To Real.gr βρέθηκε στο -1 της Στέγης για μια πρώτη ματιά στην έκθεση των αδελφών Ιωνά «Love Solidarity Death», που ενώνει το ύφασμα με το μάρμαρο, τον καμβά με τον ήχο, το χρώμα με το λευκό και το μαύρο, την παράδοση με το μέλλον- ένας φαντασμαγορικός ύμνος στην αλληλεγγύη
Όταν αφήναμε πίσω μας το μουντό, υγρό, γκρίζο πρωινό για να καταδυθούμε στο -1 της Στέγης, δεν φανταζόμασταν ότι ξαφνικά θα βρισκόμασταν περικυκλωμένοι από έναν τόσο μαγικό, εκτυφλωτικά έγχρωμο, δημιουργικό και αισιόδοξο κόσμο. Αυτός είναι ο κόσμος των The Callas, της ευφάνταστης, αεικίνητης κολεκτίβας, που εδώ και δύο δεκαετίες ενώνει την παράδοση με τη φρεσκάδα του μέλλοντος, την αρχαιότητα με την καθημερινότητα, το άστυ με το χωριό, την οικογένεια με τον κόσμο, το μέσα με το έξω.
Είκοσι χρόνια από την πρώτη τους εμφάνιση, λοιπόν, οι The Callas, δηλαδή ο Άρης και ο Λάκης Ιωνάς, μας προσφέρουν την παραισθησιογόνα έκθεση “Love Solidarity Death” (L.S.D.), ποτισμένη από μεσογειακή ψυχεδέλεια, την οποία επιμελήθηκε με γνώση και φροντίδα, αλλά και με ματιά απελευθερωμένη από το κλασσικό, στερεοτυπικό στήσιμο, η Νάντια Αργυροπούλου.
Με την είσοδό μας, το βλέμμα μας αιχμαλωτίζεται από ένα θαυμαστό, πολύχρωμο “χαλί”, έναν αστραφτερό διάδρομο που, όπως μας λέει η κ. Αργυροπούλου, υπενθυμίζει το λιθόστρωτο του Φιλοπάππου και της Ακρόπολης, όπως το δημιούργησε ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης, αλλά και τα υλικά που μπορεί σήμερα να βρει ο καθένας στα μαγαζάκια πέριξ της Αθηνάς και της Αιόλου. Το έργο αυτό οδηγεί απευθείας σε μια γλυπτική εγκατάσταση που παραπέμπει στον Παρθενώνα και αποτελείται από μεγάλα κομμάτια μαρμάρου, μαζεμένα με πολύ κόπο από τους The Callas, τα οποία προέρχονται από πεζοδρόμια της Αθήνας.
Όπως μας εξηγούν οι ίδιοι, ήθελαν το έργο τους αυτό, παρόλο που αποτελείται από ένα τόσο στιβαρό υλικό, συνολικού βάρους 6 τόνων (!), να δίνει την εντύπωση κατασκευής που χορεύει, εύθραυστης, ευάλωτης και έτοιμης να καταρρεύσει. “Στην πραγματικότητα, μπορείτε να σκαρφαλώσετε επάνω του”, μας παροτρύνουν. “Δεν πρόκειται να διαλυθεί!”
Ακριβώς από πίσω, δεσπόζει ένα παλαιότερο έργο, φτιαγμένο από μαύρα καφάσια, τα οποία σχηματίζουν ένα σπίτι ή έναν “ναό”, που στεγάζει μια μαρμάρινη φιγούρα. Το μάρμαρο υποστήριζε κάποτε ένα αστικό μπαλκόνι, και το παιχνίδισμα του φωτός, όταν κανείς μπει μέσα στην κατασκευή, δημιουργεί αίσθηση υποβολής. Για μία ακόμα φορά, οι αδελφοί ενώνουν τη σταθερότητα και την παράδοση με κάτι φαινομενικά εφήμερο και ευτελές, αλλά τόσο παρόν και χρήσιμο στην καθημερινότητά μας. “Τα καφάσια τα συναντάμε παντού, σε καταστήματα, στη λαϊκή, στους δρόμους της πόλης, στην επαρχία…”, μας λένε. “Κι έχουν δεκάδες χρήσεις. Καθόμαστε πάνω τους, τα χρησιμοποιούμε ως τραπεζάκια, μεταφέρουμε ή αποθηκεύουμε πράγματα”.
