Η νέα της ατομική έκθεση ζωγραφικής, με τίτλο «Τhe show must go on»,  θα φιλοξενείται στην “Chalkos Gallery” της Θεσσαλονίκης από τις 4 μέχρι τις 26 Νοεμβρίου, ενώ τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου (18.00-22.00). Παράλληλα, η Σοφία συμμετέχει και στην Art Thessaloniki (έως τις 6/11) με σημαντικούς καλλιτέχνες της γκαλερί της.

Η χρωματική ένταση και η αέναη κίνηση είναι δύο σημαντικά στοιχεία της καλλιτεχνικής της ταυτότητας, σύμφωνα με την Λουϊζα Καραπιδάκη. Αναφερόμενη στα πρόσφατα έργα της, η ιστορικός τέχνης σημειώνει: “Οι εικονογραφικές επιλογές της Σοφίας Γαϊτάνη αναφέρονται σε αναγνωρίσιμα αστικά τοπία ή σε εσωτερικά σπιτιών, και όλες οι συνθέσεις της διακρίνονται από ένα έντονα λυρικό ύφος και μια ιδιάζουσα υποβλητική ατμόσφαιρα. Γοητευμένη από τις μουσικές του κόσμου, μας μεταφέρει σε έναν ιδεατό κόσμο, με μαγικές πόλεις και περιβάλλοντα γεμάτα χαρά”.

Μίλησέ μας για το conceptτης καινούριας έκθεσης. Πώς συνδέεις τη μουσική με τη ζωγραφική;

Από τη μέρα που ξεκίνησα, μάλλον και λόγω γραφιστικής και μουσικής παιδείας, η έμπνευσή μου προέρχεται από τραγούδια, μηνύματα και αποφθέγματα. Όλα τα έργα της έκθεσης φιλοτεχνήθηκαν στις καραντίνες, όταν ταξίδευα νοερά. Τότε είπα να συνδέσω τα τραγούδια με τα οποία μεγαλώσαμε, όπως το “The Show must go on” ή το “Dancing in the streets” με τη Ζωή, τον χαρακτήρα που έχω δημιουργήσει εδώ και χρόνια, η οποία πάντα ταξιδεύει και σε πάει κάπου. Θα δεις ότι το “Hero” συνδέεται με τη Μαδρίτη ή το “Imagine” του Τζον Λένον αντανακλά το όνειρο που θέλουμε όλοι να ζήσουμε. Η ζωγραφική είναι ένας από τους τρόπους μου να ταξιδεύω. Μέσα από τα έργα μου, πολύς κόσμος έχει αποκομίσει την εντύπωση ότι έχω επισκεφθεί και τη Νέα Υόρκη, αλλά όχι!

Αλλά την έχεις φανταστεί.

Ναι, και έχω χτίσει τον δικό μου κόσμο στην πόλη αυτή, όπως και σε άλλες που έχω πράγματι επισκεφθεί. Η έκθεση “The Show must go on” προοριζόταν για το εξωτερικό. Όμως, κάποια στιγμή, με τον ιδιοκτήτη της “Chalkos Gallery” Κώστα Παρχαρίδη συνειδητοποιήσαμε κοινά στοιχεία και μια σύμπνοια μεταξύ μας. Είπαμε, λοιπόν, να κάνουμε κάποιες εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με μια σύνδεση μεταξύ τους. Έχω 10 χρόνια να κάνω ατομική στη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, η έκθεση συμπίπτει χρονικά με την Art Thessaloniki, όπου συμμετέχω με σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά και με το  Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Θα έλεγες ότι η παιδικότητα και το παραμύθι που κυριαρχούν στα έργα σου λειτουργούν σαν πολύχρωμη όαση μέσα στη σκουρόχρωμη εποχή μας; Αποτελούν αντανάκλαση της δικής σου προσωπικότητας;

Όπως θα έχεις παρατηρήσει, υπάρχει και μια δεύτερη δουλειά, στην οποία δημιουργώ ονειρικά τοπία μέσα από παράθυρα γιατί, στη διάρκεια της καραντίνας, όλοι ήμασταν κλεισμένοι και κοιτούσαμε τον κόσμο πίσω από τα τζάμια. Άρχισα, λοιπόν, να φτιάχνω μια νέα συλλογή με παράθυρα και βάζα με λουλούδια. Τα βάζα προέκυψαν να βγουν προς τα έξω, στις τρεις διαστάσεις, αφού, σε συνεργασία με έναν κεραμίστα, ξεκίνησα να φτιάχνω και κεραμικά βάζα. Για τη διακόσμησή τους χρησιμοποιώ σύμβολα από μυκηναϊκά και μινωικά μοτίβα, που τα φέρνω στο σήμερα. Και ναι, η αισιοδοξία και η χαρά που αποπνέουν τα έργα σχετίζονται με το πώς βλέπω τα πράγματα-πάντα με θετική σκέψη.

