Το Real.gr ταξίδεψε στον Πόρο, όπου πραγματοποιούνται, εδώ και λίγες μέρες, δύο υπέροχες εκθέσεις: ένας φόρος τιμής στον Κωνσταντίνο Ξενάκη και ένα υποβλητικό φωτογραφικό ταξίδι δια χειρός Νίκου Μάρκου.
Ο διάλογος μεταξύ του σήμερα και του μακρινού χτες γίνεται για μία ακόμα φορά πραγματικότητα στον Πόρο. Εκεί, στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού, ανάμεσα στα κλασσικά, πολύτιμα μνημεία της αρχαιότητας, φωλιάζουν 7 έργα του Κωνσταντίνου Ξενάκη, πίνακες και γλυπτά, τα οποία αντανακλούν με εξαιρετικά γοητευτικό τρόπο την αγάπη του διεθνούς εμβέλειας εικαστικού για τη γλώσσα, τη γραφή και τους κώδικες, την αίσθησή του για το «βάρος» των πολιτισμών της Μεσογείου, αλλά και τον προβληματισμό του για το μόνιμο αδιέξοδο της ανθρώπινης επικοινωνίας.
Γεννημένος στο Κάιρο, ο ποιητής, γλύπτης και ζωγράφος Κ. Ξενάκης μοίρασε τη δεκαετία του ΄90 ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Είναι σημαντικός εκπρόσωπος της μεταμοντέρνας τέχνης ενώ , παράλληλα, είχε έντονη πολιτική άποψη και διακατεχόταν από αίσθημα ευθυνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. «Ο Ξενάκης αγαπούσε πολύ τον Πόρο ερχόταν συχνά», μας ενημερώνει, στη διάρκεια της ξενάγησής μας στο Αρχαιολογικό Μουσείο, η επιμελήτρια της έκθεσης «Ελλάδα, Κώδικες Γραφής», Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη, ιστορικός τέχνης και ιδιοκτήτρια της Γκαλερί Citronne. «Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, στις 5 Ιουνίου, και το να στήσεις μια έκθεση για ένα αγαπητό πρόσωπο, που έχει μόλις χαθεί, δεν είναι εύκολο. Ομως, ήταν ο μεγαλύτερος φόρος τιμής που μπορούσαμε να αποτίσουμε σε αυτόν τον σημαντικό καλλιτέχνη».
Μαγευτική φωτογραφία
Και μετά από το συγκινητικό ταξίδι ανάμεσα στο χτες και το σήμερα, ο φιλότεχνος επισκέπτης του Πόρου μεταφέρεται σε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο: στην Γκαλερί Citronne, όπου φιλοξενείται η έκθεση «Topos», με τις εκπληκτικές, μεγάλων διαστάσεων φωτογραφίες του Νίκου Μάρκου.
Κάθε μία αφηγείται μια διαφορετική ιστορία, όμως συνδέονται μεταξύ τους με ένα αόρατο νήμα. Από τις περισσότερες οι άνθρωποι απουσιάζουν, όμως οι συνέπειες της (συχνά φθοροποιού) παρουσίας τους είναι ορατές, έστω και με υπαινικτικό τρόπο. Όλα τα φωτογραφικά έργα κρύβουν ένα μυστικό ή ένα παιχνίδι για να ανακαλύψει κανείς: ο θεατής ίσως αναζητήσει τον κρυμμένο καθρέφτη στον οποίο κοιτάζονται οι λουόμενοι μιας εικόνας, ή μπορεί να αφεθεί να πιστέψει ότι τα εντυπωσιακά κοντέινερ μιας άλλης φωτογραφίας είναι στ΄αλήθεια μια πολύχρωμη γειτονιά της Νέας Υόρκης.
Ο Ν. Μάρκου γοητεύεται από την επανάληψη των μοτίβων, αλλά και από την σπαρακτική μοναχικότητα: αλήθεια, αναρωτιέται ο επισκέπτης της έκθεσης, πώς γίνεται η θάλασσα της Ελευσίνας, που αγκαλιάζει το μισοβυθισμένο αλλά ακόμα επιβλητικό καράβι, να μοιάζει γυάλινη, χωρίς ούτε έναν κυματισμό;
«Είναι σημαντικό να αναδεικνύουμε την καλλιτεχνική αξία της φωτογραφίας», λέει στο «Real.gr» η Τατιάνα Σπινάρη. «Κάθε λήψη κρύβει πίσω της γνώση, έμπνευση, συχνά και τεράστια υπομονή. Η φωτογραφία δεν είναι ένα απλό κλικ. Είναι αυθεντική, σημαντική τέχνη».
Όπως μας λέει ο Ν. Μάρκου, στον Πόρο παρουσιάζεται λίγο παλαιότερη δουλειά του. «Στην πιο πρόσφατη, η οποία φιλοξενείται αυτήν την εποχή στην Γκαλερί Citronne της Αθήνας, τα τοπία δεν τα βρήκα μπροστά μου. Τα κατασκεύασα εγώ».
Η έκθεση «Ελλάδα, Κώδικες Γραφής» στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου θα διαρκέσει έως τις 4 Οκτωβρίου, ενώ η έκθεση «Topos» στην Γκαλερί Citronne έως τις 13 Σεπτεμβρίου.