Και τα τρία μεγάλα έργα, έτσι όπως έχουν τοποθετηθεί, φέρνουν στο μυαλό των αδελφών Ιωνά την είσοδο του Α΄ Νεκροταφείου, κοντά στο οποίο κατοικούν. Και όλα αυτά, κυκλώνονται από τα ποπ-φολκ κεντήματα και υφαντά που κεντούν και πλέκουν η μητέρα και η θεία τους, από τα λαμπερά έργα με τις working-class Μαντόνες- “που ταιριάζουν τόσο με τη χαρμολύπη της Μεσογείου”, όπως μας λέει η διευθύντρια πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου-, από απαλούς, παλ, ονειρικούς πίνακες με τοπία που σε γαληνεύουν, από ταινίες.
Ίσως τελικά το “L.S.D.” είναι μια έκθεση για την οποία δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά, αρκεί να τη βιώσεις αβίαστα, όσο αβίαστα στήθηκε.
Εξερευνητές τόπων και τρόπων
Μπάντα, εικαστικό ντουέτο, και αδέλφια στη ζωή και στη σκηνή, οι The Callas εργάζονται πάντα μαζί και πάντα με τους φίλους και τους συγγενείς τους. Οι υφάντρες-κεντήστρες των «ιπτάμενων χαλιών» τους είναι, όπως αναφέραμε, η μητέρα και η θεία τους. Οι Callasettes είναι οι γυναίκες που έχουν στο πλάι τους, ως συντρόφους, συνεργάτριες και φίλες. Tο στούντιό τους, Velvet Room, αποτελεί έναν από τους πιο ενεργούς DIY καλλιτεχνικούς και μουσικούς χώρους στην Αθήνα.
Το πολυμορφικό έργο τους έχει παρουσιαστεί στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και στο Παρίσι, στην Αθήνα, στην Ύδρα αλλά και στο χωριό τους Θερμησία Πελοποννήσου, όπου, στο πατρογονικό τους κτήμα, διοργανώνουν βακχικά κοινοτικά καλλιτεχνικά gigs. “Μουσικοί, εικαστικοί, περφόρμερ, εκδότες, οργανωτές αστικών και επαρχιακών φεστιβάλ, δημιουργοί ταινιών και βίντεο, φιλόξενοι οικοδεσπότες στους δικούς τους χώρους και ανήσυχοι εξερευνητές άλλων τόπων και τρόπων, αλληλέγγυοι αντιηγεμονικών συλλογικών πρακτικών, οι The Callas αναμοχλεύουν τα πρωτογενή υλικά της συνεμψυχωτικής τους δράσης”, σημειώνει η Ν. Αργυροπούλου. “Τώρα, μεταφέρουν στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση επεισόδια μιας περιπέτειας που επιμένει στη ριζοσπαστική παιδαγωγική της αλληλεγγύης, στη σπάταλη εκδοχή της αγάπης, στη θραυσματική, μεταμορφική ψυχεδέλεια του θανάτου”.
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 26 Νοεμβρίου έως και τις 30 Δεκεμβρίου, με παράλληλα happenings.
Το απόγευμα του Σαββάτου 26 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο των εγκαινίων της έκθεσης, θα πραγματοποιηθεί εικοσάλεπτο υβριδικό catwalk από τις Callasettes, Φιλίππα Δημητριάδη, Διονυσία Μποσμή, Ανίτα Πολυχρόνη, Λίνα Ρόκου, Δάφνη Κυριακίδου και τις χορεύτριες Μάρθα Πασακοπούλου, Χριστίνα Καραγιάννη, Αγγελική Χατζή, σε μια χορογραφία που χρησιμοποιεί ως σκηνικά τις εγκαταστάσεις της έκθεσης.
Το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου η Στέγη θα παρουσιάσει για πρώτη φορά το σύνολο της κινηματογραφικής δουλειάς των Λάκη και Άρη Ιωνά, με προβολές 4 ταινιών τους.
Την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου θα γίνουν δύο live, το πρώτο με τον Αμερικανό μουσικό Ian F. Svenonius (20.00) και το δεύτερο με τους The Callas και τις Callasettes (21.30).
Τέλος, το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου, οι The Callas θα μας συστήσουν τρία καινούρια τραγούδια τους και τη νέα συλλογή χειροποίητων πλεκτών ρούχων-εικαστικών έργων τους, οι Callasettes θα επαναλάβουν το υβριδικό τους catwalk, o Ian F. Svenonius θα παρουσιάσει το τελευταίο του βιβλίο και το underground συγκρότημα PapithedogTV θα προσγειωθεί στη Στέγη για μια 30λεπτη μουσική έκρηξη.