Πόσες ατομικές εκθέσεις έχεις κάνει συνολικά;

Δεκατέσσερις, δεκαπέντε... Αυτή είναι η 3η μου ατομική στη Θεσσαλονίκη, αν και έχω πάρει μέρος σε αρκετές σημαντικές ομαδικές στην πόλη αυτή. Έχω, ακόμα, εκθέσει στη Μύκονο, στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη και, βέβαια, στην Αθήνα, όπου βρίσκεται και η γκαλερί μου.

Το “Artshot”, μια ανάσα από το Μουσείο της Ακρόπολης, συμπληρώνει 10 χρόνια. Τι αναζητάς από τους καλλιτέχνες που επιλέγεις να παρουσιάσεις στον χώρο σου;

Καταρχάς, το όραμά μου υπήρξε ανέκαθεν η ομάδα. Όταν εργαζόμουν στα περιοδικά, σχημάτιζα ομάδες γραφιστών. Τώρα στοχεύω στις ομάδες καλλιτεχνών. Με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι νέοι ζωγράφοι και το 50% των εκθέσεων στο “Artshot” ανήκει σε αυτούς. Διαλέγω απόφοιτους και τους παραχωρώ κατευθείαν τον χώρο να κάνουν την πρώτη τους ατομική, επειδή γνωρίζω ότι, δυστυχώς, τα νέα παιδιά δυσκολεύονται να βρουν κάποιον να τους εμπιστευθεί. Το κέρδος δεν είναι η προτεραιότητά μου. Με ενδιαφέρει πρωτίστως να δημιουργήσει η γκαλερί έναν πυρήνα δικό της με τους δικούς της καλλιτέχνες. Αυτό που κοιτάζω στη δουλειά τους είναι να υπάρχει χρώμα- κάποιος ιστορικός τέχνης μού πρότεινε να είμαι η γκαλερί του χρώματος! Θα δεις και μαύρα έργα, αλλά σπάνια.

Ασχολείσαι με τα εικαστικά από το 2007. Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί στη διαδρομή σου; 

Γενικώς, αγαπώ τα concept και απολαμβάνω και τις ατομικές μου και τις ομαδικές εκθέσεις. Κάθε μία είναι ξεχωριστή, και όταν τελειώνει στενοχωριέμαι, είναι σαν χωρισμός-και να σκεφτείς, συμβαίνει κάθε μήνα. Όμως, αμέσως μετά αρχίζεις να ανυπομονείς για το καινούριο που θα έρθει. Οι εκθέσεις μού αρέσουν επειδή είναι αφορμές για συνάντηση, επικοινωνία. Κάθε φορά βρισκόμαστε μεταξύ μας, είμαστε ζωντανοί.

Τα επόμενα πλάνα σου;

Από τις 18 Νοεμβρίου, το “Artshot” θα φιλοξενήσει την έκθεση “Πεδία/Fields” της Μαρίας Φιλιππακοπούλου. Έχω προγραμματισμένες εκθέσεις μέχρι το 2024. Επίσης, συνδυάζω τη ζωγραφική με τη γραφιστική δημιουργώντας διάφορα concept, τα οποία και πραγματώνω. Πρόσφατα, επιμελήθηκα εικαστικά ένα μεξικάνικο εστιατόριο, από την ταμπέλα μέχρι τους τοίχους. Επίσης, συνεργάζομαι με μεγάλες εταιρίες, φτιάχνοντας εταιρικά δώρα, ετοιμάζω δώρα για γάμους κλπ. Το όνειρό μου; Μια γκαλερί σε νησί. Και μία έκθεση στο Ηράκλειο, αφιερωμένη στη μνήμη του πατέρα μου, του διακοσμητή και ζωγράφου Αντώνη Γαϊτάνη.