Η έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας έγινε με την πολυαναμενόμενη κατάθεση του χειρουργού του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης Μιχάλη Δουλγεράκη, ο οποίος αντιμετώπισε πρώτος το τραγικό αυτό περιστατικό, με τον μάρτυρα να τονίζει πως “είναι γελοίος όποιος λέει ότι το παιδί θα μπορούσε να περπατήσει ή να κλάψει στην κατάσταση που ήταν”, προσθέτοντας “το παιδί ήταν σε κωματώδη κατάσταση, σχεδόν ημιθανές, με δυσκολία στην αναπνοή, απροσδιόριστο καρδιακό σφυγμό… βρισκόταν σε βαρύτατο σοκ. Αμέσως ξεκίνησε η ανάνηψη με όλα τα πρωτόκολλα στη βασική υποστήριξη ζωής, δίνοντας προτεραιότητα στον αεραγωγό, δηλαδή στην αναπνοή».

Ο ίδιος περιέγραψε αναλυτικά λεπτομέρειες της όλης αντιμετώπισης, τονίζοντας πως «Εξ αρχής θεωρήθηκε δύσκολη έως αδύνατη η διασωλήνωση, λόγω της βαρύτατης κάκωσης στην στοματοφαρυγγική κοιλότητα και αποφασίστηκε η τραχειοτομία. Αυτό διήρκησε περίπου 15’… κατά τη διάρκεια και αφού είχε γίνει η τραχειοτομία υπέστη το παιδί καρδιακή ανακοπή.

Στο τέλος έγιναν προσπάθειες ανάνηψης, αλλά δυστυχώς το παιδί κατέληξε, μετά από τεταμένες κακώσεις στο στόμα και το κρανίο, με βλάβες ζωτικής σημασίας μη αναστρέψιμες.. τα ζωτικά όργανα είχαν υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες, η έσω και η έξω σφαγίτιδα είχαν υποστεί μερική ρήξη. Αν υπήρχε ένας γιατρός στο σημείο που δέχθηκε την επίθεση, θα μπορούσε να κλείσει τα τραύματα ώστε να σταματήσει την αιμορραγία…».

Αμέσως μετά τις απολογίες των κατηγορούμενων, στην αγόρευσή της, η εισαγγελέας ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Αντίθετα στη λογική και στα δεδομένα ήταν η επιχειρηματολογία των κατηγορουμένων. Δεν ήταν ικανά τα μέτρα ασφαλείας να τα κρατήσουν τα σκυλιά… Έπρεπε τα μέτρα να ήταν αντίστοιχα ενός κυνοκομείου και τα σκυλιά δεν είχαν την κατάλληλη εκπαίδευση. Είναι αυτονόητο ότι ως συνιδιοκτήτες της οικίας αυτόματα είστε συνιδιοκτήτες και των σκυλιών και φέρετε και δύο την ευθύνη. Δεν υπήρχε ιατρικό σφάλμα από την κατάθεση του κυρίου Δουλγεράκη, άρα ο θάνατος του μικρού αυτού παιδιού οφείλεται στα δαγκώματα των σκυλιών της ιδιοκτησίας σας άρα ευθύνεστε εσείς!»