Ένα ακόμα γκρουπ το οποίο στην Ελλάδα νιώθει, πιθανώς, πιο άνετα από οπουδήποτε, είναι οι Madrugada. «Μόνο εδώ δίνουμε συνεντεύξεις τύπου», μας λέει γελώντας ο frontman της νορβηγικής μπάντας Σίβερτ Χόγιεμ, ο οποίος βρέθηκε μαζί με τους Φρόντε Γιάκομπσεν (μπάσο) και Γιον Λάουβλαντ Πέτερσεν (ντραμς) στο Public Συντάγματος, με αφορμή τη μεγάλη τους συναυλία στο εμβληματικό Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, στις 24 Σεπτεμβρίου. Παλαιότερα, ο Σίβερτ είχε πει ότι η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο μέρος στο οποίο οι Madrugada ένοιωσαν πως οι άνθρωποι τους εκτιμούν πραγματικά και  πως παίρνουν τη μουσική τους στα σοβαρά. Βέβαια, από το καλοκαίρι του 2000, όταν είχε συμβεί εκείνη η πρώτη επαφή με το ελληνικό κοινό, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Επιτυχίες, άνοδος, ο θάνατος του  κιθαρίστα τους Ρόμπερτ Μπούρας, η διάλυση, η σόλο καριέρα του Χόγιεμ, η επανασύσταση των Madrugada... Αλλά η αγάπη παραμένει στη θέση της, το ίδιο αν όχι περισσότερο παθιασμένη.

Η μουσική ενώνει

«Συχνά λέμε ότι η τέχνη ενώνει και, παρόλο που πρόκειται περί κλισέ, πιστεύω ότι εμπεριέχει μεγάλη δόση αλήθειας: η μουσική πράγματι φέρνει τους ανθρώπους κοντά», μας λέει η πρέσβειρα της Νορβηγίας κυρία Λάλα Μπραντ Γιάκχελν, η οποία υποδέχτηκε τους συμπατριώτες της στην Αθήνα, ακριβώς όπως έκανε πρόσφατα με τους, επίσης Νορβηγούς, Kings of Convenience. Όμως, η νορβηγική μουσική προέλαση δεν σταματά εδώ: μαζί με τους Madrugada, στο Παναθηναϊκό Στάδιο θα εμφανιστεί η συμπατριώτισσά τους Άνε Μπρουν, μια μαγική τραγουδοποιός με δαντελένιο ήχο και στίχο και μια φωνή που παραπέμπει σε κρυστάλλινο ρυάκι. «Η ευαισθησία της, το βάθος, αυτό που εκπέμπει είναι κάτι το μοναδικό», την εξυμνεί με ενθουσιασμό ο Σίβερτ Χόγιεμ σε ένα τετ-α-τετ μας, λίγο μετά το τέλος της συνέντευξης τύπου. 

Αφού η Άνε (η οποία έχει ξανασυνεργαστεί με το συγκρότημα, με τα μέλη του οποίου τη συνδέει φιλία) θα μας στείλει τους διαδικτυακούς χαιρετισμούς της, στη συζήτηση που συντονίζει η συγγραφέας Βάσια Τζανακάρη θα προστεθεί η γλυκύτατη Αμάντα Γεωργιάδη-Τένφγιορντ, η Ελληνονορβηγίδα που μας εκπροσώπησε στη Eurovision και η οποία θα “ανοίξει” τη συναυλία των Madrugada. «Μαθαίνω ότι ακόμα δεν έχεις μάθει ελληνικά, πολύ απογοητευτικό!», αστειεύεται η Αμάντα προς τον Σίβερτ και ξεκινά να μιλά στα αγγλικά. «Τους Madrugada τους ακούω από παιδί, κάτι που με κάνει να νιώθω υπερβολικά νέα», συνεχίζει με χιούμορ. «Είναι τιμή μου που θα εμφανιστώ μαζί τους». «Είμαστε πολύ περήφανοι που θα σε έχουμε κοντά μας», της ανταποδίδουν τη φιλοφρόνηση. «Θα σας πως και το πρώτο μου ελληνικό τραγούδι», μας πληροφορεί η νεαρή τραγουδίστρια.

