Δυο μήνες μετά την άγρια δολοφονία της Κυριακής, τελικά η ΕΔΕ ολοκληρώθηκε και επίσημα, όμως ο Συνήγορος του Πολίτη, στον οποίο κοινοποιήθηκε η έρευνα καθώς η συγκεκριμένη Ανεξάρτητη Αρχή λειτουργεί ως Εθνικός Μηχανισμός Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας, ζήτησε η ΕΔΕ να επιστραφεί πίσω στην Υποδιεύθυνση Διοικητικών Εξετάσεων, καθώς εντόπισε ότι η έρευνα χρειάζεται συμπλήρωση!
Αστυνομικές πηγές υποστηρίζουν ότι η έρευνα επέστρεψε πίσω γιατί ο Συνήγορος ζήτησε απλώς να προστεθούν κάποιες λεπτομέρειες τυπικού περιεχομένου. Ωστόσο, η μητέρα του θύματος, που μιλά αποκλειστικά στον ΑΝΤ1, δηλώνει θυμωμένη που 60ημέρες μετά την δολοφονία στην έρευνα εντοπίζονται παραλείψεις, ενώ με λόγια σπαρακτικά εκλιπαρεί οι Αρχές να ολοκληρώσουν την έρευνά τους ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Αναλυτικά η δήλωση της μητέρας της Κυριακής:
«Το ξέρω… Το καταλαβαίνω. Δυστυχώς όμως, δυστυχώς. Δυστυχώς, δεν θα ήθελα να συμβεί αυτό με τίποτα. Κάθε πρωί θέλω να της στείλω ένα μήνυμα, να της λέω, «καλημέρα». Πόσες φορές πήγε το δάχτυλο μου εκεί, στο τηλέφωνο της, να την πάρω τηλέφωνο, πολλές φορές…
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα πήγαινα σε εκείνη την Κυριακή που είχα πάει στο σπίτι της και μου έφτιαξε καφέ. Ήταν ο πιο ωραίος καφές που είχα πιει ποτέ στη ζωή μου. Εύχομαι να τελειώσει εδώ, να ήταν το παιδί μου το τελευταίο, το τελευταίο θύμα, η τελευταία γυναίκα. Να είμαι η τελευταία μάνα που κλαίει το παιδί της. Θέλω να είμαι η τελευταία μάνα που κλαίει το παιδί της! Καμία άλλη μάνα! Καμία άλλη μάνα, γιατί μόνο οι μανούλες καταλαβαίνουν, μόνο οι μαμάδες καταλαβαίνουν πόσο πολύ πονάει, πονάει πολύ…
Πονάει πολύ, παρά πολύ να «χάνεις» το παιδάκι σου… Θα ήθελα πολύ να την αγκαλιάσω… Γιατί ήταν αδυνατούλα και μικρούλα και θέλω να την αγκαλιάσω, να τη μυρίσω… Να τη μυρίσω θέλω, χάνω την μυρωδιά της. Παρακαλώ κάθε βράδυ την Παναγία, κάθε βράδυ παρακαλάω την Παναγία να μου την στείλει στον ύπνο μου έστω για ένα λεπτό…
Έστω για ένα λεπτό να μου πει, «μανούλα, δεν πόνεσα, ρε μαμά, δεν πόνεσα, δεν πόνεσα μαμά και νιώθω γαλήνη εδώ που είμαι, γιατί είμαι στην αγκαλιά της Παναγίας και προσέχω πολλά παιδάκια εδώ».
Μόνο μια μανούλα μπορεί να καταλάβει. Το πρώτο πράγμα όταν γεννιέται ένα παιδί, το πρώτο πράγμα που αναγνωρίζεις, που στο δίνουν στην αγκαλιά σου, είναι η μυρωδιά της. Η μυρωδιά της και το κλάμα της. Αυτά δεν θέλω να τα ξεχάσω ποτέ.
Θέλω να πω για αυτούς τους αστυνομικούς, για αυτούς εισαγγελικούς λειτουργούς, όποιοι κι αν αυτοί, να κάνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα, να κάνουν γρήγορα, να ανακουφιστώ τουλάχιστον. Να πω ότι τελείωσε. Πηγαίνω και χαϊδεύω τα μάρμαρα και λέω, «το κοριτσάκι μου, το παιδάκι μου είναι εδώ μέσα». Γιατί το παιδί μου να είναι εκεί; Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να τη βοηθήσει;
Εγώ αυτή τη στιγμή δεν είμαι και πολύ καλά, έχω βγει από το νοσοκομείο, την Ψυχιατρική Κλινική, είμαι με βαριά φάρμακα και αγωγή. Θυσιάστηκε για να μιλήσουν κι άλλες γυναίκες να πάρουν παραδείγματα. Να φοβηθούν, να πουν ότι, να μην μου συμβεί κι εμένα το ίδιο και να βγουν να μιλήσουν. Γιατί χρειάζεται πολύ θάρρος για μια γυναίκα να βγει και να καταγγείλει τον κακοποιητή της».