιστημονική, παιδαγωγική και θεολογική εξέλιξη του μαθήματος μετά το 1974.
Καταργεί τη συνειδητή προσπάθεια χιλιάδων Θεολόγων να κατακτήσουν στη συνείδηση των συναδέλφων τους αλλά και των μαθητών όπως και στην καθημερινή παιδαγωγική πράξη την πραγματική επιστημονική και παιδαγωγική ισοτιμία του μαθήματος των Θρησκευτικών με τα άλλα μαθήματα του ωρολογίου προγράμματος.
Ακυρώνει τις προσπάθειες συνεννόησης με την Εκκλησία, όπου τα νέα προγράμματα σπουδών είχαν και την αποδοχή της Ιεραρχίας.
Υπονομεύει, τέλος, την καθιέρωση μιας κουλτούρας διαλόγου ανάμεσα σε επιστημονικούς και θρησκευτικούς φορείς, με γνώμονα πάντοτε ότι την τελική ευθύνη των μαθημάτων την έχει η Πολιτεία.
Το μάθημα των Θρησκευτικών, σύμφωνα με την σημερινή απόφαση του ΣτΕ, δεν είναι πλέον μάθημα αλλά κατήχηση.
Δεν είναι γνώση αλλά εξέταση για την πίστη των μαθητών και των γονιών τους. Ένα μάθημα που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι χρήσιμο και απολύτως απαραίτητο, μετατρέπεται πια επίσημα σε άκρως επικίνδυνο αναχρονισμό».