Σκοτάδι και φως

Για τη βραδιά στο Καλλιμάρμαρο, οι Madrugada μας επιφυλάσσουν εκπλήξεις, αρκετές δόσεις από το υπέροχο πρόσφατο άλμπουμ που σηματοδότησε την επιστροφή τους, το «Chimes at Midnight», το οποίο ανασύρει μνήμες από το “Industrial Silence” και από το ξεκίνημά τους στη δεκαετία του 90, αλλά και διάφορα, αγαπημένα στο κοινό κομμάτια τους.

“This old house”, “Majesty”, “Nobody loves you like I do”, “Call my name”, “Sirens”, “Strange colour blue”, “What’s on your mind” : Η μουσική του συγκροτήματος (αλλά και τα σόλο κομμάτια του Χόγιεμ, όπως τα “Inner vision” , “Sleepwalking man” κ.α. ) εντάσσεται στο εναλλακτικό ροκ και χαρακτηρίζεται από μια υπνωτιστική μελαγχολία, ενίοτε με ξεσπάσματα έντασης, που προδίδουν ότι το δράμα παραμονεύει να ξεχειλίσει στην επιφάνεια σαν λάβα, με φόντο την εκτυφλωτικά πολύχρωμη και, ταυτόχρονα, μυστηριακή, υποβλητική, συννεφιασμένη χώρα τους. 

Αναρωτιέμαι πώς είναι ο δημιουργός μιας τέτοιας μουσικής στην καθημερινότητά του και σε τι ψυχολογική διάθεση πρέπει να βρίσκεται για να τη γράψει ή να την ερμηνεύσει. «Έχω υπάρξει καταθλιπτικός στη ζωή μου», ομολογεί ο Σίβερτ Χόγιεμ. «Κατά περιόδους, έχω βρεθεί στο σκοτάδι, γεμάτος άγχος. Είμαι συναισθηματικό άτομο κι αυτό, μάλλον, μετράει. Όταν βρισκόμουν στα κάτω μου, δε νομίζω ότι συνέθεσα και πολύ σπουδαία πράγματα. Παρόλα αυτά, από αυτές  ακριβώς τις εμπειρίες έχει ξεπηδήσει υλικό. Το ότι το σκοτάδι το γνωρίζω, με βοηθάει να δημιουργώ. Όμως για να μπορέσω να δημιουργήσω, πρέπει να βρίσκομαι πια σε σταθερή, ήρεμη κατάσταση». 

«Δημιουργούμε νυχτερινή μουσική», μας λέει ο Φρόντε Γιάκομπσεν. «Η μουσική μας ανήκει στη νύχτα. Όμως εγώ ποτέ, μα ποτέ δεν συνθέτω βράδυ. Μόνο το πρωί-κι ας μην της φαίνεται!»

Η Αμάντα συμφωνεί: «Κι εγώ γράφω μελαγχολική μουσική. Ακόμα και τα χαρούμενα τραγούδια μου έχουν κάτι θλιμμένο μέσα τους. Όμως, πρώτα περνάς μια δύσκολη περίοδο, μετά αρχίζεις να επιστρέφεις στην υγεία και να συνειδητοποιείς τι σου άφησε αυτό. Και μετά γράφεις. Όταν έχει σκοτάδι, είναι πολύ σκοτεινά για να δημιουργήσεις».

Να σημειώσουμε ότι το βράδυ του Σαββάτου, το 10μελές Irida Vocal Ensemble της Δήμητρας Καραμπεροπούλου θα πλαισιώσει τους Madrugada σε δύο τραγούδια, το πολυαγαπημένο “Honey Bee” και το επιβλητικό “Stabat Mater”. 

Info, εισιτήρια: https://tickets.public.gr/music/madrugada/ , viva.gr