Ενας από τους προμηθευτές του εν λόγω ιερέα, εφημέριου σήμερα στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων στα Βριλήσσια, μιλά στη Realnews φανερά σοκαρισμένος από την τροπή που πήρε η υπόθεση και αδυνατώντας να πιστέψει πως όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να παραμένει στο απυρόβλητο.

«Ετρωγε και έπινε στην υγειά των κορόιδων», λέει φανερά φορτισμένος ο επιχειρηματίας από τη Θεσσαλονίκη. «Ημουν προμηθευτής του. Συνεργαζόμασταν για χρόνια. Φτάσαμε στο σημείο να μου χρωστά 57.000 ευρώ. Προσπαθήσαμε να τον βοηθήσουμε, κάναμε αντικατάσταση επιταγών, γραμματίων, για να πάρουμε τα χρήματά μας. Λίγο πριν κλείσει το κατάστημα και εξαφανιστεί, μας απειλούσε για να στείλουμε την παραγγελία με το εμπόρευμα. Είχε και θράσος...».

Μια μέρα, όπως διηγείται ο καταγγέλλων, άκουσε τυχαία στο ραδιόφωνο ότι έμπορος από την Πάτρα έκλεισε σε ένα βράδυ την επιχείρησή του και με τη βοήθεια συγγενούς του μπήκε στις τάξεις της Εκκλησίας. «Από εκεί και πέρα, ο κύριος αυτός εξαφανίστηκε... Στραφήκαμε στα δικαστήρια. Μας έλεγαν ότι δεν είχαν πού να επιδώσουν τις κλήσεις. Δεν μπορούσαμε να τον βρούμε. Ψάχνοντας το όνομά του, φτάσαμε στην Καλλιθέα, σε έναν άλλον άνδρα, που τελικά δεν ήταν αυτός. Δεν “δάγκωσε” μόνο εμένα, αλλά πολύ κόσμο. Δυστυχώς, δεν βγάλαμε άκρη. Είχαμε φτάσει να πληρώνουμε δικαστικά έξοδα αντί να πάρουμε τα λεφτά μας. Αφήσαμε την υπόθεση, αλλά αυτό το πράγμα με έτρωγε μέσα μου».

Του φιλούσαν το χέρι

Αναζητώντας το όνομα στο διαδίκτυο, ο επιχειρηματίας από τη Θεσσαλονίκη έπεσε πάνω στην εικόνα ενός ιερέα. Ο ίδιος λέει ότι δεν πήγε το μυαλό του ότι ήταν ο πελάτης του, αλλά ο συγγενής του που τον βοήθησε να γίνει ιερέας, όπως είχε ακούσει. «Ψάξαμε, τον βρήκαμε και δώσαμε ραντεβού στο νεκροταφείο Χαλανδρίου ημέρα Σάββατο. Στην αρχή του λέω: “Πάτερ, ψάχνω τον τάδε, που νομίζω ότι πρέπει να είναι συγγενής σας”. Δεν κατάλαβα ότι ήταν αυτός. Τον είχα δει μόνο μία φορά. Ολη η συνεργασία γινόταν μέσω αντιπροσώπου. Μου λέει: “Δεν μπορώ να σου πω ψέματα, φοράω το πετραχήλι. Εγώ είμαι αυτός που ψάχνεις”. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν ήρθε μια κυρία, του φίλησε το χέρι και του ζήτησε να κάνει έναν αγιασμό».

Από εκεί και πέρα, όπως περιγράφει το θύμα στην «R», άρχισαν τα... παρακαλετά. «Μου έλεγε ‘‘έχω έξι παιδιά, να σου τα δίνω λίγα-λίγα’’ και στο τέλος μού είπε ότι “δεν σου χρωστάω χρήματα. Από εσένα πήρα εμπορεύματα, τα οποία δεν τα πούλησα”. Τρελάθηκα... Του είπα ‘‘κανόνισε τι θα κάνεις να πάρω τα λεφτά μου’’. Εφτασε να μου πει ότι θα μου κάνει μήνυση, ότι τον απειλώ. Μέχρι σήμερα δεν έχω βγάλει άκρη. Και δεν είναι μόνο αυτός, είναι και η Εκκλησία που τον καλύπτει. Κανείς δεν ρώτησε γιατί αυτός ο άνθρωπος στα 50 του χρόνια έγινε παπάς; Κανείς δεν διερωτήθηκε αν έχει ποινικό μητρώο; Και μέχρι σήμερα τον δικαιολογούν», καταλήγει.

Από την πλευρά της, η δικηγόρος του επιχειρηματία από τη Θεσσαλονίκη, Ανθούλα Ανάσογλου, σχολιάζει ότι ο εν λόγω άνθρωπος κρύφτηκε πίσω από τα ράσα για να μην τον βρουν τα θύματά του. «Νομίζω ότι η κριτική και ιδιαίτερα η αυτοκριτική, όπως τη διδαχθήκαμε από τους αρχαίους προγόνους μας, θα πρέπει να συνδέεται και με τα έργα του ανθρώπου. Στην παρούσα υπόθεση βλέπουμε την αλλαγή του τρόπου ζωής ενός ανθρώπου, ο οποίος είτε από δόλο είτε από αμέλεια, λόγω κακών οικονομικών συγκυριών, οδηγεί την επιχείρησή του σε αδιέξοδο. Ομως, αδιαφορώντας για τους πιστωτές του, εξαφανίζεται στην κυριολεξία τουλάχιστον για μία δεκαετία και, μετά από προσωπική έρευνα του εντολέα μου, εντοπίζεται πλέον με άμφια να ιερουργεί», αναφέρει η Ανθ. Ανάσογλου. Και συνεχίζει: «Φυσικά, η μεταστροφή προς έναν καλύτερο δρόμο πάντα είναι θεμιτή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δημιουργεί εντυπώσεις προς ίδιον όφελος. Οι ανοιχτές πληγές του παρελθόντος δεν κλείνουν ούτε με ευχή ούτε με ευλογία. Επιτακτική ανάγκη είναι, λοιπόν, η αποκατάσταση της ζημιάς των θυμάτων. Ο ιερέας πρέπει να ζητήσει έμπρακτη συγχώρεση από τα θύματά του. Αυτή τη στιγμή ο εντολέας μου βρίσκεται σε επικοινωνία μαζί του -το τονίζω, με δικές του ενέργειες- και ευελπιστούμε σε μια τουλάχιστον σταδιακή αποκατάσταση της ζημιάς».