Η κόρη του αείμνηστου Κώστα Βουτσά και της θρυλικής Ερρικας Μπρόγερ, έπειτα από την πορεία της στον λαμπερό κόσμο του θεάματος, αποφάσισε να κάνει πραγματικότητα αυτό που ονειρευόταν από μικρή.
Eδώ και μερικούς μήνες, το timeline της αγαπημένης Σάντρας Βουτσά στα social media άρχισε να γεμίζει με αναρτήσεις που τη δείχνουν να μαζεύει καρότα, να οδηγεί τρακτέρ και να αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας, με ενθουσιασμό, απαιτητικές αγροτικές εργασίες, κάτι που προμήνυε πως δεν επρόκειτο για ευκαιριακή ενασχόληση. Γνωρίζοντας τη Σάντρα από την εποχή που εργαζόταν στον λαμπερό κόσμο του θεάματος, σε τηλεοπτικές παραγωγές και σε projects για μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες, η έκπληξη ήταν εύλογη. Ωστόσο, ένα τηλεφώνημα έλυσε όλες τις απορίες. «Λατρεύω τη γη, τη φύση, τα ζώα και κρίμα που δεν μπόρεσα να το κάνω και νωρίτερα. Οταν γνώρισα τον αγαπημένο μου φίλο και υπερδραστήριο αγρότη Γιώργο Παππά από τη Θήβα και τη σύζυγό του, τη γεωπόνο Ρίκα Βαλινού, που έχουν γίνει πλέον οικογένειά μου, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Ασχολούμαι επαγγελματικά, γιατί με ενδιαφέρει πολύ, πάντα με ενδιέφερε. Η επαφή με τη γη είναι φάρμακο για την ψυχή», αναφέρει με τη γλυκύτητα και την αμεσότητα που τη διακρίνουν, χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την απόφασή της να αλλάξει προσανατολισμό και να στραφεί στη γη. «Από μικρή, το όνειρό μου ήταν να ασχοληθώ και να δουλέψω με τη γη. Δεν το βλέπω μόνο σαν επιχείρηση, να βγάλουμε λεφτά. Βλέπω και την τάση του κόσμου, διεθνώς, να επιστρέψει στη γη και είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνω αυτό που ονειρευόμουν πάντα», λέει στη Realnews.
Αποφασισμένη να το ζήσει σε όλο του το μεγαλείο, η Σάντρα φοράει γαλότσες και νιτσεράδα και γίνεται μέρος της διαδικασίας που ξεκινά από το χωράφι, με την ενασχόλησή της να επεκτείνεται στην αναζήτηση νέων συνεργασιών, που θα «ταξιδέψουν» την παραγωγή της θηβαϊκής γης στο εξωτερικό.
Εχοντας ζήσει όλη τη ζωή της ως παιδί της πόλης, και δη σε μια καλλιτεχνική οικογένεια, πόσο εύκολη είναι η μετάβαση; «Μπορεί να προέρχομαι από καλλιτεχνική οικογένεια, αλλά και οι δύο γονείς μου είχαν τρέλα με τη φύση. Ειδικά η γιαγιά μου, η Φρίτσι, από την πλευρά της μητέρας μου. Οταν ήμασταν μικρές, εμένα και την ξαδέλφη μου, την Κρίστη, μας είχε γυρίσει σε όλη την Ελλάδα, σε βουνά και σε λαγκάδια. Ετσι μεγαλώσαμε. Συμπτωματικά, η γιαγιά μου είχε μια φίλη κολλητή στη Θήβα, όπου, μικρές εμείς, δεν πολυθέλαμε να πηγαίνουμε, γιατί μας τσιμπούσαν τα μάγουλα οι κυρίες εκεί. Ωστόσο, λόγω αυτών των ταξιδιών, έχουμε τέτοια αγάπη για τη φύση». Πώς γίνεσαι αγρότης, όταν έχεις ζήσει όλη σου τη ζωή ως παιδί της πόλης; «Σίγουρα είναι μια σκληρή δουλειά σωματικά, αλλά σε αποζημιώνει. Βλέπω μια ευκαιρία. Ξεκίνησα το καλοκαίρι και σταδιακά μαθαίνω. Πηγαίνω συχνά, και από τον Μάρτιο, που ξεκινά στο φουλ η παραγωγή, θα πηγαίνω καθημερινά. Τώρα, μαθαίνω να οδηγώ το τρακτέρ που καθαρίζει το χωράφι για τη σπορά, πρόσφατα μαζέψαμε καρότα, που είναι ένα περιζήτητο και εύκολο λαχανικό. Συμμετείχα σε όλη τη διαδικασία, από τη συλλογή, το πλύσιμο, τη διαλογή που αφαιρεί τα σπασμένα, τα οποία πάνε για κομποστοποίηση και ξαναγίνονται λίπασμα», λέει αναφερόμενη στο διεθνές κίνημα No Food Waste.
Δουλειά με προοπτικές
«Δυστυχώς, είναι λίγοι οι Ελληνες που θέλουν να δουλέψουν στα χωράφια. Οι νέοι δεν ασχολούνται, ωστόσο έχουν εξελιχθεί πολύ τα πράγματα, έχει τρομερό ενδιαφέρον. Ο κόσμος επιστρέφει στη γη, στη φύση. Ζούμε σε μια χώρα που δεν στηρίζει τίποτα, στο εξωτερικό τα κράτη στηρίζουν τις φάρμες. Λυπάμαι επειδή οι νέοι αγρότες θέλουν νέους ανθρώπους να πάνε να δουλέψουν στα χωράφια, καθώς είναι δουλειά με προοπτικές, αλλά ακόμη όλοι θέλουν να γίνουν γιατροί και δικηγόροι», καταλήγει, καλώντας τους ανθρώπους να αναζητήσουν νέους δρόμους.
